Η μητρότητα είναι ένα ταξίδι που σε γεμίζει με γνώση. Γνώση που αφορά τα παιδιά σου και κυρίως εσένα. Κάθε ημέρα, τόσο εσύ όσο και το παιδί σου θα μάθετε κάτι νέο. Ακριβώς αυτό συνειδητοποίησα από την πρώτη κιόλας στιγμή που έφερα στον κόσμο το πρώτο μου παιδί. Από τις πρώτες ημέρες στο μαιευτήριο μέχρι σήμερα που είμαι έγκυος στο δεύτερο παιδί, μαθαίνω πράγματα για τον εαυτό μου. Ωστόσο σήμερα, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σου εφτά λάθη που έκανα ως νέα μαμά, τα οποία ίσως σε βοηθήσουν.
Δεν πήρα τα σωστά ρούχα μαζί μου στο μαιευτήριο
Δεν ξέρω τι ακριβώς σκεφτόμουν, αλλά όταν προετοίμαζα τη μικρή αποσκευή που θα έπαιρνα μαζί μου στο μαιευτήριο με όλα τα ρούχα και τα προσωπικά αντικείμενα που θα χρειαζόμουν, θεώρησαν λογικό να τοποθετήσω μέσα τα ρούχα που φορούσαν πριν μείνω έγκυος και όχι ρούχα εγκυμοσύνης. Έτσι, μερικά 24ωρα μετά τη γέννηση του γιου μου, όταν θα παίρναμε εξιτήριο, προσπάθησα να ντυθώ και δεν τα κατάφερα. Το σώμα μου δεν ήταν ακριβώς όπως όταν ήμουν έγκυος, αλλά ούτε και όπως ήταν πριν από την εγκυμοσύνη. Ακόμα κι αν είχα ήδη χάσει κάποια -λίγα- από τα κιλά που πήρα τους τελευταίους εννέα μήνες, και πάλι δεν ήμουν έτοιμη να μπω στο παντελόνι που φορούσα τότε. Έτσι, χρειάστηκε ο σύζυγός μου να επιστρέψει σπίτι και να μου φέρει κάποια ρούχα εγκυμοσύνης.
Δεν κοιμόμουν αρκετά
Μία από τις πιο συχνές συμβουλές που ακούει μία νέα μητέρα είναι “κοιμήσου τώρα που μπορείς” ή αργότερα “να κοιμάσαι όταν κοιμάται το μωρό”. Μάντεψε ποιος δεν ακολούθησε καμία από αυτές τις συμβουλές. Ναι, σωστά εγώ. Όταν γέννησα το πρώτο μου παιδί και όταν εκείνο κοιμόταν, με έπιανε μία ανεξήγητη μανία να καθαρίσω στην εντέλεια σπιθαμή προς σπιθαμή το σπίτι μας. Να οργανώσω τα πάντα. Να καθαρίσω ακόμα και τις γωνίες. Να μην υπάρχει ίχνος σκόνης πουθενά. Όλα αυτά με έναν τρόπο εξαιρετικά καταναγκαστικό. Ευτυχώς, ήρθε μία στιγμή που αναρωτήθηκα “Μα τι σε έχει πιάσει; Ναι, μπορεί να έχουμε επισκέπτες στο σπίτι, αλλά είναι κυρίως οι γονείς και τα αδέρφια μας. Δεν θα γίνεις ρεζίλι εάν η κουζίνα δεν είναι συμμαζεμένη. Όλοι θα δείξουν κατανόηση”. Η συνειδητοποίηση αυτή ευτυχώς με χαλάρωσε σε μεγάλο βαθμό.
Προσπαθούσα να απαντώ σε κάθε μήνυμα με ευχές
Την εποχή των social media, τα νέα ταξιδεύουν με ταχύτητες φωτός. Έτσι, όταν ακόμα δεν είχα πάρει εξιτήριο από το μαιευτήριο, άνοιξα το κινητό μου και βρήκα δεκάδες μηνύματα στο facebook και το instagram από φίλους και γνωστούς που χάριζαν σε εμένα και το μωρό μου τις ομορφότερες ευχές. Παραδέχομαι πως η καρδιά μου γέμισε από ζεστασιά και αγάπη για όλους εκείνους που μπήκαν στον κόπο να μου γράψουν τις ευχές τους. Αυτή η ευγνωμοσύνη όμως, μου προκάλεσε την ανάγκη να απαντήσω σε όλους προσωπικά. Φυσικά, το πιο εύκολο θα ήταν να κάνω μία ανάρτηση μέσω της οποία θα τους ευχαριστώ όλους. Όμως, όχι, εγώ επέλεξα τον πιο δύσκολο δρόμο. Έτσι, κατέληξα να ξοδεύω τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου με ένα κινητό στο χέρι, αντί να κάνω κάτι για εμένα ή έστω να ξεκουράζομαι.
