Όταν ήμουν παιδί, το πρόσωπο του πατέρα μου ήταν το πρώτο που έβλεπα κάθε μέρα, κάθε πρωί.
Πριν φύγει από νωρίς για να πάει στην εκάστοτε δουλειά που είχε για να βγάλει το μεροκάματο, μου έφερνε να πιω ένα ποτήρι ζεστό γάλα με κάμποσες κουταλιές ζάχαρης για να μην έχω παράπονα για τη γεύση του. Ο ήχος του κουταλιού να χτυπάει στα τοιχώματα του ποτηριού ήταν το ξυπνητήρι μου για αρκετά χρόνια.
Πολλές φορές αυτή ήταν κι η μοναδική στιγμή της ημέρας που τον έβλεπα.
Δεν ξέρω πως ακριβώς αποκαλείται η γενιά μου (κάτι ανάμεσα στη γενιά του Πολυτεχνείου και τους millenials, φέτος έκλεισα τα 40) αλλά εκείνα τα χρόνια ο μπαμπάς δεν εμπλεκόταν ιδιαίτερα στην ανατροφή των παιδιών καθώς βρισκόταν τον περισσότερο χρόνο εκτός σπιτιού, ή εκτός πόλεως, ακόμα κι εκτός χώρας για να μπορέσει να καλύψει τα έξοδα του νοικοκυριού. Επομένως, ίσως και να ήμουν από τους προνομιούχους αφού μπορούσα να τον δω κάθε μέρα – έστω και για περιορισμένο χρονικό διάστημα κάποιες φορές.
Πόσο, όμως, έχουν αλλάξει τα πράγματα σήμερα;
Ευτυχώς, πολύ.
Εκείνη την εποχή δε θυμάμαι ποτέ να γιορτάζουμε τη Γιορτή του Πατέρα.
Ίσως το γεγονός πως “πέφτει” μετά το κλείσιμο των σχολείων σε μια χρονική περίοδο χωρίς internet και μέσα κοινωνικής δικτύωσης να το υπενθυμίζουν δεν την έκανε ιδιαίτερα γνωστή. Όταν πλέον έμαθα πως θα γίνω ο ίδιος πατέρας, “κατέβασα” ένα κάρο applications στο κινητό, έκανα like σε αντίστοιχες σελίδες στο facebook προκειμένου να συλλέξω πληροφορίες σχετικά με την εγκυμοσύνη και τις όποιες απορίες θα μπορούσαν να προκύψουν. Αυτά τα “app”, λοιπόν, ήταν και τα πρώτα που μου ευχήθηκαν 3 μήνες περίπου πριν γίνω πατέρας και επισήμως. Δυστυχώς, βέβαια, σχεδόν όλα τους είχαν σαν επίκεντρο και target group μητέρες αλλά τουλάχιστον κάποια από αυτά αποδείχθηκαν (και αποδεικνύονται ακόμα ορισμένα) χρήσιμα.
Πατέρας δε γεννιέσαι, γίνεσαι.
Πατέρας δε γίνεσαι όταν γεννιέται το παιδί σου, αλλά όταν μάθεις πως πρόκειται να έρθει ένα παιδί στη ζωή σου. Από εκείνη τη στιγμή πρέπει να αναλάβεις πλήρως τις όποιες ευθύνες σου αναλογούν, να κάνεις ό,τι περνά από το χέρι σου για να εξελιχθεί η εγκυμοσύνη της συντρόφου σου ομαλά, να είσαι στο πλάι της κάθε στιγμή που θα σε έχει ανάγκη. Για να γίνει κάποιος πατέρας με την τυπική έννοια του όρου χρειάζονται από 5 λεπτά μέχρι – εδώ οι απόψεις διίστανται οπότε ας πούμε στο περίπου – 1 ώρα για να “σπείρεις τον καρπό σου”.
Σε αυτό το διάστημα καλείσαι να αποδείξεις για πρώτη φορά πως αξίζεις να γιορτάζεις σήμερα.
Κανένας πατέρας δεν γνωρίζει ακριβώς πως αισθάνεται μία έγκυος γυναίκα, είτε σωματικά (με τα συμπτώματά τους να εμφανίζονται από νωρίς, άλλωστε το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης δεν είναι καθόλου “εύκολο”) είτε ψυχικά/πνευματικά με τις ορμόνες να παίζουν το δικό τους ρόλο στη μεταβολή της διάθεσής της. Ενημερώσου με όποιον τρόπο μπορείς (πλέον στην ψηφιακή εποχή πληροφορίες υπάρχουν διαθέσιμες παντού) και δείξε έμπρακτα την αφοσίωση και στήριξή σου στη σύντροφό σου.
Ουσιαστικά οι πρώτες δοκιμασίες σου ως πατέρας έρχονται από τη στιγμή που θα αντιληφθείς πως θα αποκτήσεις παιδί.
Από το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, η μητέρα δοκιμάζεται σε καθημερινή βάση καθώς κουράζεται σχετικά εύκολα, ζαλίζεται, έχει αναγούλες και την παίρνει εύκολα ο ύπνος. Ο “μέλλων” πατέρας καλείται να τη στηρίξει όλο αυτό το διάστημα δεδομένων των συνθηκών καλύπτοντας και τις όποιες αρμοδιότητές της αντιστοιχούν στο χώρο του νοικοκυριού.
