Είναι γεγονός πως το Σκανδιναβικό εκπαιδευτικό σύστημα θεωρείται ένα από καλύτερα της Ευρώπης.
Μια γεύση από το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό σύστημα μας δίνει μια Ελληνίδα δασκάλα που διδάσκει εδώ και 41 χρόνια σε σουηδικό σχολείο, μέσα από την αποκλειστική συνέντευξή της στο iefimerida.
Η Βίκυ Βράχα τονίζει πως «η φιλοσοφία του σουηδικού συστήματος είναι η δουλειά να γίνεται στο σχολείο. Οι γονείς απαιτούν από τους δασκάλους να μάθουν τα παιδιά τους και όχι το αντίστροφο», λέει και προσθέτει:
«Ένα από τα πλεονεκτήματα είναι πως το σχολείο αναλαμβάνει την εκπαίδευση και τη διδασκαλία του μαθητή. Για παράδειγμα, μέσα στη τάξη γίνεται γενικότερα το μάθημα, αλλά αν έχουμε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες προσαρμόζουμε το μάθημα για να ακολουθήσουν κι εκείνα που έχουν ειδικό πρόγραμμα. Υπάρχουν μαθητές που έχουν μια άλλη μητρική γλώσσα και διάφορες άλλες δυσκολίες οπότε ο δάσκαλος προσαρμόζει το μάθημα του έτσι ώστε να ταιριάζει σε όλους του μαθητές. Φυσικά δεν μπορεί να είναι ακριβώς στα μέτρα όλων, αλλά υπάρχει βοήθεια για τα παιδιά που χρειάζονται ιδιαίτερη μεταχείριση».
Στα σουηδικά σχολεία, τα παιδιά ξεκινούν το σχολείο τα 7 τους χρόνια, ενώ τα βιβλία και η διδακτέα ύλη επιλέγονται από τον δάσκαλο και όχι από το κράτος.
Οι μαθητές βγάζουν τα παπούτσια τους πριν μπουν στη σχολική αίθουσα. Συγκεκριμένα κυκλοφορούν στο σχολείο με τα παντοφλάκια τους ή με τις κάλτσες τους, όπως κάνουν στο σπίτι τους. “Μέσα στην αίθουσα έχουμε χαλί που μαζεύονται οι μαθητές και πολλές φορές κάθονται εκεί οπότε δεν επιτρέπεται να φορούν τα παπούτσια τους», εξηγεί η κ. Βράχα.
Τα θρανία των μαθητών είναι σε ομάδες, και γενικά ο κάθε δάσκαλος επιλέγει πώς θα διαμορφώσει το χώρο μέσα στην αίθουσα. Ο χώρος διατηρείται πάντα καθαρός γιατί εκτός από το ότι κινούνται μέσα στην αίθουσα πρέπει να έχουν την αίσθηση πως βρίσκονται σε ένα οικείο περιβάλλον για να τους περνάς εντελώς διαφορετικά το μάθημα.
Εκτός από τα βασικά μαθήματα, τα παιδιά διδάσκονται και χρηστικές δεξιότητες που τους βοηθούν στην ενήλικη ζωή τους. «Το ένα εξάμηνο μπορεί να έχουν για παράδειγμα ραπτική, το άλλο εργασίες με ξύλο και μέταλλο ή μαγειρική. Συνήθως ένα τμήμα έχει 25 μαθητές οπότε στις δραστηριότητες χωρίζεται το τμήμα για να μπορέσει ο δάσκαλος να βοηθήσει όλους τους μαθητές. Αυτές οι δραστηριότητες ξεκινάνε από την τρίτη δημοτικού», λέει η κ. Βράχα.
Μια τυπική μέρα στο σχολείο
Το σχολείο για τα παιδιά που κάθονται στη φύλαξη, υπάρχει διαφορετικό προσωπικό, ανοίγει από τις 6 το πρωί. Στις 8 το πρωί ο δάσκαλος κατεβαίνει στην αυλή, συγκεντρώνει τους μαθητές του και όλοι μαζί ανεβαίνουν στην αίθουσα. Οι μαθητές βγάζουν τα μπουφάν, τα παπούτσια τα τοποθετούν στο ντουλαπάκι τους, αφήνουν την τσάντα και πλένουν τα χέρια τους. Πριν τον κορωνοϊό ο δάσκαλος στεκόταν στην πόρτα και οι μαθητές μέσα από εικόνες μας έδειχναν τον τρόπο που ήθελαν να τα χαιρετήσουμε. Για παράδειγμα, μπορούσα να αγκαλιάσω κάποιον μαθητή, να μου δώσει το χέρι του ή να με χαιρετήσει από μακριά ή να βάλω το χέρι μου στην καρδιά. Ότι ζητούσε ο μαθητής ο δάσκαλος αυτό έκανε και ήταν ένας τρόπος να πούμε καλημέρα. Μπαίνοντας μέσα στην τάξη για 15 λεπτά οι μαθητές σιωπηλά θα διαβάσουν το λογοτεχνικό βιβλίο που έχουν στο θρανίο τους και το έχουν επιλέξει οι ίδιοι από την βιβλιοθήκη του σχολείου ή της αίθουσας. Μόλις θα χτυπήσω ένα μικρό κουδουνάκι ξέρουν πως πρέπει να τελειώσουν το διάβασμα. Τότε αρχίζει το πρακτικό μέρος όπου βλέπω στον υπολογιστή ποια παιδιά είναι εδώ και ποια απουσιάζουν, οι γονείς τα δηλώνουν απευθείας, και συμπληρώνω το απουσιολόγιο. Στη συνέχεια, στον πίνακα θα δουν γραμμένο το πρόγραμμα της ημέρας, για τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες συνήθως το κάνουμε με εικόνες, λέμε τι φαγητό έχουμε το μεσημέρι και ξεκινάμε το μάθημα. Το μεσημέρι κάνουμε ένα μεγάλο διάλειμμα όπου τα παιδιά μισή ώρα θα πάνε για φαγητό και άλλη μισή ώρα θα παίξουν και έπειτα επιστρέφουμε πάλι στην τάξη. Οι μαθητές των μικρότερων τάξεων τελειώνουν γύρω στις 13.30-14.00 και οι πιο μεγάλοι γύρω στις 15.30 το μεσημέρι.
