Η γιορτή του πατέρα μπορεί ακόμα να μην είναι το ίδιο δημοφιλής με αυτή της μητέρας αλλά καθιερώθηκε για αυτό ακριβώς τον λόγο. Για να τιμηθεί η πατρότητα και ο ρόλος του πατέρα στην οικογένεια και την κοινωνία, ο οποίος είναι εξίσου σημαντικός με αυτόν της μητέρας. Ο πατέρας είναι ο βράχος του σπιτιού, αλλά πλέον δεν είναι μόνο αυτό. Είναι αυτός που παρέχει αγάπη, ασφάλεια, προστασία. Είναι εκείνος που στηρίζει τη μητέρα, όσο κι εκείνη αυτόν, και μαζί δείχνουν στα παιδιά τους τι σημαίνει συντροφικότητα, τι σημαίνει αγάπη και φροντίδα.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι μπαμπάδες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο τα πρώτα χρόνια της ανάπτυξης του παιδιού και επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την επιτυχία και την ευτυχία των παιδιών τους μετά την ενηλικίωσή τους. Έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που μεγάλωσαν με μπαμπάδες που βρίσκονταν κοντά τους και συμμετείχαν ενεργά στην καθημερινότητά τους, στη φροντίδα τους και στη διαπαιδαγώγησή τους, είχαν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν νέοι που μπορούν να διαχειριστούν το άγχος και λιγότερες πιθανότητες να βιώσουν κατάθλιψη, διατροφικές διαταραχές και άλλες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές.
Οι σημερινοί μπαμπάδες θέλουν να συμμετέχουν ενεργά στο μεγάλωμα των παιδιών τους και για αυτό έχουν μία επιπλέον δυσκολία. Οι περισσότεροι πρέπει να αναλάβουν ρόλους που δεν βίωσαν σε παιδική ηλικία μέσα στην οικογένειά τους. Δεν είδαν τον μπαμπά τους να μαγειρεύει, να αγκαλιάζει, να κλαίει, να χειροκροτά στις αθλητικές δραστηριότητες, να φιλάει, να διαβάζει παραμύθια. Δεν άκουσαν τον μπαμπά τους να λέει σ’ αγαπώ, να δίνει συμβουλές χωρίς να κάνει κήρυγμα, να λέει συγγνώμη.
Στο TheMamagers.gr θέλουμε να γιορτάσουμε αυτούς τους μπαμπάδες που επαναπροσδιορίζουν τον ρόλο του πατέρα, που μας στηρίζουν ως σύζυγοι, που αγκαλιάζουν τα παιδιά τους, τρέχουν μαζί τους στο μπάσκετ και στο μάθημα στο ωδείο, που αγωνιούν και ξενυχτούν κάθε φορά που το παιδί έχει πυρετό, που αγαπούν τα παιδιά και τις μαμάδες τους όπως τους αξίζει.
Ζητήσαμε από τους μπαμπάδες της ζωής μας, τους συζύγους μας και τους πρώην συζύγους μας, τους συναδέλφους μας, τους παππούδες των παιδιών μας, τους φίλους μας να μας μιλήσουν για τις δικές τους ανησυχίες, τις προκλήσεις, τις χαρές, τις αλήθειες… για να τους καταλάβουμε λίγο καλύτερα και να τους αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο.
Τελικά τι σημαίνει να είσαι μπαμπάς σήμερα;
Οι σημερινοί μπαμπάδες κάνουν κάτι πολύ ξεχωριστό: Επαναπροσδιορίζουν τον ρόλο του μπαμπά στην οικογένεια και γίνονται εντελώς διαφορετικοί μπαμπάδες από τους δικούς τους. Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετωπίζεις σε αυτή την προσπάθεια;
Βασίλης 41χρ. μπαμπάς της Μαρίνας 6χρ.: «Δεν υπάρχουν διαφορετικές δυσκολίες από αυτές που αντιμετωπίζει μια μητέρα στην εποχή μας. Θα έλεγα πως το πιο δύσκολο από όλα, μετά την γέννηση του παιδιού και όσο περνάνε τα χρόνια και αντιλαμβάνομαι το πόσο επηρεάζω την κόρη μου, χωρίς να το αντιλαμβάνομαι πολλές φορές, είναι τελικά ένας επαναπροσδιορισμός του ίδιου μου του εαυτού για το τι άνθρωπος και κατ’ επέκταση και τι μπαμπάς θέλω να είμαι».
