Παιδιά- θύματα κακοποίησης στην πιο τρυφερή ηλικίας τους συνήθως με θύτες από το στενό οικογενειακό τους περιβάλλον. Από ανθρώπους που εμπιστεύονταν… Σύμφωνα με το επορτάζ της ΕΡΤ και της Χριστίνας Συμεωνίδου, τα παιδιά αυτά φοβούνται να μιλήσουν αλλά τελικά πλέον βρίσκουν το κουράγιο.
“Αντί να απολαμβάνουν αγάπη, αποδοχή, ασφάλεια και οικογενειακή θαλπωρή στην πιο τρυφερή ηλικία της ζωής τους, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις παιδιών, που πέφτουν θύματα κακοποίησης. Δυστυχώς, όταν τα σημάδια αυτά δεν είναι ορατά αποκαλύπτονται στην εφηβεία.
Η κακοποίηση μπορεί να έχει διάφορες μορφές. Σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική, παραμέληση, μπούλινγκ και τα παιδιά λόγω του νεαρού της ηλικίας τους έχουν στις περισσότερες περιπτώσεις μειωμένες άμυνες απέναντι στους θύτες, οι οποίοι δυστυχώς πολλές φορές βρίσκονται στο οικείο περιβάλλον τους”.
Όπως λέει ο Λάζαρος Γρηγοριάδης, Υπαστυνόμος Β’ Δ/σης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης “δεν σημαίνει ότι τα περιστατικά αυξήθηκαν απλά τα παιδιά άρχισαν να μιλάνε. Δυστυχώς στις περισσότερες περιπτώσεις τα θύματα είναι κορίτσια. Πολλές φορές τα αγόρια-θύματα κακοποίησης έχουν ένα λόγο παραπάνω, μέσα τους δεν θέλουν να το αποκαλύψουν για να μην στοχοποιηθούν διπλά“.
Η Ελένη Τσαντάλη, ψυχολόγος στη Γενική Διεύθυνση Δημ.Υγιεινής και Κοινωνικής Μέριμνας, εξηγεί πως “συνήθως οι θύτες προέρχονται από το οικογενειακό περιβάλλον των παιδιών“.
Πώς μπορούν οι γονείς να αναγνωρίσουν σημάδια κακοποίησης: “Οι αλλαγές στη συμπεριφορά είναι πολύ έντονες”, σύμφωνα με τον κ.Γρηγοριάδη.
Δες περισσότερα στο σχετικό απόσπασμα:
