Ένα απότομο φρενάρισμα και η εμπλοκή σε ένα τροχαίο ατύχημα μπορεί να δημιουργήσει άγχος και στα μικρά παιδιά. Δείτε πώς μπορείτε να το αντιμετωπίσετε.
Το καλοκαίρι δυστυχώς καταγράφονται τα περισσότερα τροχαία ατυχήματα ενώ αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου από τραυματισμό σε παγκόσμιο επίπεδο καθώς και κύρια αιτία νοσηρότητας και αναπηρίας, ιδιαιτέρως σε άτομα νεαρής ηλικίας. Εκτός όμως από αυτό, η εμπλοκή σε ένα τροχαίο ατύχημα μπορεί να δημιουργήσει σύνδρομο του μετατραυματικού στρες το οποίο ανήκει στην κατηγορία των αγχωδών διαταραχών και αποτελεί ένα από τα πιο συνηθισμένα προβλήματα ψυχικής υγείας. Τα παιδιά, όπως και οι ενήλικοι, μπορεί να το εμφανίσουν και αν δε θεραπευτεί μπορεί να δυσκολευτούν στο μέλλον να ζήσουν μία φυσιολογική ζωή.
Τι το προκαλεί και ποια είναι τα συμπτώματα
Η διαταραχή μετατραυματικού στρες προκαλείται από ένα ψυχολογικά τραυματικό γεγονός, που περιλαμβάνει είτε έναν πραγματικό ή απειλούμενο θάνατο είτε έναν σοβαρό τραυματισμό. Ένα τροχαίο ατύχημα ή γενικά κάποιο βίαιο γεγονός όπως φυσικές καταστροφές, εγκληματικές ενέργειες, σεξουαλική κακοποίηση κλπ μπορεί να προκαλέσουν έντονο φόβο, τρόμο, αίσθημα ανημπόριας και ψυχοσωματικά συμπτώματα λόγου στρες, όπως ταχυκαρδία, στομαχικές διαταραχές, ζαλάδες κ.λπ. Τα παιδιά νιώθουν αισθήματα αβεβαιότητας και ανασφάλειας, η εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και τον κόσμο διαταράσσεται, το αίσθημα της σιγουριάς και της προσωπικής ακεραιότητας υποχωρούν.
Έτσι αν το παιδί:
* «Επαναβιώνει» το τραυματικό γεγονός με εικόνες, σκέψεις, όνειρα, εφιάλτες.
* Αποφεύγει επίμονα δραστηριότητες και συζητήσεις που συνδέονται με το τραύμα και απομονώνεται κοινωνικά.
* Αντιδρά σε οποιοδήποτε ερέθισμα σαν να υπάρχει ακόμα κίνδυνος (π.χ. τινάζεται με το παραμικρό, θυμώνει συχνά, δυσκολεύεται να αποκοιμηθεί, έχει δυσκολία συγκέντρωσης και προσοχής) τότε μπορεί να υποφέρει από μετατραυματικό στρες.
Τι να κάνετε
Βοηθήστε το να νιώσει ασφαλές: Η άμεση και μεγαλύτερη ανάγκη του παιδιού είναι να αισθανθεί ασφάλεια ως προς τη σωματική ακεραιότητα, αν έχει απειληθεί από το συμβάν. Επομένως εξηγείτε του κάθε φορά τη σημασία της πρόληψης και φροντίζετε εσείς να λαμβάνετε όλα τα προληπτικά μέτρα που μειώνουν τον κίνδυνο ατυχήματος.
Μην το πιέζετε να μιλήσει γι’ αυτό. Αφήστε το να εκφραστεί ελεύθερα και όπως νιώθει. Το παιδί χρειάζεται να εκφράσει ανοιχτά τον πανικό και τον τρόμο και μη του λέτε «μην τα σκέφτεσαι αυτά, έχουν περάσει, μη δίνεις σημασία κ.λπ.». Κάντε υπομονή αν είναι επιθετικό ή αρνητικό, αγκαλιάστε το, προσφέρετέ του διεξόδους, φροντίστε να είστε να είστε δίπλα του χωρίς όμως να το πιέζετε υπερπροστατεύοντάς το.
Απευθυνθείτε σε έναν ειδικό: Δεν ισχύει ότι επειδή «το παιδί είναι μικρό θα ξεχάσει εύκολα». Χρειάζεται ψυχική υποστήριξη και βοήθεια προκειμένου να επικοινωνήσει όλα τα αρνητικά του συναισθήματα και να μειώσει το άγχος του. Η θεραπεία παιδιών που υποφέρουν από μετατραυματικό στρες περιλαμβάνει: ψυχοεκπαίδευση, ατομική και οικογενειακή θεραπεία .