Στάθης 46 χρ., μπαμπάς του Γιάννη 19 και του Θοδωρή 17 χρ: “Εκεί αρχίζουν τα προβλήματα του επαναπροσδιορισμού του ρόλου του μπαμπά, διότι το να είσαι ένας μπαμπάς διαφορετικός από ό,τι ο δικός σου μπαμπάς ή και κάποιοι άλλοι γύρω σου, οι οποίοι δεν έχουν επιλέξει αυτή την κατεύθυνση, σηκώνει πολύ δούλεμα, πολλά σχόλια και μια κατακραυγή. Όμως δεν πειράζει κανείς δεν έπαθε κάτι από το δούλεμα”.
Χρήστος 45χρ. μπαμπάς της Έσθερ 6χρ.: «Η κύρια δυσκολία είναι να αποφύγεις τα λάθη που έχεις διαπιστώσει στη δική σου ανατροφή χωρίς να πέσεις σε νέα, να επαναπροσδιορίσεις το ρόλο και να μην υιοθετήσεις τακτικές και αντιδράσεις που έχεις “διδαχτεί” και να είσαι ανοιχτός στο να μαθαίνεις και να εξελίσσεσαι ανάλογα με τις ανάγκες που προκύπτουν».
Γιάννης 49χρ. μπαμπάς ενός γιου 15χρ.: «Η νέα γενιά μπαμπάδων είναι σίγουρα διαφορετική -ok, όχι όλοι αλλά το πλαίσιο αλλάζει. Είναι πιο συμμετοχικοί και αυτό απαιτεί καλύτερο προγραμματισμό. Δεν νομίζω ότι πλέον αντιμετωπίζει μεγαλύτερες δυσκολίες σε σχέση με τις εργαζόμενες μαμάδες -απλά είναι πιο δύσκολο γιατί οι άνδρες δεν είναι τόσο δυνατοί στο multitasking».
Κωνσταντίνος 47 χρ., μπαμπάς του 7χρ. Φίλιππου: «Στην εποχή μας απαιτείται να είσαι, την ίδια στιγμή, καλός μπαμπάς, καλός σύζυγος, καλός επαγγελματίας, καλός διαχειριστής πολυκατοικίας, καλός φίλος. Έχεις τόσα πολλά καρπούζια κάτω από την μασχάλη, τόσα άγχη οικονομικά και τόσους ρόλους στους οποίους πρέπει να ανταποκριθείς, που είναι σχεδόν ανέφικτο να τα καταφέρεις 100% σε όλα και σε κάτι θα είσαι λιγότερο καλός. Άλλοτε συμβαίνει να είσαι λίγο καλύτερος πατέρας, άλλοτε λίγο καλύτερος σύζυγος. Το σημαντικό είναι να μην είσαι ανεπαρκής για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα απέναντι σε κάποιο από «τα πολλαπλά σου είδωλα».
Νίκος 40χρ., μπαμπάς δύο γιων 8 και 2,5χρ.: «Να ξεφύγεις από το πατριαρχικό μοντέλο μέσα στο οποίο μεγάλωσες».
Παύλος 40χρ., μπαμπάς μιας κόρης 16 μηνών: «Ο δικός μου ο πατέρας ήταν πάντα κάπως πιο κοντά στα σημερινά δεδομένα, οπότε έχω απτό παράδειγμα, που εγκρίνω και προσπαθώ να ακολουθήσω».
Πέτρος 43χρ., μπαμπάς της Μυρτούς 1 έτους: «Η μοναδική δυσκολία είναι ο ελάχιστος χρόνος που περισσεύει από τη δουλειά με αποτέλεσμα να τα κάνουμε όλα βιαστικά και με άγχος».
Φώτης 72 χρ., παππούς της Ηλέκτρας, της Βασιλικής και του Φίλιππου: «Ο ρόλος του μπαμπά ήταν και παραμένει σημαντικός σε κάθε περίπτωση. Εντελώς διαφορετικός από τους σημερινούς παππούδες δεν θα το έλεγα. Όμως από γενιά σε γενιά βλέπουμε ορισμένες διαφοροποιήσεις σε σχέση με το πλαίσιο και τις συνθήκες “λειτουργίας” του μπαμπά . Σήμερα υπάρχουν νεα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα, τεράστιες αλλαγές στην επιστήμη -τεχνολογία και την Επικοινωνία που διαφοροποιούν, σε ένα βαθμό , τις προτεραιότητες, τον διαθέσιμο χρόνο και το εύρος δραστηριοτήτων του μπαμπά στην σύγχρονη οικογένεια. Δεν βλέπω, όμως, τόσο πολλές διαφορές από τη σημερινή γενιά σε σχέση με τη δική μου. Ειδικά εάν την συγκρίνω με την γενιά του δικού μου πατέρα. Και εμείς -είναι η αίσθηση μου-ασχολούμασταν αρκετά με την ανατροφή και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών και γενικά είχαμε μια αυξημένη συμβολή και στην καθημερινότητα της οικογένειας. Αλλάζαμε πάνες, πηγαίναμε βόλτα τα παιδιά, τους μαθαίναμε μπάνιο, ποδήλατο. Βοηθούσαμε στο διάβασμα και στις εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών κ.α.».
Τι είναι αυτό που παρεξηγούμε περισσότερο από οτιδήποτε οι μαμάδες όσον αφορά στον ρόλο του μπαμπά;
Στάθης 46 χρ.: “Νομίζω την χαλαρότητα του απέναντι σε όσα συμβαίνουν και έχουν να κάνουν με τα παιδιά. Ο μπαμπάς δεν θα αγχωθεί ιδιαίτερα αν δεν έχει φάει το παιδί, ειδικά αν έχει περάσει το βρεφικό στάδιο. Σκέφτεται περισσότερο στο μοτίβο της ανεξαρτητοποίησης του παιδιού από νωρίς, δηλαδή “πεινάς; Εκεί είναι το ψυγείο, άνοιξε να φας”. Αν δεν είναι από εκείνους που μαγειρεύουν καθημερινά, θα πρέπει να έχει συμβεί κάτι πολύ συγκλονιστικό στην οικογένεια για να κάτσει να φτιάξει κάτι στο παιδί. Εκτός από τοστάκι, που είναι μάστερ”.
Βασίλης 41χρ.: «Ίσως το ότι βλέπουμε τα πράγματα με μια πιο χαλαρή ματιά καμία φορά το αντιλαμβάνεστε ως αδιαφορία για κάτι που συμβαίνει!»
Χρήστος 45χρ.: «Ότι είναι ένας αλληλοσυμπληρούμενος ρόλος που λειτουργεί συνδυαστικά και όχι ανταγωνιστικά».
Γιάννης 49χρ.: «Ίσως να είναι ένα κατάλοιπο μιας άλλης εποχής ότι οι μπαμπάδες δεν μπορούν να κάνουν όσα και οι μαμάδες -εντάξει σίγουρα δεν μπορούμε να τα θηλάσουμε».
Νίκος 40χρ.:«Δεν υπάρχει κάτι που παρεξηγούν οι μαμάδες. Αρκετή πίεση βιώνουν μέσα σε μια κοινωνία ανισοτήτων και έντονη πατριαρχική. Ας μην φορτωθούν περισσότερο βάρος».
Πέτρος 43χρ.: «Οι μπαμπάδες είμαστε πιο χαλαροί με τα παιδιά και αυτό δημιουργεί εντάσεις».
Τι θα ήθελες να ξέρεις πριν γίνεις μπαμπάς;
Στάθης 46 χρ.: “Πως υπάρχουν στιγμές που πρέπει να φαίνεσαι “κακός”, χωρίς να χρειάζεται απαραιτήτως να είσαι κακός. Θα ήθελα να μπορώ να το κάνω και μετά που έγινα μπαμπάς αυτό, γιατί δεν είναι καθόλου ευγενικό και στην πορεία δεν είναι και λειτουργικό τον ρόλο του “κακού αστυνομικού” να τον έχει μόνο η μαμά”.
Χρήστος 45χρ.: «Πόσα θα χρειαστεί να μάθω στη πορεία!»
