Ο θυμός που βιώνει κάποιες φορές ως γονείς δεν έχει να κάνει μόνο με την κούραση, την έλλειψη ύπνου, το γονεϊκό burn out. Κάποιες φορές – και όλοι το καταλαβαίνουμε λίγο ή πολύ- έχει να κάνει με τα δικά μας τραύματα.
Ο θυμός που δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε, ο θυμός που βγαίνει ξαφνικά σε ένα παιδί που δεν έκανε κάτι για να του φωνάξουμε, απλά φέρεται όπως του αρμόζει ανάλογα με την αναπτυξιακή φάση του.
“Το παιδί φέρεται σαν παιδί, άρα εγώ γιατί φωνάζω;”. Αν το έχεις βιώσει, τότε μάλλον μια συγκεκριμένη συμπεριφορά του παιδιού φέρνει στην επιφάνεια ένα δικό σου τραύμα που δεν σου επιτρέπει εκείνη τη στιγμή να διαχειριστείς την κατάσταση με ψυχραιμία.
Το παιδί είναι ο πιο αξιόπιστος μάρτυρας της αλήθειας των συναισθημάτων κάθε οικογένειας
Θυμώνουμε όταν τα παιδιά διαφωνούν μαζί μας/ αντιμιλούν
Ως γονείς θέλουμε τα παιδιά μας να έχουν τις δικές τους απόψεις αλλά και να νιώθουν την ασφάλεια να εκφραστούν και να συζητήσουν μαζί μας ακόμα κι αν διαφωνούν μαζί μας. Ακόμα κι αν αντιμιλήσουν (όχι με αγένεια), θα έπρεπε να θαυμάζουμε την αυτοπεποίθηση που έχουν να λένε πάντα αυτό που θέλουν. Αν, όμως, όταν συμβαίνει αυτό εσύ εκνευρίζεσαι και θυμώνεις – σχεδόν θολώνεις- τότε αυτό ίσως να δείχνει ότι όταν ήσουν παιδί, οι δικοί σου γονείς δεν σε άκουγαν ποτέ. Καταπιεζόσουν και δεν μπορούσες να εκφραστείς. Ένιωθες ότι δεν ήταν ασφαλές να διαφωνήσεις.
Θυμώνουμε όταν τα παιδιά δεν μας ακούν
Το παιδί δεν ακούει αυτά που του λέμε, αδιαφορεί για τους κανόνες του σπιτιού, για τα όρια που θέτουμε. Είναι λογικό να το κάνει, να αμφισβητεί, να θέλει να βάλει τους δικούς του κανόνες. Εάν η λύση δεν είναι να καθοδηγήσουμε το παιδί, να δημιουργήσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης και ασφάλειας ώστε να ακολουθήσει τους κανόνες, τότε μάλλον τα παλιότερα βιώματά μας δεν μας το επιτρέπουν. Όταν θυμώνεις επειδή το παιδί δεν σε ακούει, τότε όταν ήσουν παιδί, οι δικοί σου γονείς δεν σου επέτρεπαν να έχεις αντιρρήσεις, δεν σε ρωτούσαν πώς αισθάνεσαι και ένιωθες ότι δεν υπολογίζουν την άποψή σου.
Θυμώνουμε όταν τα παιδιά ξεπερνούν τα όρια
Έχεις θέσει τα όρια, αλλά το παιδί σου συνέχεια σε φτάνει στα δικά σου. Βλέπει περισσότερη τηλεόραση, δεν διαβάζει, δεν επιστρέφει την ώρα που πρέπει στο σπίτι. Εάν θυμώνεις και νιώθεις ότι δεν σε σέβαται, είναι μάλλον γιατί όταν ήσουν παιδί κανείς δεν σεβόταν τα δικά σου τα όρια.
Θυμώνουμε όταν τα παιδιά δεν φέρονται σωστά εκτός σπιτιού
Τα παιδιά θα κάνουν αταξίες και εκτός σπιτιού, αν, όμως, εσύ δεν μπορείς να το διαχειριστείς και νιώθεις ντροπή ή πως όλοι σε κρίνουν, τότε αυτό ίσως έχει να κάνει με κάποιο δικό σου τραύμα. Ίσως όταν ήσουν παιδί οι γονείς σου σε ντρόπιαζαν ή σε έκαναν να νιώθεις υπερβολική ντροπή κάθε φορά που δεν “φερόσουν σωστά” εκτός σπιτιού.
Διάβασε επίσης:
