Επιστημονικά, το σύνδρομο της άδειας φωλιάς είναι αυτό που νιώθουμε -κυρίως οι μαμάδες- όταν τα παιδιά μας μεγαλώνουν και εγκαταλείπουν την πατρική εστία. Πρακτικά, είναι ένα κενό που νιώθεις όταν τα παιδιά μεγαλώνουν, ακόμη κι αν ζουν στο ίδιο σπίτι μαζί σου. Και γι’ αυτό το τελευταίο θέλω να σου πω. Να μοιραστώ μαζί σου τον πόνο μου για τη φωλιά που είναι γεμάτη αλλά τα πουλάκια απουσιάζουν συνέχεια.
Τι έχω να σου πω -εκ πείρας για το σύνδρομο της άδειας φωλιάς
#1 Είναι παράξενο
Όταν τα παιδιά σου ήταν μικρά παρακαλούσες να σε αφήσουν για 5 λεπτά ήσυχη να κάνεις τις δουλειές σου, να διαβάσεις, να πας στην τουαλέτα. Τώρα τα κυνηγάς για να σου πουν δυο κουβέντες, κοφτές και χωρίς να σε κοιτάζουν τις περισσότερες φορές γιατί κάνουν κάτι άλλο. Πά-ντα!
#2 Fake σύνδρομο της άδειας φωλιάς
Όταν ο γιος μου έφυγε με Erasmus είχα πέσει σε μεγάλη θλίψη. Το επιχείρημα που μου αντέτεινε ο αγαπημένος μου και πατέρας του ήταν πως και στο σπίτι να είναι, πάλι δεν τον βλέπω. Και τώρα που έχει πλέον επιστρέψει, αντιλαμβάνομαι ότι είχε δίκιο. Και πώς να πω ότι ζω το σύνδρομο της άδειας φωλιάς όταν τα παιδιά μου ζουν μαζί μας; Fake news. Για μένα όμως, και για σένα αν θέλεις, είναι σαν να το ζω. Αφού η μόνη ένδειξη που βλέπω ότι τα παιδιά μου ζουν στο σπίτι είναι που αδειάζουν οι κατσαρόλες και γεμίζει το καλάθι των απλύτων!
#3 Να’ μαστε πάλι οι δυο μας
Και αυτή είναι βέβαια η φυσιολογική εξέλιξη της οικογένειας όπως περνάνε τα χρόνια. Ήμασταν δύο, γίναμε τέσσερις, μάθαμε να ζούμε έτσι με ευθύνες, τρέξιμο και υποχρεώσεις, και τώρα είμαστε ουσιαστικά πάλι δύο. Αυτά είναι τα καλά νέα. Ξανα-ανακάλυψε τον σύντροφό σου. Βγείτε έξω μαζί. Περπατήστε, αποκτήστε ένα κοινό χόμπι – έστω το να βλέπετε σειρές μαζί στο Netflix. Βρείτε τρόπους να θυμηθείτε γιατί είχατε επιλέξεις και ερωτευτεί ο ένας τον άλλο τότε. Και ανακαλύψτε νέους λόγους για να ερωτευτείτε ξανά ο ένας τον άλλον. Αυτό είναι το καλύτερο αντίδοτο στο σύνδρομο της άδειας φωλιάς.
