Δεν χρειάζεται να μεγαλώνουμε άλλους στρατιώτες. Ανθρώπους με αγάπη στην καρδιά χρειαζόμαστε.
Εμείς αποτύχαμε.
Η Αυστραλία καίγεται. Ο Αμαζόνιος κάηκε. Οι γείτονες μας πολεμούν. Εμείς βουτάμε όλο και περισσότερο στην εγκληματικότητα.
Μοιάζει σαν ο πλανήτης να καταστρέφεται. Βασικά ο πλανήτης Γη καταστρέφεται.
Εμείς αποτύχαμε.
Η μόνη ελπίδα μας είναι τα παιδιά. Να μεγαλώσουμε παιδιά με ενσυναίσθηση, να μεγαλώσουμε ανθρώπους που ξέρουν να αγαπούν και νοιάζονται.
Για αυτό μπαμπάδες και μαμάδες του κόσμου δεν έχει καμία σημασία με τι ρούχα ντύνετε τα μωρά σας, αρκεί να τους μαθαίνετε να νιώθουν ζεστασιά στην αγκαλιά σας ώστε να μπορέσουν να την προσφέρουν στον κόσμο, έπειτα.
Δεν έχει σημασία αν θηλάζετε η δίνετε ξένο γάλα, αρκεί το μωρό σας να νιώθει χορτάτο για να μπορεί να δίνει απλόχερα φαγητό σε όποιον το έχει ανάγκη έπειτα.
Δεν έχει σημασία αν πρέπει να επιστρέψετε στη δουλειά… Αρκεί όταν γυρνάτε σπίτι να αφοσιώνεστε στο παιχνίδι μαζί του. Έτσι θα του μάθετε να αφιερώνει χρόνο και προσοχή σε ότι αγαπάει.
Δεν έχει σημασία αν το κοιμήσετε στο κρεβάτι του η στο κρεβάτι σας… Αρκεί να του μάθετε να αγκαλιάζει όσους το έχουν ανάγκη.
Τίποτα δεν έχει σημασία από όσα κάθε μέρα μας βασανίζουν το μυαλό… Αν δεν έχουμε πλανήτη για να ζήσουν τα παιδιά μας.
Γυρίστε σπίτι και χορέψτε μαζί του… Χρειαζόμαστε χαρούμενους ανθρώπους.
Γυρίστε και φιλήστε το, αγκαλιάστε το…
Χρειαζόμαστε τρυφερούς ανθρώπους.
Γυρίστε και μιλήστε ΣΕ αυτό, ΟΧΙ για αυτό, όσο ημερών, μηνών η χρόνων και να είναι…
Χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα νοιάζονται να ακούσουν.
Γυρίστε σπίτι, πάρτε το αγκαλιά και βγάλτε το έξω… Να γνωρίσει τον κόσμο.
Χρειαζόμαστε ανθρώπους που θα επιθυμούν να προστατεύσουν το “σπίτι” τους.
Είστε ο πλανήτης τους… Ότι τους δώσετε απλόχερα θα το μοιράσουν αβίαστα στο μέλλον.
Και να ξέρατε πόσο το χρειαζόμαστε στο παρόν.
To διαβάσαμε στις Ψυχικές καταδύσεις