Γιάννης 49χρ.: «Το γεγονός ότι το επίκεντρο του βίου σου παύεις να είσαι εσύ -αλλά και αυτό το φανταζόμουν».
Κωνσταντίνος 47 χρ.: «Ότι μέχρι να πεθάνω θα ζω με ένα διαρκές άγχος μην πάθει τίποτα κακό».
Παύλος 40χρ.: «Πρακτικές συμβουλές για τα πάντα. Θυμάμαι την εφιαλτική πρώτη ημέρα που βγήκαμε από το μαιευτήριο και δεν είχα ιδέα για το παραμικρό. Ακόμα δεν έχω, αλλά μαθαίνω. Επίσης θα ήθελα ήδη να έχω μάθει να μαγειρεύω περισσότερο».
Πέτρος 43χρ.: «Δεν ήξερα ότι με ένα παιδί δεν έχεις πια καθόλου ελεύθερο χρόνο».
Οι μπαμπάδες έχετε ανάγκη να γκρινιάξετε; Να μιλήσετε με άλλους μπαμπάδες που βιώνουν το ίδιο με εσάς για όσα αντιμετωπίζετε καθημερινά;
Στάθης 46 χρ.: “Ναι, σε ό,τι έχει να κάνει με την μαμά όμως. Δεν θα ακούσεις κανέναν μπαμπά να συζητάει με έναν άλλο μπαμπά για το διάβασμα του παιδιού του. Περισσότερο θα τον ακούσεις να ασκεί την κριτική προς την μαμά, που δεν μπορεί να την ασκήσει στην ίδια την μαμά”.
Βασίλης 41χρ.: «Εννοείται πως την έχουμε την ανάγκη απλά νομίζω πως σαν άντρες έχουμε πιο απλό κώδικα επικοινωνίας και δεν υπεραναλύουμε μικροπροβληματάκια… αφήνουμε λίγο τον χρόνο να τα λύσει!».
Κωνσταντίνος 47 χρ.: «Η πρώτη φορά που ένιωσα κάπως καλύτερα ως πατέρας είναι όταν βγήκα με έναν φίλο μου και συνειδητοποίησα ότι περνάγαμε τα ίδια. Καρμπόν».
Χρήστος 45χρ.: «Σίγουρα, δεν γίνεται στον ίδιο βαθμό απ’ όσο έχω διαπιστώσει, αλλά είναι χρήσιμο να τα επικοινωνείς και να μαθαίνεις και άλλες προσεγγίσεις που μπορεί να σου διαφεύγουν».
Γιάννης 49χρ.: «Έχω περάσει περίοδο κατηγορίας “νοικοκυρά σε απόγνωση” και είχα πρήξει την σύζυγό μου στην γκρίνια. Όχι μωρέ τι να πεις, όσο πιο πολύ το συζητάς τόσο το μεγαλοποιείς».
Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει ένας μπαμπάς σήμερα;
Στάθης 46 χρ.: “Να αντιμετωπίσει το χάσμα των γενεών με τα παιδιά του και να κατανοήσει την ψυχολογία που έχουν τα παιδιά της εποχής μας. Τα παιδιά μεγαλώνουν σε έναν άλλο και πολύ διαφορετικό κόσμο από αυτόν που μεγαλώσαμε οι μπαμπάδες. Τώρα μοιάζει απαραίτητο να ασχοληθείς με τον ψυχολογικό κόσμο των παιδιών κατά την ανατροφή τους παρά με το να είναι απλώς υγιή, καλοταϊσμένα και ευδιάθετα”.
Βασίλης 41χρ.: «Για μένα προσωπικά είναι το πως θα αλλάξουμε τον κόσμο μέσα από τα παιδιά μας.. το πως θα τους δώσουμε τα ερεθίσματα και τα εφόδια ώστε να γίνει αυτό».
Χρήστος 45χρ.: «Το να προσφέρει την αίσθηση της ασφάλειας σε έναν τόσο ρευστό κόσμο».
Γιάννης 49χρ.: «Πιστεύω ότι παν είναι η συναισθητική ισορροπία του παιδιού -όλα τα άλλα είναι σε δεύτερη μοίρα. Το πιο σημαντικό είναι να ξέρεις πώς να αντιδράσεις και τι να πεις στις δύσκολες στιγμές».