Ευτυχώς, οι περισσότεροι από εμάς έχουμε συνήθως εκπληρώσει την στρατιωτική θητεία κι είμαστε πλήρως εκπαιδευμένοι στα… βασικά πράγματα. Στρώσιμο του κρεβατιού, σκούπισμα, σφουγγάρισμα – μόνο το “γόπινγκ” δεν χρειάστηκε να εφαρμόσω από τις κυριότερες εκπαιδεύσεις του Ε.Σ. Δεν θα σου πάρει πολύ χρόνο και οι συνθήκες διαβίωσης είναι σαφώς πιο ευνοϊκές – μπορείς να έχεις εξόδους κάθε μέρα, ενώ αντί να κοιμάσαι σε μεγάλες σκηνές ή δωμάτια με δεκάδες άλλους μαντράχαλους, έχεις το κρεβάτι σου (που θα το έχεις στρώσει και με τα χεράκια σου) και είσαι δίπλα στη σύντροφο που κουβαλάει και το παιδί σας («βύσμα» κανονικό δηλαδή!).
Για να είναι κάποιος καλός πατέρας πιστεύω ότι θα πρέπει να εκπληρώνει τη πρώτη συλλαβή της ίδιας της λέξης, αφήνοντας στην άκρη τις δύο επόμενες – που μόνο προβλήματα μπορούν να προκαλέσουν.
Πρέπει δηλαδή να είναι:
πανέτοιμος
ανά πάσα στιγμή
να κάνει τα πάντα για το παιδί του,
να παθιάζεται συμμετέχοντας ενεργά στην ανατροφή του,
να παίζει μαζί του,
να είναι εκεί κάθε στιγμή που η παρουσία του κρίνεται αναγκαία,
να παλέψει με κάθε εμπόδιο που μπορεί να προκύψει στο δρόμο του,
να παρέχει ηθική και οικονομική υποστήριξη αλλά και προστασία, βάζοντας την οικογένειά του πάνω από όλα,
να παινεύει το παιδί όταν αυτό κάνει κάτι σωστό,
να το παροτρύνει να συνεχίσει να προσπαθεί αν δεν τα καταφέρει με την πρώτη φορά
και να πανηγυρίσει μαζί του όταν πια πετύχει το στόχο του.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Αυτά είναι λίγα μόνο από τα παραδείγματα, καθώς υπάρχουν ακόμα πάρα πολλά που πρέπει να κάνει και δεκάδες ακόμα λέξεις που ξεκινάνε από “πα”.
Αν ήδη σας φαίνονται πολλά τα “πα πα πα πα” μην κάνετε την πάπια για να τα αποφύγετε!
Το βασικότερο είναι να δείξει έμπρακτα το ενδιαφέρον τόσο από την πρώτη στιγμή που θα μάθει πως πρόκειται να αποκτήσει παιδί, όσο και μετά τη γέννα, τότε που η παρουσία του θα είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμη για την ανατροφή του παιδιού του, κόντρα στα στερεότυπα της παλιάς εποχής που ήθελαν μόνο τη μητέρα να είναι κοντά στο μωρό της.
Το μυαλό ενός μικρού παιδιού γνωρίζει τη μεγαλύτερη «ανάπτυξή» του από τη στιγμή που γεννιέται έως και τη συμπλήρωση 3 χρόνων, οπότε εκείνη την περίοδο επηρεάζεται κατά πολύ από τον περίγυρο του. Γιατί να μην θέλει ένας πατέρας να έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του παιδιού του;
Δεν ξέρω αν κάποιος μπαμπάς παγκοσμίως είναι τέλειος στο ρόλο του, όπως και αμφιβάλλω κατά πόσο κάποιος θα είναι απόλυτα προετοιμασμένος να αντεπεξέλθει στο ρόλο του ως πατρική φιγούρα. Το θέμα πάντως είναι να προσπαθήσει γιατί η ιδιότητά του ως γονιός είναι η σημαντικότερη που θα του δοθεί ποτέ σε ολόκληρη τη ζωή του, γεμάτη ευθύνες, αρμοδιότητες αλλά και άπειρες χαρές κι επιβραβεύσεις.
Όσο για το τι δώρο να πάρετε εσείς οι μητέρες, αποφύγετε όλα αυτές τις διαφημίσεις που σας παροτρύνουν πως το τάδε προϊόν είναι ιδανικό κι απλά βάλτε το παιδί να του γράψει ένα γράμμα, να του κάνει μια ζωγραφιά, να του πει ένα “ευχαριστώ”, ένα “χρόνια πολλά”, ένα “σ’ αγαπάω”.
Δε νομίζω ότι υπάρχει κάτι πέρα από αυτά που να μπορεί να του προσφέρει μεγαλύτερη ευτυχία! Αν πάλι είστε πλέον μεγάλα παιδιά και μένετε μακριά από τον πατέρα σας, κάντε του μία βιντεοκλήση (μιας και η τεχνολογία το επιτρέπει) υπενθυμίζοντάς του τι σημαίνει για σας εκείνος κι η σημερινή μέρα!
Διαβάστε επίσης:
7 ταινίες αφιερωμένες στη Γιορτή του Πατέρα
