Η αλήθεια είναι πως σ’όλες τις σχέσεις, εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να εντοπίσουμε ευκολότερα τα ελαττώματα κάποιου άλλου κι όχι τα δικά μας. Οπότε κι η μαμά μας είναι ευκολότερο να εντοπίσει τα δικά μας ‘σφάλματα’ (αφού είμαστε νεότερες μαμάδες με λιγότερα χιλιόμετρα στο κοντέρ μας) – παρά να παραδεχτεί τα δικά της ελαττώματα. Κι η ακόμα μεγαλύτερη αλήθεια είναι πως κι εμείς, συνειδητά ή ασυνείδητα, πολλές φορές, αναπαράγουμε αυτό που μας έμαθε η μαμά μας και γινόμαστε ο πιο αντιπροσωπευτικός της καθρέφτης.
Και ξέρετε, τα όποια λάθη έκανε η δική μας μαμά, είναι κληρονομιά από τη δική της και πάει λέγοντας…
Δεν έχω σκοπό να κατηγορήσω καμία μαμά. Ούτε να μειώσω τη μοναδική σχέση μαμάς και κόρης, που όπως είπα παραπάνω, είναι μια σχέση έντονη. Μια σχέση που περνάει από πολλά κύματα. Ωστόσο, αυτό που θέλω να πω, με απλά λόγια, είναι ότι κάθε μαμά κάνει αυτό που θεωρεί καλύτερο για το παιδί της. Έστω κι αν, άθελα ή ηθελημένα, επαναλάβει σφάλματα, βιώματα που εκείνη, την ίδια, την πλήγωσαν.
Αυτό που λέω πάντα στον εαυτό μου είναι:
μην επαναλάβεις στο παιδί σου αυτά που πλήγωσαν εσένα. έχε εμπιστοσύνη ότι κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς!
Πολλές φορές μπαίνει στη διαδικασία να κρίνει τον εαυτό της για όσα προσφέρει στα παιδιά της. Και πιστέψτε με, θα το κάνει με πολύ αυστηρό τρόπο κάποιες φορές. Εκεί, λοιπόν, αντί για την καταδικαστική απόφαση που θα επισφραγίσει η δική της μαμά, χρειάζεται, τη σημαντικότερη όλων: Τη μαμά της. Να της συμπαρασταθεί και να’ναι δίπλα της δείχνοντάς της εμπιστοσύνη και αποδοχή. Ξέρετε, για μένα η λέξη μαμά είναι ταυτόσημη της αγάπης κι αγάπη σημαίνει αποδοχή.
Μεγάλωσα με μία πολύ αυστηρή μαμά, που ακόμα και τώρα θα κρίνει το κάθε μου βήμα. Τώρα πια κατανοώ πως αυτός ήταν ο δικός της τρόπος. Αυτό που’χε μάθει απ’τη δική της μαμά να κάνει και σίγουρα αν δεν είχε αυτή τη συμπεριφορά, δε θα’μουν η γυναίκα, η μάνα που είμαι η ίδια σήμερα… Ωστόσο, στη δική μου σχέση με την κόρη μου, η αυστηρότητα είναι ένα στοιχείο που δεν κράτησα. Ή τουλάχιστον έχω προσπαθήσει να αποβάλω στο μεγαλύτερο βαθμό. Και σίγουρα δεν είναι πάντα εύκολο, μα δεν είναι κι ακατόρθωτο. Αυτό που λέω πάντα στον εαυτό μου είναι:
Μην επαναλάβεις στο παιδί σου αυτά που πλήγωσαν εσένα, έχε εμπιστοσύνη ότι κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς!
Αυτό θα συμβουλεύσω και σε σας να κάνετε…Είμαστε μαμάδες. Το καλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στα παιδιά μας είναι η αγάπη κι η αποδοχή. Την αποδοχή που πρώτα θα έχουμε δώσει στον εαυτό μας.
Ας στήσουμε στον τοίχο μόνο τις τύψεις και τις ενοχές που στέκονται εμπόδιο στην πραγματική μας σχέση με τα παιδιά μας κι ας αφήσουμε τις κριτικές για τον κινηματογράφο και το θέατρο!
Γράφει η Χαρά Μαρκατζίνου
Διαβάστε επίσης:
Αθάνατη Ελληνίδα μάνα, στη μάνα σου μοιάζεις και ας το απόφευγες συστηματικά