Νίκος 40χρ.:«Αυτή που ήταν πάντα. Να είναι εκεί ως μέρος του συνόλου».
Παύλος 40χρ.: «Θα έλεγα το γεγονός ότι προσπαθούμε να σπάσουμε τον κύκλο των στερεότυπων».
Πέτρος 43χρ.: «Επειδή πλέον η ζωή είναι πολύ δύσκολη, υπάρχει ένα μόνιμο άγχος αν θα μπορείς να προσφέρεις ακόμα και τα βασικά στο παιδί σου».
Φώτης 72 χρ.: «Σήμερα ως παππούς, αλλά νομίζω αυτό ισχύει και για έναν πατέρα, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι μην κάνω κάτι άσχημο, αντιπαιδαγωγικό, μη “συμβατό” με τις αρχές φροντίδας και διαπαιδαγώγησης των εγγονών μου,τις οποίες έχουν προδιαγράψει οι γονείς τους. Όσο για τους μπαμπάδες δεν νομίζω ότι νιώθουν παραμελημένοι μετά την γέννηση του παιδιού τους, όσο κυρίως από την συνειδητοποίηση ότι καλούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να αφήσουν το “εγώ” τους να γίνει “εμείς”.»
Τι είναι αυτό που θα θέλατε να ξέρουμε οι μαμάδες αλλά δεν έχετε βρει τις… λέξεις να μας το πείτε;
Στάθης 46 χρ.: “Ότι μπορούμε και εμείς να το κάνουμε, όπως και εσείς, αλλά για κάποιον λόγο δεν μας εμπιστεύεστε και καταλήγουμε να μας είναι πιο εύκολο να το κάνετε εσείς και εμείς να μένουμε παρατηρητές, έχοντας τον ρόλο εκείνου που επεμβαίνει στα δύσκολα. Επειδή ακούστηκε μπερδεμένο, εννοώ πως και ένας μπαμπάς είναι εύκολο να έχει ενεργό ρόλο στα του παιδιού, αρκεί να μην δέχεται μονίμως επικρίσεις για το πως κάνει το ένα και πως κάνει το άλλο”.
Βασίλης 41χρ.: «Χαλαρώστε.. βρείτε λίγο χρόνο για τον εαυτό σας χωρίς να σκέφτεστε τα παιδιά.. Είμαστε και εμείς εδώ και τα καταφέρνουμε, με τον δικό μας τρόπο αλλά τα καταφέρνουμε».
Τι θέλει ένας μπαμπάς για τη Γιορτή του Πατέρα;
Βασίλης 41χρ.: «Μια αγκαλιά και ένα σ’ αγαπώ».
Γιάννης 49χρ.: «Μια αγκαλιά και ένα φιλί από τον γιο μου. Βασικά το ζητάω και το παίρνω (ή έρχεται αυτόματα) κάθε μέρα και αυτό μου φτάνει».
Παύλος 40χρ.: «Προσωπικά, θα ήθελα να είναι μια μέρα που θα μπορούσα να περάσω την περάσω ολόκληρη με την κόρη μου».
Νίκος 40χρ.:«Θεσμοθετημένες υποχρεωτικές άδειες ανατροφής τέκνου, ίδιες με της γυναίκας, για όλα τα επαγγέλματα, χωρίς περιορισμούς, με παράλληλη χρήση τους και από τους δύο γονείς».
Τι συμβουλή θα έδινες σε ζευγάρια που περιμένουν τώρα το πρώτο τους παιδί; Τι θα έκανες εσύ διαφορετικά;
Βασίλης 41χρ.: «Να βρίσκουν χρόνο να ξεκουράζονται,γιατί η κούραση δημιουργεί νεύρα.. Σίγουρα όλα επαναπρογραμματίζονται μετά την γέννηση του παιδιού, οπότε χρειάζεται συνεργασία ώστε στα καινούρια δεδομένα να είναι και οι δύο καλά! Δώστε και λίγο χρόνο σε όλο αυτό, σε λίγο καιρό όλα θα είναι καλύτερα, στην αρχή όλα φαίνονται δύσκολα».
