Κάθε χρόνο τέτοια εποχή τα ιντερνέτς γεμίζουν με συμβουλές και tips για τα γλυκάκια που δίνουν πανελλήνιες. «Διαχειρίσου σωστά το χρόνο σου», «Φτιάξε πλάνο μελέτης», «Τρώγε σωστά», «Γυμνάσου», «Δες αυτό το webinar για τη διαχείριση άγχους».
Τα βλέπω αυτά και αναρωτιέμαι, ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΌΤΑΝ ΔΙΝΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ??? Εμάς γιατί κανείς δε μας είπε ότι η εργασιακή ζωή είναι μια δια βίου πορεία που μεταβάλλεται κι εξελίσσεται, και στην πραγματικότητα μεγαλύτερη σημασία έχουν οι δεξιότητες προσαρμογής σε διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες??? Γιατί εμάς μας έφαγαν τα άγχη της αποτυχίας και μετά οι συνέπειές της??? Ξέρετε πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή πολλών από εμάς αν τα ξέραμε αυτά όταν έπρεπε????!
Γι’ αυτό λοιπόν κι εγώ σπεύδω, με 20 χρόνια καθυστέρηση ΑΛΛΑ ΚΑΛΛΙΟ ΑΡΓΑ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ, να δώσω συμβουλές στον 17χρονο υποψήφιο πανελληνίων εαυτό μου, για την καλύτερη διαχείριση των εξετάσεων και της σταδιοδρομίας μου.
17χρονη Χρύσα μου:
Μη διαβάζεις τόσο. Έτσι κι αλλιώς δεν θα περάσεις στη Σχολή που θέλεις. Και αυτό είναι εντάξει γιατί τελικά έτσι κι αλλιώς δεν ήταν αυτό που ήθελες.
Η επαγγελματική σου πορεία ΔΕΝ θα είναι σαν του παππού σου, που έμαθε μια τέχνη, δούλεψε μ’ αυτήν 50 χρόνια και βγήκε στη σύνταξη. Θα είναι τόσο γραμμική όσο ένα καρδιογράφημα. Όπως της πλειοψηφίας των ανθρώπων της ηλικίας σου. Αν το καταλάβεις αυτό, ίσως το άγχος σου να γίνει πιο διαχειρίσιμο.
Μάθε πως δεν είσαι ηλίθια επειδή δε μπορείς να αποστηθίσεις παπαγαλία. Απλώς μαθαίνεις και απομνημονεύεις με διαφορετικό τρόπο και αυτός δεν ταιριάζει με το σύστημα των εξετάσεων ως έχει.
Κατασκεύασε και δώσε Βραβεία Αναποτελεσματικότερης Συμβουλής σε όσους σου λένε το ανεπανάληπτης χρησιμότητας “Μην αγχώνεσαι”. Απένειμε τα βραβεία με πάθος και ενθουσιασμό.
Αναρωτήσου: Ποιο είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί αν δεν τα καταφέρω; Αν η απάντηση δεν είναι ο θάνατος, σε διαβεβαιώνω ότι θα επιζήσεις (και) από αυτή τη δοκιμασία. Αν η απάντηση είναι ότι θα πάθεις θανατηφόρο κακό, σε διαβεβαιώνω ότι κανείς δεν πέθανε από οξεία αποτυχία στις πανελλήνιες.
Αυτό που λες ότι και καλά αν δεν περάσεις στη Σχολή επιλογής σου θα ξαναδώσεις Πανελλήνιες, μεταξύ μας, δεν πείθει κανέναν, ούτε εσένα. Ξέρεις πολύ καλά ότι βαριέσαι και μόνο που το σκέφτεσαι, οπότε μην το σκέφτεσαι.
Βρε χαζό 20 χρόνια μετά θα τα θυμάσαι αυτά και θα λες ΑΧ ΝΑ ΕΙΧΑ ΤΟΤΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΤΏΡΑ, ΠΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΑΛΛΙΩΣ.
Οπότε, ό,τι κι να κάνεις πολύ πιθανό στο μέλλον να το βλέπεις ως χαζομάρα, οπότε ΟΛΑ ΚΑΛΑ.
Μετά τιμής,
Η 37χρονη εκδοχή σου.
Κείμενο Chrysa Dotsa. Ευχαριστούμε θερμά!
Το διαβάσαμε στη σελίδα, Filio Katsarou – Play, Τherapy and Workshops for parents and children
