Το πιθανότερο είναι ότι κάποιος, κάποια στιγμή σάς έχει κάνει και σε εσάς αυτή την ερώτηση: «γιατί εφόσον είσαι τόσο κουρασμένη δεν πέφτεις αμέσως για ύπνο όταν τα παιδιά κοιμούνται;»
Σίγουρα κάποιες φορές έχετε μπει στη διαδικασία να απαντήσετε και να εξηγήσετε, κάποιες όχι και κάποιες φορές ίσως δεν ξέρετε ούτε κι εσείς οι ίδιες γιατί συμβαίνει αυτό.
Ίσως μια απάντηση θα μπορούσε να ήταν: «μένω ξύπνια αφού τα παιδιά έχουν κοιμηθεί γιατί υπάρχουν φορές που νιώθω ότι δεν μού ανήκω την ημέρα. Θέλω να υπάρχω μόνο για μένα λίγη ώρα προτού πάω για ύπνο. Έχω αυτό το δικαίωμα; Μπορώ να νιώθω έτσι χωρίς να θεωρηθώ η άσπλαχνη μάνα που, ” αν δεν ήθελες παιδιά ας μην έκανες”; Μπορώ να πω ότι κουράζομαι; Ότι αναζητώ λίγο χρόνο μόνο για τον εαυτό μου;»
Φυσικά και μπορούμε.
Δεν ξέρω αν υπάρχει πιο ξεκάθαρος τρόπος να εξηγήσω κάτι που κάνω πολλά βράδια ή και κάθε βράδυ και καμιά φορά νιώθω και ενοχές (ναι, όσο συνειδητοποιημένη κι αν είμαι) και καμιά φορά επίσης νιώθω και μεγαλύτερη εξάντληση από πριν – αφού κοιμάμαι λιγότερο.
Είναι όμως αλήθεια. Είναι κάτι που έχω ανάγκη να κάνω και το κάνω.
Εκείνες τις ώρες, όταν το σπίτι είναι ήσυχο και κανείς δεν με χρειάζεται, μπορώ να καλύψω τις δικές μου ανάγκες αλλά και τις ανάγκες της επόμενης ημέρας.
Τις περισσότερες στιγμές η γονεϊκότητα μας δίνει ζωή και μας γεμίζει με ασύλληπτα συναισθήματα αλλά υπάρχουν πολλές αγχωτικές, εξαντλητικές, κουραστικές, συντριπτικές ή και απελπιστικές στιγμές. Γιατί δεν μιλάμε πολύ και πολλοί γι’ αυτές;
Χρειάζομαι και λαχταρώ λίγο χρόνο για μένα.
Έχω ανάγκη να ακούσω τον δικό μου καρδιακό ρυθμό και να καθίσω μόνη με τις σκέψεις μου.
Σίγουρα υπάρχουν φορές που πάλι θα καθαρίσω ή θα πλύνω ρούχα. Αλλά τις περισσότερες φορές γράφω, ζωγραφίζω, διαβάζω, δημιουργώ.
Μερικές φορές περνάω τον χρόνο μου στα social media συζητώντας με φίλους, νέους και παλιούς.
Μερικές φορές απαντώ σε μηνύματα που έλαβα νωρίτερα μέσα στη μέρα – ή πριν από 3 ημέρες.
Το επόμενο πρωί ίσως και να παραπονιέμαι λίγο και να λέω ότι έπρεπε να κοιμηθώ νωρίτερα. Αυτός ο χρόνος, όμως, είναι τόσο δελεαστικός, τόσο υπέροχος, που ξέρω ότι το ίδιο βράδυ θα κάνα ξανά το ίδιο.
Είμαι ευγνώμων για όλους εσάς που βγαίνετε και παραδέχεστε ότι κάνετε το ίδιο.
Θα’ρθει ο καιρός που δεν θα χρειάζομαι τις βραδινές ώρες για ν’ανήκω μόνο σ’εμένα, για να’χω λίγο χρόνο με τον εαυτό μου. Το ξέρω αυτό.
Κανείς όμως δεν θα με κάνει να νιώσω τύψεις που τη δεδομένη στιγμή χρειάζομαι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό.
Και που αυτός ο χρόνος είναι για μένα ιερός και απαραίτητος.
Εμπνευσμένο από: Jacquie Ganton, Evolve Education Consulting
