“Μαμά δεν τσακωθήκαμε καθόλου σήμερα”, είπε μια μέρα με περηφάνια η κόρη μου όταν γύρισα από τη δουλειά. Μια μέρα ολόκληρη είχε καταφέρει να “μην τσακωθεί” με την αδελφή της. Από τη μία χάρηκα κι από την άλλη σκέφτηκα ότι όταν τους λέω “να μην τσακώνονται” δεν εννοώ καθόλου να μην “παίρνει η μία τα πράγματα της άλλης” ή να αποφεύγουν να δημιουργούνται οι συνθήκες ώστε να μην εκνευρίζονται μεταξύ τους.
Όταν τους λέω “μην τσακώνεστε” εννοώ “όταν προκύπτει κάτι για το οποίο μπορεί να τσακωθείτε” επιλέξτε να το λύσετε με επικοινωνία και αγάπη και όχι “με φωνές και γκρίνιες”, ρίχνοντας η μία την ευθύνη στην άλλη. Κι εκεί κατάλαβα ότι δεν έχω μάθει – με σωστό τρόπο- στα παιδιά μου τι σημαίνει ‘τσακώνομαι”.
Τι πρέπει να τους μάθω για να “τσακώνονται” σωστά:
- Οι διαφωνίες δεν είναι κάτι κακό, το πώς το χειριζόμαστε έχει σημασία.
- Δεν έχουμε πάντα την ίδια άποψη με τους άλλους κι αυτό είναι εντάξει.
- Πρέπει να επικοινωνούμε τις απόψεις μας και τα συναισθήματά μας με τέτοιο τρόπο ώστε ο άλλος να καταλάβει και να θέλει να βρει μαζί μας μια λύση.
- Ο στόχος δεν είναι να μην διαφωνήσουμε αλλά- εάν διαφωνήσουμε- να βρούμε τη λύση στο πρόβλημα.
- Δεν χρειάζεται να αποφεύγουμε τις διαφωνίες.
- Στόχος είναι να μάθουμε πώς να συμπεριφερόμαστε κατά τη διάρκεια μιας διαφωνίας.
Η σημασία της συνεργασίας
Με τους φίλους, με τα αδέλφια, με ένα σύντροφο, με τους γονείς, γενικά με τους ανθρώπους που αγαπάμε είμαστε μια ομάδα. Κι αυτό που κάνει μια ομάδα καλή είναι η καλή συνεργασία. Συνεργάζομαι δεν σημαίνει δεν διαφωνώ, αλλά όταν διαφωνώ συνεργαζόμαστε ώστε να βρούμε μαζί μια λύση.
Πώς μπορούμε να το μάθουμε στα παιδιά στην πράξη; Όταν τσακώνονται λέμε:
- “Πες της πώς νιώθεις με αυτό που είπε”
- “Τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνεις διαφορετικά την επόμενη φορά που θα γίνει αυτό;”
- “Ποια είναι η δική σου άποψη για το τι συνέβη;”
- “Έχει κανείς κάποια ιδέα για το πώς μπορείτε να το λύσετε;”
