«Δυστυχώς, ακόμα και στις μέρες μας, υπάρχουν σχολεία που δεν έχουν συμπεριληπτική προσέγγιση. Έχω την τύχη, όμως, το παιδί μου να ανήκει σε ένα σχολείο που αποτελεί την εξαίρεση, αν και θα έπρεπε να είναι ο κανόνας.
Πριν από δύο εβδομάδες, η διευθύντρια του 7ου δημοτικού σχολείου Ορεστιάδας, με πρωτοβουλία δική της και των διδασκόντων του σχολείου, με κάλεσε να τους μιλήσω για τον αυτισμό όπως τον βίωσα και τον βιώνω ως μητέρα αυτιστικού παιδιού με σκοπό να διδαχθούν μέσα από το δικό μας ταξίδι. Εύχομαι μια μέρα, και πιστεύω πως θα συμβεί, η ίδια μου η κόρη να μπορεί να μιλήσει κι η ίδια. Προς το παρόν, αφού βρίσκεται σε μικρή ηλικία, το κάνω εγώ για εκείνη.
Ήταν μια μοναδική εμπειρία η χτεσινή…
Μια αίθουσα γεμάτη με δασκάλους. Τους δασκάλους του δημοτικού σχολείου στο οποίο φοιτά η κόρη μου. Όλες οι ειδικότητες. Μάτια γεμάτα ενδιαφέρον. Να βλέπεις ότι είναι εκεί όχι για το τυπικό του θέματος, όχι για να πάρουν μόρια (άλλωστε ήταν μια πρωτοβουλία εσωτερική του σχολείου), αλλά γιατί ήθελαν πραγματικά να μάθουν, να διδαχθούν μέσα από τα μάτια ενός γονιού που έζησε και ζει τον αυτισμό.
Τους μίλησα για το πώς διακρίναμε/υποψιαστήκαμε τον αυτισμό στο παιδί μας, πώς τον βιώσαμε, πώς τον διαχειριστήκαμε και πώς καταφέραμε να φτάσουμε σε αυτό το πολύ καλό σημείο που είμαστε σήμερα.
Τους εξήγησα, φυσικά, ότι τους μιλούσα για το δικό μου παιδί κι ότι ο αυτισμός ως φάσμα βιώνεται διαφορετικά από το κάθε άτομο, αλλά… υπάρχουν και κοινά χαρακτηριστικά.
Είχα μαζί μου φωτογραφίες και αποσπάσματα βίντεο της μικρής μου από σημαντικά της στάδια και ορόσημα, απ’ όταν γεννήθηκε ως τώρα, υλικό που χρειάστηκε να δημιουργήσω όλα αυτά τα χρόνια για να την ενισχύσω, από δραστηριότητες, τα ημερολόγια/ωρολόγια προγράμματα, το φωνόμετρο κι όλα τα άλλα που έχουν ζήσει κι εκείνοι κατά τη συναναστροφή τους μαζί της.
Έλαβα κι εγώ πληροφορίες από εκείνους για καταστάσεις που έχουν ζήσει μαζί της, για πράγματα που τους έκαναν εντύπωση. Και χάρηκα ακόμα περισσότερο όταν στο τέλος μου έκαναν τη μια ερώτηση μετά την άλλη. Ρωτούσαν και για άλλες καταστάσεις παιδιών που είχαν δει και γενικώς υπήρχε ένας συνεχής διάλογος. Ένιωσα πως είχε επιτυχία.
Ήταν μια πολύ σημαντική μέρα αυτή για εμένα. Γιατί είναι κι εκείνοι μες στην ομάδα των ανθρώπων που παίζουν και θα παίξουν ρόλο στη ζωή της. Η αποδοχή που ζει το παιδί μου από εκείνους και το ενδιαφέρον τους έχουν συμβάλει πολύ στην ανάπτυξη που έχει αυτήν τη στιγμή. Κι αυτή τους η στάση έχει περάσει και στα παιδιά του σχολείου που κι εκείνα έχουν παιδεία από τους γονείς τους, γιατί παιδιά όλων των ηλικιών έχουν αγκαλιάσει το παιδί μου και πολλές φορές το έχουν προστατεύσει.
Είμαι πάρα πολύ συγκινημένη.
Εμείς που ζούμε τον αυτισμό οφείλουμε να εκπαιδεύσουμε την κοινωνία να τον αποδέχεται και να τον συμπεριλαμβάνει και πόσο πιο εύκολο γίνεται αυτό το έργο όταν υπάρχει ένα τέτοιο πρόσφορο έδαφος. Μόνο συγχαρητήρια αξίζουν σε τέτοιους εκπαιδευτικούς.
7ο Δημοτικό Σχολείο Ορεστιάδας, σε ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για όσα κάνεις για το παιδί μου. Εύχομαι το παράδειγμά σας, αγαπητοί μου διδάσκοντες και διευθύντρια, να το ακολουθήσουν και άλλα σχολεία της περιοχής. Ο κόσμος μας θα γίνει πολύ καλύτερος, αυτό είναι το μόνο σίγουρο».
INFO:
Facebook Page: Γαλήνιο Τόξο
Facebook Group: Γαλήνιο Τόξο
Youtube Channel: Galinio Toxo
