Οι νέες μαμάδες δεν χρειάζονται την κριτική μας, δεν χρειάζονται τις παρατηρήσεις μας, δεν χρειάζονται καν την συμβουλή μας, εκτός κι αν την ζητήσουν οι ίδιες.
Και ακόμα και τότε θα πρέπει τα λόγια μας να είναι μαλακά και πολύ προσεκτικά διαλεγμένα, γιατί η γυναίκα που μόλις άνοιξε το σώμα της για να φέρει έναν νέο άνθρωπο στον κόσμο, που φοβάται και πονάει και πεινάει και νυστάζει και δεν έχει ιδέα τί κάνει και πιστεύει ότι όλα τα κάνει λάθος, αυτή η υπέροχη και δυνατή γυναίκα, είναι τόσο εύθραυστη, σαν ένα κομμάτι γυαλί που μπορεί να σπάσει σε χίλια κομμάτια μόνο με ένα φύσημα του ανέμου.
Δεν χρειάζεται να ικανοποιήσουμε τη δική μας ανάγκη για να έχουμε δίκιο ή το δικό μας αίσθημα ότι τα καταφέραμε καλύτερα σαν γονείς, πάνω στον ψυχισμό μια λεχώνας.
Αν δεν μπορούμε να κρατήσουμε τα πικρά λόγια, μακριά από μια γυναίκα που έφερε ένα παιδί στον κόσμο, ας κρατήσουμε καλύτερα τις αποστάσεις μας.
Ομοίως όσοι βρίσκονται δίπλα σε μια γυναίκα που μόλις γέννησε ή που βιώνει την μητρότητα δύσκολα ακόμα και μήνες μετά την γέννα, ας της κάνουμε την ελάχιστη χάρη να κρατήσουμε μακριά της ανθρώπους τοξικούς που δεν έχουν τίποτα καλό να της προσφέρουν.
Όσοι θέλουμε να βοηθήσουμε μέσα από την καρδιά μας, αλλά δεν ξέρουμε τον τρόπο γιατί δεν έχουμε πείρα ή γιατί πέρασε καιρός και ξεχάσαμε, ας ασχοληθούμε με τα πρακτικά ζητήματα της οικογένειας.
Να σιδερώσουμε τα ρούχα του μωρού, να μαγειρέψουμε ένα φαγητό, να κρατήσουμε αγκαλιά το μωρό για να μπορέσει να κάνει ένα μπάνιο η μαμά, να τους πάμε τα ψώνια στο σπίτι για να ξεκουράσουμε και τον πατέρα από τις εξωτερικές δουλειές, να απασχολήσουμε το μεγαλύτερο παιδάκι.
Ας ρωτήσουμε με ειλικρινή διάθεση τί είναι αυτό που μπορούμε να κάνουμε και να φανεί χρήσιμο, ας πούμε δυο λόγια τρυφερά στη νέα μαμά, ας της πούμε ότι είναι δύσκολο όλο αυτό αλλά τα πάει θαυμάσια, ας σκουπίσουμε τα δάκρυα από το μάγουλο της και ας της πούμε ότι είμαστε δίπλα της, ότι δεν είναι μόνη.
Και ακόμα και να περνάει από το μυαλό μας η σκέψη, ας την κρατήσουμε για τον εαυτό μας και ας μην της πούμε ότι δεν έχει γάλα, ότι κάνει κάτι λάθος για αυτό κλαίει το μωρό, ότι πρέπει να το αφήνει να κοιμάται μόνο του για να μην κακομάθει στην αγκαλιά.
Ας κρατήσουμε το στόμα μας κλειστό.
Ναι! Αυτό χρειαζόμαστε την περίοδο της λοχείας. Στόματα κλειστά. Καρδιές ανοικτές. Χέρια που αγκαλιάζουν και μαγειρεύουν ζεστά φαγητά. Και βλέμματα γεμάτα αγάπη, στοργή και κατανόηση.
Healing Parenting – Χριστίνα Σκλαβενίτη Ψυχολόγος, Σύμβουλος Γονεϊκότητας
