Μάνα, μητέρα, μαμά. Ένας από τους σπουδαιότερους ρόλους αν όχι ο σημαντικότερος, στη ζωή μιας γυναίκας. Πολλοί υποστηρίζουν πως η ολοκλήρωση μιας γυναίκας έρχεται μέσα από τη μητρότητα. Άλλοι πάλι πιστεύουν πως ο ρόλος της μητέρας είναι υπερτιμημένος.
Προσωπικά πιστεύω πως το να γίνει μια γυναίκα μάνα, είναι μία συνειδητή επιλογή κι απόφαση, που συμπληρώνει ένα κομμάτι του παζλ, που λέγεται γυναίκα. Αναμφισβήτητα, η μητρότητα απαιτεί αφοσίωση, χρόνο, υπομονή και επιμονή και πολλή-πολλή αγάπη. Στη λαχτάρα μας να γίνει η καθεμιά μας όσο καλύτερη μανούλα μπορεί, πολλές φορές ξεχνά πως είναι και γυναίκα, σύντροφος, εργαζόμενη, φίλη. Ο ρόλος της μητέρας είναι τόσο απαιτητικός που πολλές φορές ‘κλέβει’ από τους υπόλοιπους ρόλους της γυναίκας.
Άραγε, μια γυναίκα γίνεται καλύτερη μάνα, όταν αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στα παιδιά της; Μ’αυτήν της την ιδιότητα να μονοπωλεί τη ζωή της; Ή όταν είναι μια ολοκληρωμένη γυναίκα, μοιράζοντας τον εαυτό της σ’όλους τους ρόλους που έχει επιλέξει η ίδια; Πού γέρνει η δική σου ζυγαριά;
Ανήκω σε μία από τις τελευταίες γενιές που είχε την ‘τύχη’ να μεγαλώσει με τη μάνα στο σπίτι. Με τη μάνα να είναι μόνο μάνα, κυρίως μάνα. Κι από την άλλη, η κόρη μου μεγαλώνει με μία μάνα που έχει επιλέξει να’ναι εργαζόμενη, φίλη, σύντροφος, να ζωγραφίζει, να γράφει…να…να βρίσκει χρόνο και για τον εαυτό της, χωρίς να νιώθει ενοχές.
Αν είχα επιλογή να διαλέξω απ’την αρχή, σίγουρα θα διάλεγα τον τύπο μητέρας που είμαι τώρα.
Ναι, δε θα σου κρύψω πως υπάρχουν μέρες που κατάκοπη απ’το φορτωμένο πρόγραμμα, αποζητώ λίγο απ’τον χρόνο που δε χόρτασα με την Όλγα. Υπάρχουν, όμως κι εκείνες οι φορές που χαρίζοντας στον εαυτό μου στιγμές για την ίδια, νιώθω ευγνώμων, γιατί επιστρέφω στην κόρη μου αναζωογονημένη και μπορώ να της χαρίσω ποιοτικό χρόνο δίνοντάς της το 100% του εαυτού μου.
Ένα παιδί έχει ανάγκη τη μάνα του να είναι καλά, ώστε να μπορεί και το ίδιο να είναι καλά. Είναι προτιμότερο να περάσει λιγότερο, αλλά ποιοτικό χρόνο με το παιδί της και να βγει μια βόλτα με μια φίλη. Παρά να’ναι γαντζωμένη πάνω στο παιδί της, ακολουθώντας ευλαβικά το πρόγραμμά του, αλλάζοντας συνέχεια το δικό της και καταπιέζοντας τις επιθυμίες της.
Η σχέση παιδιού-μητέρας είναι καθοριστικής σημασίας, γιατί έτσι χτίζει τη σχέση του με τον ίδιο του τον εαυτό! Μια μάνα που σέβεται κι αγαπάει τον εαυτό της, καλύπτει τις ανάγκες της, εκδηλώνει και πραγματοποιεί τις επιθυμίες της αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα για ένα παιδί που θα μάθει να κάνει ακριβώς το ίδιο. Το παιδί μαθαίνει να μοιράζει το χρόνο του, καλύπτοντας τις επιθυμίες του, χωρίς να νιώθει ενοχές που επέλεξε να κάνει κάτι που το ευχαριστεί. Αντίθετα, μια μαμά που διαρκώς υποβαθμίζει τ’άλλα κομμάτια του εαυτού της, για να’ναι καλή μαμά, περνάει υποσυνείδητα το μήνυμα στο παιδί πως οι ανάγκες/επιθυμίες του για χάρη των άλλων, είναι λιγότερο σημαντικές και μπορούν να παραμεριστούν.
Σίγουρα θα υπάρξουν μέρες που θα είσαι μόνο μάνα και τίποτα άλλο.
Και θα το κάνεις με όλη σου την ψυχή.
Μα θα υπάρξουν – ευτυχώς – κι άλλες τόσες που για να’σαι η πιο καλή μάνα. Θα βρεις χρόνο να περιποιηθείς τον εαυτό σου, να’σαι όμορφη. Θα’σαι σύντροφος και θα’σαι επιθυμητή. Θα’σαι φίλη γελώντας με την καρδιά σου στον καφέ με την κολλητή σου. Θα κάνεις δώρο στον εαυτό σου εκείνες τις γόβες που λάτρεψες κι ας τρώτε φακές για μια εβδομάδα.
Μάνα σημαίνει αγάπη και για να δώσεις αγάπη, χρειάζεται να είσαι ολοκληρωμένη. Η εξίσωση λέει πως για να είσαι ολοκληρωμένη, χρειάζεται να φροντίζεις όλα τα κομμάτια του εαυτού σου, απαλλαγμένη από τύψεις.
Η καλύτερη μαμά του κόσμου είναι εκείνη που είναι γυναίκα, μαμά, σύντροφος, φίλη, δασκάλα, εργαζόμενη, μια αγκαλιά…
Να θυμάσαι πως είσαι και μαμά, όχι μόνο μαμά. Το οφείλεις στα παιδιά σου.
Γράφει η Χαρά Μαρκατζίνου
