Από τη γιαγιά που έχει πια μάθει τα κόλπα!
Όταν έγινα μητέρα, είχα όνειρα και φιλοδοξίες: θα ήμουν η τέλεια μαμά, θα είχα ένα σπίτι αστραφτερό και παιδιά που θα έτρωγαν μπρόκολο χωρίς διαμαρτυρίες. Σήμερα, ως γιαγιά, έχω καταλάβει ότι όλα αυτά ήταν μια υπέροχη αυταπάτη. Και ξέρετε τι; Ζω την καλύτερη εκδοχή της μητρότητας. Όχι πια άγχος, όχι πια ενοχές — μόνο καθαρή απόλαυση. Ας μοιραστώ, λοιπόν, 10 πράγματα που κάνω διαφορετικά στα εγγόνια μου σε σχέση με τα παιδιά μου.
1. Τώρα το παγωτό είναι πρωινό.
Όταν ήμουν μαμά, το παγωτό ήταν ειδική περίσταση. Τώρα; Αν το εγγόνι μου θέλει παγωτό στις 8 το πρωί, θα φάει παγωτό. Το βλέπω σαν εμπειρία μάθησης — το ζαχαρόνερο στις φλέβες δίνει έμπνευση για ζωγραφική με μαρκαδόρους (στον τοίχο).
2. Το «όχι» είναι μια σχετική έννοια.
Ως μητέρα, το «όχι» ήταν νόμος. Ως γιαγιά, το «όχι» είναι ένα χαλαρό «χμμ, ίσως» που ακολουθείται από «εντάξει, ας το κάνουμε!» Ποιος είπε ότι δεν μπορείς να δεις 10 επεισόδια κινούμενα σχέδια στη σειρά;
3. Δεν τρέχω πίσω από το φαγητό.
Όταν τα παιδιά μου δεν έτρωγαν, πανικοβαλλόμουν. Σήμερα, αν το εγγόνι μου θέλει να φάει μόνο κράκερ και τυρί για μια βδομάδα, δεν τρέχει τίποτα. Το σώμα του ξέρει καλύτερα (και εγώ ξέρω ότι η κουζίνα θα παραμείνει καθαρή).
4. Δεν με νοιάζουν τα ρούχα.
Στα παιδιά μου ήμουν αυστηρή: καθαρά, σιδερωμένα και πάντα με ωραία συνδυασμένα ρούχα. Στα εγγόνια μου; Αν θέλει να ντυθεί σαν υπερήρωας για να πάμε στον μανάβη, το μόνο που λέω είναι: «Θα φέρω την κάπα σου!»
5. Αγαπώ την ακαταστασία.
Τα παιδιά μου τα κυνηγούσα να μαζέψουν τα παιχνίδια τους. Στα εγγόνια μου; Τους λέω να αφήσουν τη Lego-πόλη τους όπως είναι. Είναι τέχνη!
6. Δεν χρειάζομαι ρολόι.
Όταν ήμουν μαμά, το ρολόι ήταν το αφεντικό μου: φαγητό στις 12, ύπνος στις 2. Σήμερα; Ζούμε με βάση το πότε πεινάμε ή πότε νυστάζουμε. Είναι απελευθερωτικό να αφήνεις τον χρόνο να περνά χωρίς άγχος.
7. Λέω «ναι» σε όλα τα παιχνίδια.
Όταν τα παιδιά μου ήθελαν να παίξουν κουτσό, έλεγα «σε λίγο». Τώρα; Είμαι η πρώτη που κρύβεται κάτω από το τραπέζι (αν και χρειάζομαι λίγο χρόνο να σηκωθώ μετά).
8. Δεν φοβάμαι τη βρωμιά.
Θυμάμαι να αγχώνομαι με τα παιδιά μου όταν έβλεπα λεκέδες. Σήμερα; Αν το εγγόνι μου δεν έχει λασπωμένα γόνατα και σοκολάτα στα δάχτυλά του, τότε κάτι κάνω λάθος.
9. Εγώ αποφασίζω τους κανόνες.
Ως μητέρα, οι «κανόνες» έρχονταν από βιβλία και συμβουλές ειδικών. Ως γιαγιά, οι κανόνες μου είναι απλοί: Αγάπη, αγκαλιές και λίγη ακόμα αγάπη.
10. Η αγκαλιά κρατάει λίγο παραπάνω.
Η μεγαλύτερη διαφορά; Ως γιαγιά, ξέρω πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος. Γι’ αυτό κρατάω τις αγκαλιές λίγο παραπάνω, κλέβω ένα φιλί στα μαλλιά και απολαμβάνω κάθε στιγμή σαν να είναι θησαυρός.
Το καλύτερο κομμάτι του να είσαι γιαγιά είναι ότι δεν χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα. Έχω κάνει τις μάχες μου ως μητέρα. Τώρα; Απλώς αγαπώ, γελώ και ζω. Και αν με ρωτήσετε, αυτό είναι το καλύτερο «μάθημα» που μπορώ να δώσω στα εγγόνια μου.
