Αγαπημένη μου κόρη,
Το πιο εύκολο κομμάτι για μένα θα ήταν να γίνω φίλη μαζί σου.
Να σου λέω τα μυστικά μου, να προβλήματά μου, και να σου εμφυσήσω την ψευδή αίσθηση, πως αφού είμαστε φίλες, θα είμαστε πάντα μαζί. Κι έτσι θα ήμουν σίγουρη ότι δεν θα σε χάσω. Θα ήξερα καλά, πως είσαι «δεμένη» πάνω μου για πάντα, αφού είμαστε φίλες. Και έτσι κάνουν οι φίλοι.
Τώρα που το σκέφτομαι, όντως, θα ήταν όλα πιο εύκολα και σίγουρα στα μάτια σου θα ήμουν «η καλύτερη μαμά του κόσμου».
Όμως εγώ επέλεξα τον δρόμο της “απόστασης” μεταξύ μας.
Γιατί αγαπημένη μου κόρη, είμαι η μάνα σου, και όχι η φίλη σου. Μέχρι να ενηλικιωθείς.
Δεν γίνεται να είμαστε φίλες εμείς οι δυο γιατί δεν σκοπεύω να ανταλλάξω μαζί σου τα μυστικά μου. Δεν είσαι σε ηλικία που πρέπει να ξέρεις την ερωτική μου ζωή, τα προβλήματά μου με τις φίλες μου, τις πιο κρυφές μου γυναικείες σκέψεις.
Δεν έχω το δικαίωμα να σε βάλω στον κόσμο των ενηλίκων.
Είσαι παιδί και η θέση σου είναι στο μαγικό κόσμο των παιδιών, στις όμορφες ιστορίες, στην ανάπτυξη της φαντασίας σου, στη διατήρηση της αθωότητάς σου για όσο το δυνατόν περισσότερο. Ο δικός μου κόσμος δεν σε αφορά. Άλλωστε σύντομα θα βρεθείς σε αυτόν.
Δεν πρόκειται να γίνουμε ποτέ φίλες γιατί δεν θα σου ζητήσω να με παρηγορήσεις επειδή έχασα τη δουλειά μου, επειδή δεν μου φτάνουν τα χρήματα, επειδή χώρισα με τον πατέρα σου ή τσακώθηκα με τον σύντροφό μου. Μπορεί να πάρω παρηγοριά από σένα σφίγγοντάς σε στην αγκαλιά μου, πηγαίνοντας μια βόλτα μαζί σου, μπαίνοντας για λίγο στον δικό σου κόσμο. Αλλά μέχρι εκεί. Η θέση μου είναι να παρηγορώ εγώ εσένα, σαν μάνα, για όλες τις μικρές απογοητεύσεις και ματαιώσεις που θα γνωρίσεις και να σου δείξω πώς να μάθεις να σηκώνεσαι όταν πέφτεις.
Δεν θα γίνουμε φίλες γιατί έχω φίλες.
Και έχεις κι εσύ. Και πρέπει να έχεις και να κάνεις όσο το δυνατόν περισσότερες. Αν πάρω εγώ τη θέση των φιλενάδων σου, θα σου καλλιεργήσω την ψευδή εικόνα ότι η καλύτερή σου φίλη είμαι εγώ, και άρα ποτέ δεν θα μπορέσεις να δεθείς ουσιαστικά με έναν άλλον άνθρωπο. Έχω καθήκον να δυναμώσω τα φτερά σου για να μπορείς να φύγεις μακριά μου, και να το κάνεις όσο πιο ανώδυνα γίνεται.
Αν γίνω φίλη σου τώρα, δεν θα είμαι γονιός. Και δεν θα μπορώ να σου βάλω όρια. Γιατί δεν μπορεί ποτέ μια φίλη σου να σου πει «δεν θα δεις τηλεόραση γιατί δεν έβαλες τροφή τον σκύλο», «τέλος το τάμπλετ για σήμερα» κ.λ.π. Κι αν υπάρξει κάποια ποτέ που θα στο πει, τότε δεν είναι η φίλη που σου αξίζει.
Μέχρι να ενηλικιωθείς εγώ είμαι υπεύθυνη για σένα. Εγώ στο τιμόνι και εσύ συνεπιβάτης. Ξέρω, δεν είναι και τόσο «cool» αλλά αυτό είναι το σωστό. Εγώ γονιός και εσύ παιδί. Και όταν ενηλικιωθείς, θα μπορούμε να είμαστε φίλες και τότε θα καταλάβεις γιατί δεν ήμασταν μέχρι τώρα.