Γιάννης 49χρ.: «Η ισορροπία ανάμεσα στο ζευγάρι σημαίνει και ισορροπημένο παιδί. Οι μπαμπάδες και οι μαμάδες που ξεχνούν τον σύντροφό τους και ασχολούνται μόνο με το παιδί και διαλύουν την σχέση και δημιουργούν παιδί με προβληματική προσωπικότητα. Ναι, έκανα και εγώ αυτό το λάθος. Ναι, θα ασχολούμουν περισσότερο με την σύζυγό μου».
Παύλος 40χρ.: «Δεν νομίζω ότι υπάρχει τρόπος να προετοιμαστείς καλύτερα, πέραν της ενημέρωσης (εννοώντας σχετικά βιβλία, άρθρα, κλπ.). Κανείς δεν μπορεί να σε προετοιμάσει όσες φορές κι αν ακούσεις το κλισέ ότι “θα αλλάξει η ζωή σου”. Η παντελής έλλειψη χρόνου ήταν κάπως σοκαριστική (ακόμα κι αν το ξέρεις από πριν), όπως και η σωματική κούραση. Όσον αφορά στο ζευγάρι όμως, νομίζω ότι αν υπάρχουν σταθερές βάσεις και ειλικρίνεια, όλα θα κυλήσουν όσο πιο ομαλά γίνεται. Τα παραπάνω πρακτικά ζητήματα θα έρθουν να δοκιμάσουν (σε extreme επίπεδο) αυτές τις βάσεις. Χρειάζεται προσαρμοστικότητα και ευελιξία. Και, φυσικά, να προσπαθείς πάντα να βρεις χρόνο και για τη σχέση σου, αλλά και για εσένα. Ακόμα κι αν είναι ανέφικτο. Ίσως αρκεί η προσπάθεια».
Πέτρος 43χρ.: «Δε θα έκανα κάτι διαφορετικά γιατί είναι αναπόφευκτο ότι οι ισορροπίες αλλάζουν. Αν έδινα μία συμβουλή θα ήταν υπομονή και επιμονή».
Ποιο είναι το μυστικό “όπλο” σου ως μπαμπάς; Το χιούμορ; Η πειθαρχία; Η επικοινωνία;
Στάθης 46 χρ.: “Ναι, το χιούμορ είναι όπως και η επικοινωνία. Μάλλον είναι μεγαλύτερο η επικοινωνία. Σε καμία περίπτωση δεν είναι η πειθαρχία”.
Βασίλης 41χρ.: «Η ηρεμία και η επικοινωνία!»
Χρήστος 45χρ.: «Λίγο απ’ όλα, κυρίως όμως η συνέπεια για να υπάρχει εμπιστοσύνη».
Γιάννης 49χρ. : «Κανόνες και αγάπη – όσο μεγαλώνει, το μυστικό είναι οι σωστές συμβουλές στην κρίσιμη στιγμή».
Κωνσταντίνος 47 χρ.: «Το χιούμορ πάντα αποσυμφορεί. Φυσικά, τα παιδιά – αν παρατραβήξεις το χιούμορ σου – πιστεύουν ότι δεν τα παίρνεις στα σοβαρά, οπότε και αυτό θέλει ρέγουλα. Πάντως πάντα του μιλάω σαν να είναι ισότιμος και ισάξιος μου -που είναι δηλαδή».
Πέτρος 43χρ.: «Η ψυχραιμία».
Φώτης 72 χρ.: «Το μυστικό μου όπλο -που όμως θα ήθελα να είναι πιο φανερό και σε αυτά – είναι η αγάπη μου προς τα παιδιά μου. Τώρα ως παππούς την ξεδιπλώνω απλόχερα. Δεν ξέρω αν είναι όπλο. Σίγουρα όμως είναι ουσιαστική προϋπόθεση για να είσαι ο σωστός παππούς και ο σωστός μπαμπάς, παντού και πάντα, πέρα από γενιές, ιδιαίτερες συνθήκες ζωής και εργασίας και προσωπικές δυνατότητες. Και πάνω απ’ όλα είναι μια τεράστια πηγή χαράς!».
