Η αγάπη της μάνας είναι αφετηρία ή τερματικος σταθμός. Είναι είτε πρωτογαλα για τα αντισώματα είτε κωνειο για την αυτοκτονία.
Η αγάπη της μανας ειναι Α και Ω, δεν εχει ενδιάμεση θέση στην αλφαβήτα. Δεν εχει ουτε Θήτα ούτε ΞΙ ούτε ΨΙ.
Η αγάπη της μάνας είναι κατάρα ή ευχή. Δεν έχει ευχολόγιο με ορθογραφικα λάθη γιατι οποια μάνα αγαπήσει εστω και λίγο σωστά, το παιδί της θα της δώσει συγχωροχάρτι και θα την βάλει σε θρόνο ούτως ή άλλως.
Αν δείτε ενηλικο «παιδί» να αποστρέφεται τη μάνα, τότε πιστέψτε με, αυτή η μάνα δεν αγάπησε σωστά, ουτε λίγο, ούτε περισσότερο. Απλώς δεν αγαπησε.
Η αγάπη της μάνας είναι εγκυμοσύνη που γεννας ή εγκυμοσύνη που καποιος θα πεθανει στη γεννα. Δεν είναι λίγο εγκυμοσύνη, λιγο γέννα, λιγο ζωή.
Η αγάπη της μάνας είναι ζωή ή θάνατος. Δεν έχει συμβιβασμους και διαπραγματεύσεις. Ή θα γίνεις καλος αγωγός της αγάπης της ή θα την αποποιηθεις άθελά ή και ηθελημένα.
Η αγάπη της μανας δεν ειναι δεδομένη. Η μητρότητα δεν είναι απροϋποθετο καθεστώς ύπαρξης επειδή απλά έσπρωξες να βγει κάποιος απο μεσα σου.
Η μητρότητα είναι κλεψύδρα που μετραει μετά τη γέννα. Είναι να μπορέσεις να βαλεις μεσα σου αυτό που σε εκανε περασμα για να ζήσει. Η αγάπη της μανας ειναι ο λόγος που η γη γυρίζει ακομα. Ή θα είναι μια μέρα ο λόγος να σταματήσει.
Χριστίνα Μπογιατζή, Παιδοψυχολόγος-Λογοπαθολογος. Υπ. Διδάκτωρ ΕΚΠΑ. Ευχαριστούμε θερμά!