Ξεκίνησα να βλέπω θρίλερ
Οι πλατφόρμες streaming προσφέρουν μία τεράστια ποικιλία από σειρές και ταινίες τρόμου. Για κάποιον πολύ περίεργο λόγο, εγώ αποφάσισα πως είναι καλό να κάνω binge watching την πρώτη περίοδο με το μωρό στο σπίτι. Ταραζόμουν, αλλά δεν το καταλάβαινα. Μέχρι που έφτασε η στιγμή που, ευτυχώς, ήρθε η αδερφή μου στο σπίτι, πήρε το τηλεκοντρόλ και έβαλε το αγαπημένο μας επεισόδιο από “Φιλαράκια”. Κάπως έτσι, συνειδητοποίησα πως εάν θέλω να δω κάτι, προτιμότερο είναι να επιλέξω ένα πρόγραμμα που δεν με ταράζει και με βοηθά να γελάω ή γενικά να ξεχνιέμαι.
Ένιωθα ντροπή για την ακράτεια
Το γυναικείο σώμα είναι ένα θαύμα. Έχει δημιουργηθεί για να φέρνει στον κόσμο μία ζωή και να αντέχει τεράστιες αλλαγές, όπως αυτές που συμβαίνουν όταν γεννάς. Εάν υπάρχει κάτι για το οποίο με είχαν προειδοποιήσει, αλλά κάπως με δυσκόλεψε, είναι η ακράτεια που παρουσιάζεται μόλις έχεις γεννήσει. Στην αρχή, δεν ήθελα να το παραδεχτώ ούτε στον άντρα μου. Όταν όμως η κατάσταση δυσκόλεψε, επισκέφτηκα τον γιατρό μου, ο οποίος μου υπενθύμισε πως είναι απολύτως φυσιολογικό σύμπτωμα, αφού το σώμα μου προσπαθεί ακόμα να επανέρθει. Έκανα φυσικοθεραπεία πυελικού εδάφους και μετά από αρκετές θεραπείες μπόρεσα να ανακτήσω τον πλήρη έλεγχο της ουροδόχου κύστης μου. Το σημαντικότερο, όμως, ήταν πως έμαθα να είμαι υπερήφανη για το σώμα μου και για όλα όσα εκείνο κάνει. Άλλωστε, φιλοξένησε το καλύτερο δώρο της ζωής μου, δηλαδή το μωρό μου.
Χαμογελούσα ακόμα κι όταν δεν το ένιωθα
Αυτό είναι το σημαντικότερο λάθος που έκανα όταν έγινα για πρώτη φορά μαμά. Πίστευα πως πρέπει να νιώθω πάντα και παντού χαρούμενη, επειδή είχα γίνει μητέρα και ήταν κάτι που περίμενα για χρόνια. Όμως, η μητρότητα -ειδικά την πρώτη περίοδο- δεν είναι εύκολη. Χρειάζεται ψυχραιμία, πολλή ψυχραιμία, την οποία εγώ έχανα κάθε φορά που κάποιος μου έλεγε πως “θα πρέπει να είσαι τρισευτυχισμένη” και εγώ ένιωθα πως δεν είμαι πάντα και τόσο χαρούμενη. Φυσικά, αυτά τα συναισθήματα δεν τα μοιράστηκα με κανέναν μέχρι που η μητέρα μου μοιράστηκε μαζί μου μία συμβουλή που της είχε δώσει κάποια παιδίατρος. “Το σημαντικότερο που έχεις να κάνεις για το παιδί σου είναι να το αγαπάς άνευ όρων. Μόνο αυτό χρειάζεται από εσένα”. Στο άκουσμα της, ήταν σαν να πήρα μία ανάσα. Αγαπώ το παιδί μου απεριόριστα, όμως δεν νιώθω συνεχώς χαρούμενη, χωρίς να φταίει εκείνο. Με αυτό τον τρόπο χαλάρωσα και ξεκίνησα να βιώνω αλλά και να αντιμετωπίζω τα συναισθήματά μου. Κάτι πολύ ανακουφιστικό.