Ποιες συμβουλές για μπαμπάδες θεωρείς απαράδεκτες και ποιες σου ήταν χρήσιμες τελικά;
Στάθης 46 χρ.: “Δεν θυμάμαι καν τις συμβουλές, μάλλον γιατί όλες έρχονται στην πράξη και όχι σε θεωρητικό επίπεδο. Το να συνεχίσεις να αγαπάς την γυναίκα σου, όπως και πριν ανεξαρτήτως του πως εξελίσσεται η οικογένεια, είναι μάλλον αυτό που μου φάνηκε το πιο χρήσιμο”.
Νίκος 40χρ.:«Δυστυχώς ποτέ δε μου έδωσαν συμβουλές».
Πέτρος 43χρ.: «Οι απαράδεκτες ήταν οι συμβουλές του τύπου “Θα χάσεις τον ύπνο σου” , “δεν θα έχεις ποτέ ελεύθερο χρόνο”, “κοίτα να χαρείς τώρα τη ζωή σου “ και διάφορα άλλα καθόλου ενθαρρυντικά. Η καλύτερη συμβουλή ήταν “Κοίτα να χαρείς το παιδί σου γιατί ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα”».
Παύλος 40χρ.: «Οι χειρότερες συμβουλές που έχω ακούσει δεν είναι τόσο κακές (κυρίως, γιατί σχεδόν κανείς δεν δίνει συμβουλές στον μπαμπά), αλλά έχουν να κάνουν με τέτοιες πεποιθήσεις και προέρχονται κυρίως από προηγούμενες γενιές. Πχ. “δώσε το παιδί στη μάνα του, ξέρει καλύτερα” ή “μπούκωσέ το, πρέπει να φάει”. Αυτό που με εκνευρίζει αφάνταστα είναι το να λέμε στο παιδί “σταμάτα, μας έχει ακούσει όλη η γειτονιά”. Δεν είναι μόνο λάθος θεωρώ σαν επικοινωνία προς το παιδί, αλλά διαιωνίζουμε ένα πολύ συγκεκριμένο πολύ άσχημο χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας ότι πρέπει να είμαστε “σωστοί” για το “φαίνεσθαι”. Απ’ τα πιο χρήσιμα πράγματα που μου έχουν πει είναι ότι θα πρέπει να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή, γιατί περνούν γρήγορα τα χρόνια. Και είναι αλήθεια αυτό. Ο χρόνος δε γυρίζει πίσω. Με έχει βοηθήσει να πάρω αποφάσεις αυτό και να δώσω βάση στα πράγματα που έχουν σημασία. Σε μια λιγότερο ρομαντική νότα, είναι πολύ χρήσιμο να έχω πάντα στο νου μου ότι ο εγκέφαλος του παιδιού εξελίσσεται και οφείλω να διατηρώ την υπομονή μου, γιατί το παιδί δεν έχει μάθει ακόμα να το κάνει αυτό. Τις δύσκολες στιγμές, αυτό βοηθάει».
Τι θέλουν να μας πουν οι Single Dads;
Τι είναι αυτό που συνειδητοποίησες μετά το διαζύγιο για το μεγάλωμα του παιδιού σου;
Χρήστος 45χρ.: «Ότι θα είμαι απών σε πολλές καθημερινές και σημαντικές στιγμές».
Γιάννης 49χρ.: «Ένα από τα καλύτερα δώρα που έκανα στο παιδί μου ήταν να χωρίσουμε με την μαμά του, αφού η σχέση δεν τράβαγε. Από τη στιγμή που συνέβη ήταν όλα πολύ καλύτερα -αν και αρκετά δύσκολα στην αρχή».
Το να είσαι single mum είναι δύσκολο.Είναι ένα θέμα που συζητιέται πολύ και ανοιχτά. Για τους singles dads ποιες είναι οι δυσκολίες;
Γιάννης 49χρ.: «Τις ίδιες δυσκολίες που έχουν και οι singles moms».
Χρήστος 45χρ.: «Οι ίδιες νομίζω εάν συμμετέχεις ενεργά και ισότιμα, με την έξτρα ίσως δυσκολία ότι πολύ πιο δύσκολα μπορείς να κανονίσεις playdates και να χτίσεις έναν αντίστοιχο κοινωνικό κύκλο».
