Σίγουρα υπάρχουν γονείς που δεν έχουν υψώσει ποτέ τη φωνή στα παιδιά τους. Νόμιζα ότι θα είμαι κι εγώ μια τέτοια μαμά. Αλλά όταν η κόρη μου πέρασε τα 4-5 (ναι, τα είχα καταφέρει μέχρι τότε), φώναξα. Και μετά το έκανα ξανά! Κι ήταν φωνές για να ντυθεί, να βγάλει τα παπούτσια, να βιαστεί για το σχολικό, για να κλείσει την τηλεόραση. Γιατί δεν ήξερα να βάζω όρια και “με άκουγε μόνο όταν φώναζα“. Είχα δημιουργήσει μια κατάσταση που και το ίδιο το παιδί πίστευε ότι αφού δεν φώναξα δεν χρειάζεται να ακούσει.
Αυτό που με βοήθησε να σταματήσω να φωνάζω είναι να αλλάξω τρόπο που βλέπω τα πράγματα. Να δω ξεκάθαρα ότι το παιδί δεν με αγνοεί επίτηδες, να μην παίρνω προσωπικά την συμπεριφορά του. Απλά φέρεται όπως όλα τα 5χρονα, τα 6χρονα, τα 7χρονα και όλες της οι αντιδράσεις ήταν φυσιολογικές. Εγώ έπρεπε να αλλάξω και να γίνω ο καθοδηγητής της στη σωστή συμπεριφορά. Να της μάθω τι σημαίνει υπομονή και ψυχραιμία, αφού πρώτα το έβλεπε σε μένα. Και πλέον το βλέπω ξεκάθαρα:
Τα παιδιά μας ακούν όταν τα ακούμε κι εμείς. Όταν καταλαβαίνουμε τις ανάγκες τους. Όταν έχουμε σύνδεση μαζί τους και αυτό που τους λέμε δείχνει φροντίδα, ενσυναίσθηση κι αγάπη.
Πώς θα το καταφέρεις κι εσύ; Σκέψου πως…
- Τα παιδιά δεν θα σταματήσουν κάτι διασκεδαστικό που κάνουν για να κάνουν κάτι που πρέπει. Θα σταματήσουν κάτι διασκεδαστικό για κάτι άλλο εξίσου διασκεδαστικό! Οπότε κάνε το πλύσιμο των δοντιών…παιχνίδι!
- Κάθε φορά που θέλεις να φωνάξεις, απλά ψιθύρισε! (λειτουργεί!)
- Όταν λες κάτι με παιχνιδιάρικο τρόπο, το παιδί θα σε ακούσει.
- Ο τρόπος που μιλάμε, επηρεάζει το αν θα μας ακούσει το παιδί ή όχι. Πώς γίνεται να ακούει το “θέλεις να φας;” κι όχι το “κλείσε την τηλεόραση”;
- Πριν ζητήσεις κάτι, δες εκτός από την ανάγκη και το συναίσθημα!
- Να μιλάς με ευγένεια, σεβασμό και τρυφερότητα!
- Όταν βάζεις όρια, να τα εννοείς!
Διάβασε επίσης:
Γιατί οι φωνές πριν τον ύπνο είναι ό,τι χειρότερο για την ψυχολογία των παιδιών;
