Φέτος το καλοκαίρι οι Ολυμπιακοί Αγώνες δημιούργησαν πολλές εικόνες και πολλές συζητήσεις με τα παιδιά. Είδαν αθλητές να κερδίζουν κι αθλητές να χάνουν. Είδαν κάποιους να δέχονται την ήττα με αξιοπρέπεια και άλλους να χάνουν με βρισιές. Είδαν ταπεινότητα στη νίκη αλλά και αλαζονεία. Και μετά μετέφεραν στην παιδική χαρά και στην παραλία όλα όσα τους ενέπνευσαν.
“Μαμά θέλω να κάνω σκοποβολή” και “θέλω να τραγουδήσω τον Εθνικό Ύμνο με το μετάλλιο”. Αλλά και “γιατί κλαίει αυτός;” ή “αυτός έχασε αλλά χαμογελάει“. Πολλές αφορμές για να τους εξηγήσεις τι σημαίνει προσπάθεια, τι σημαίνει κερδίζω και τι σημαίνει χάνω. Τι σημαίνει έχω ευθύνες και τι σημαίνει “δεν φταίνε για όλα οι άλλοι”. Μαθήματα ζωής που μαθαίνονται από τους γονείς αλλά θα έπρεπε να μαθαίνονται και αό τους εκπαιδευτικούς. Στα σχολεία, στις αυλές, στις δραστηριότητες. Παντού.
Μια σχετική ανάρτηση έκανε ο εκπαιδευτικός Μάριος Μάζαρης εξηγώντα ότι “η ήττα θέλει μεγαλείο” αλλά ότι “δεν έχει μπει μάθημα στα σχολεία” για αυτό. Τα περισσότερα παιδιά θέλουν να είναι πρώτα, να κερδίζουν. Κι όσο λογικό κι αν είναι, ποιος τους μαθαίνει τι σημαίνει συναγωνισμός; Ποιος τους μαθαίνει ότι δεν έχει σημασία πάντα αν θα είσαι ο καλύτερος;
“Ο ανταγωνισμός που καλλιεργείται μέσα μας είναι πλασματικός. δεν μπορείς ποτέ να είσαι καλύτερος όλων. δεν υπάρχει λόγος. υπό αυτή την έννοια οι κάθε είδους αγώνες είναι άδικοι. παίζεις για τις λεπτομέρειες: την προετοιμασία, τη στιγμή, την ατυχία, τη στραβή μέρα, δεν είσαι σήμερα νικητής, θα είσαι την επόμενη φορά, όχι πρώτος, δεύτερος, τρίτος κι ύστερα πρώτος πάλι. το πώς διαχειρίζεσαι τις ήττες όμως δείχνει το ΗΘΟΣ σου. κι αν σου φούσκωσαν τα μυαλά ότι είσαι ο καλύτερος του κόσμου ή «ΞΕΡΕΙΣ, ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΟΣ ΠΑΙΖΕΙΣ», «ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΛΟΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ», «ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΝΑ ΞΕΠΕΡΝΑΣ, ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ». ΧΑΛΑΡΩΣΕ, δεν είσαι μόνο εσύ! πολλοί δεν παίζουν για το παιχνίδι, παίζουν για τη ΝΙΚΗ. Άλλοι σέβονται, αντιπάλους, προετοιμασία, ψάχνουν λάθη τους, τι να διορθώσουν, ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΟΤΑΝ ΧΑΝΕΙ και δεν ψάχνουν «ποιος από εμάς είναι ο φταίχτης;».
Τις τελευταίες ώρες που κυκλοφορούν τα πλάνα του τενίστα που βρίζει χυδαία άλλη μια φορά, σκέφτομαι όλα εκείνα τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, συνήθως αγόρια, που δεν μπορούν να αντέξουν την ήττα. θυμώνουν με τους πάντες γύρω, όλοι οι άλλοι είναι υπεύθυνοι, ποτέ οι ίδιοι. ΑΝΑΛΑΒΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΣΟΥ κι αγάπησε ΤΙΣ ΗΤΤΕΣ ΣΟΥ. αλλιώς δεν είμαστε ή δεν μπορούμε να αντέξουμε ότι είμαστε άνθρωποι και φερόμαστε απάνθρωπα. η ΗΤΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΚΑΙΡΗ, ο χαρακτήρας μπορεί να κρατήσει χρόνια“.
Διάβασε επίσης:
