5. Σε κάθε εν δυνάμει επικίνδυνη κατάσταση, θα παρεμβαίνετε αμέσως για να καθορίσετε όρια, αλλά ταυτόχρονα θα δημιουργείτε σχέσεις με ενσυναίσθηση.
“Ο κανόνας λέει ότι δεν χτυπάμε. Μπορείς να πεις στην αδελφή σου τι θες και πώς αισθάνεσαι χωρίς να της επιτεθείς”.
6. Η απομάκρυνση είναι πάντα πρόβλημα της μεταξύ σας σχέσης.
Αν το παιδί σας δεν δέχεται αυτό που του λέτε:
– Δεν με ενδιαφέρει αυτό που λες, δεν μπορείς να με αναγκάσεις!…
… αυτό σημαίνει ότι η σχέση σας δεν είναι αρκετά ισχυρή για να στηρίξει την ανατροφή με ηρεμία. Αυτό συμβαίνει σε όλους μας από καιρό σε καιρό. Εκείνη τη στιγμή, σταματήστε και σκεφτείτε πώς να ενισχύσετε τη σχέση σας κι όχι πώς ν’αναγκάσετε το παιδί να “νοιαστεί”. Η μετατροπή αυτής της κατάστασης σε παιχνίδι εξουσίας το μόνο που θα κάνει είναι να εμβαθύνει ακόμα περισσότερο το χάσμα μεταξύ σας.
7. Αποφύγετε τα Timeouts. Δημιουργούν περισσότερη κακή συμπεριφορά.
Τα timeout αποτελεί απλώς άλλη μια εκδοχή της τιμωρίας με απόρριψη και ταπείνωση. Αφήνει τα παιδιά να διαχειριστούν τα μπερδεμένα συναισθήματά τους μόνα τους, υπονομεύοντας, έτσι, τη συναισθηματική νοημοσύνη. Διασπά, αντί να ενισχύει, τη σχέση σας με το παιδί σας. Δημιουργεί ένα παιχνίδι εξουσίας. Και λειτουργεί μόνο αν κι εφόσον είστε μεγαλύτεροι. Είναι μια πιο ανθρώπινη μορφή εκφοβισμού παρά φυσική πειθαρχία.
8. Αυτό που σκέφτεστε και αισθάνεστε είναι σημαντικότερο από αυτό που λέτε στο πώς αντιδρά το παιδί σας.
Τα παιδιά κάνουν, σχεδόν, ό,τι ζητάμε, αν το ζητήσουμε με αγάπη. Βρείτε έναν τρόπο να πείτε ΝΑΙ αντί για ΟΧΙ ακόμη και όταν καθορίζετε όρια. “ΝΑΙ, ήρθε η ώρα να καθαρίσετε. ΝΑΙ, θα σας βοηθήσω. ΝΑΙ, μπορείτε να γκρινιάξετε γι’αυτό. ΝΑΙ, αν βιαστούμε μπορούμε να διαβάσουμε κι άλλη μια ιστορία. ΝΑΙ, σας λατρεύω και ΝΑΙ, είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένος που είστε παιδιά μου!”. Το παιδί σας θα ανταποκριθεί με την ίδια γενναιοδωρία με τη δική σας.
9. Όπως αντιμετωπίζετε το παιδί σας έτσι θα αντιμετωπίζει κι αυτό τον εαυτό του.
Εάν είστε σκληρός με το παιδί σας, θα είναι κι αυτό σκληρό με τον εαυτό του. Αν το αγαπάτε, ενώ παραμένετε σταθεροί για να καθορίσετε τα κατάλληλα όρια, θ’αναπτύξει την ικανότητα να θέτει όρια και για τη δική του συμπεριφορά.
Η σκληρή πειθαρχία κι η τιμωρία παρεμβαίνουν στην ικανότητα του παιδιού να αναπτύξει αυτοπειθαρχία. Το πρόβλημα με την εσωτερικοποίηση της σκληρότητας δεν είναι μόνο ότι κάνει παιδιά και γονείς δυστυχισμένους, αλλά, ότι τελικά, δεν λειτουργεί. Τα παιδιά που έμαθαν να πειθαρχούν χωρίς να αγαπηθούν, δεν θα μάθουν ποτέ να διαχειρίζονται τον εαυτό τους εποικοδομητικά.
Απόδοση στα ελληνικά – Επιμέλεια, Έλενα Θάνου
