Το περιστατικό που σημειώθηκε πριν λίγες μέρες στην Κηφισιά με τον οδηγό ενός σχολικού και τη συνοδό να ξεχνούν ένα παιδί μόλις 5 ετών μέσα στο σχολικό για πάνω από 5 ώρες σοκάρει, αφού όχι μόνο οι υπεύθυνοι δεν έλεγξαν αν κατέβηκαν όλα τα παιδιά αλλά- σύμφωνα με νέες πληροφορίες- οι μαθητές που επέβαιναν ήταν μόλις 5!
Αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι η ψυχραιμία που επέδειξε το παιδί παρά την ηλικία του, αφού, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, όταν συνειδητοποίησε ότι είναι μόνο του στο σχολικό αντέδρασε με πολύ ώριμο τρόπο. Αρχικά, άνοιξε την πόρτα του σχολικού και μόλις είδε ότι βρίσκεται μπροστά σε δρόμο, αποφάσισε να μην βγει. Ευτυχώς, αντιλήφθηκε ότι είναι επικίνδυνο να διασχίσει μόνο του τον δρόμο. Στη συνέχεια πήγε στη θέση του, έβαλε τη ζώνη ασφαλείας και έβγαλε ένα βιβλίο για να απασχοληθεί.
Αυτό που προβλημάτισε τους περισσότερους γονείς που συγκλονιστήκαμε με την είδηση είναι το “πώς θα αντιδρούσε το δικό μου παιδί;“. Θα είχε την ωριμότητα να σκεφτεί να μην βγει έξω μόνο του; Τι θα έκανε επί 5 ολόκληρες ώρες μόνο του στο σχολικό; Φυσικά, δεν θέλουμε καν να διανοηθούμε ότι κάτι τέτοιο θα συμβεί και σε άλλο παιδί, όμως δεν παύει να είναι σημαντικό να γνωρίζουμε αν το παιδί έχει τις δεξιότητες να επιδείξει αυτοέλεγχο και ψυχραιμία σε τέτοιες καταστάσεις.
Όταν μιλάμε για παιδιά μικρής ηλικίας οι έννοιες της ψυχραιμίας, της ωριμότητας, του αυτοέλεγχου είναι δύσκολες. Ακόμα κι αν προσπαθούμε να τα διδάξουμε στα παιδιά είναι μια διαδικασία που παίρνει καιρό, ανάλογα με την αναπτυξιακή φάση κάθε παιδιού, και σίγουρα δεν είναι κάτι που τα παιδιά μπορούν εύκολα να καταφέρουν πριν να είναι έτοιμα. Ταυτόχρονα, όμως, σε στιγμές αναπάνταχες είναι σημαντικό τα παιδιά να έχουν σωστά παραδείγματα- από εμάς- για το τι σημαίνει αντιδρώ με ψυχραιμία. Μπορεί να μην γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν αν μείνουν μόνα τους σε ένα σχολικό, αλλά μπορεί να νιώθουν…. τι πρέπει να κάνουν όταν αισθάνονται φόβο ή πανικό.
Ο αυτοέλεγχος είναι η πιο σημαντική δεξιότητα που μπορούμε να μάθουμε στα παιδιά
Αυτοέλεγχος σημαίνει να μπορώ να ελέγξω κάτι, μια συμπεριφορά, μια σκέψη, μια παρόρμηση, ένα συναίσθημα. Να το αναγνωρίζω, να επιλέγω και να το διαχειρίζομαι κάνοντας αυτό που είναι καλύτερο για μένα, ελέγχοντας τον εγκέφαλο, τα συναισθήματα και τις πράξεις μου.
Τα παιδιά που σε μικρή ηλικία επιδεικνύουν αυτοέλεγχο:
Έχουν μάθει να αναγνωρίζουν τον “υψηλότερο στόχο”
Όταν παίζουν και θέλουν ένα παιχνίδι από άλλο παιδάκι, το αρπάζουν. Όμως οι γονείς τους λένε “ήθελες το παιχνίδι αλλά μήπως θέλεις περισσότερο να παίζεις όμορφα με τη φίλη σου;”.
Όταν φωνάζουν μέσα στην τάξη, οι γονείς τους λένε “μα θέλεις να ακούσεις την ιστορία που διαβάζει η δασκάλα. Γιατί δεν φωνάζεις στο διάλειμμα;”
Έχουν μάθει να περιμένουν
Περιμένουν τη σειρά τους στις κούνιες, περιμένουν να έρθει Πρωτοχρονιά για να ανοίξουν το δώρο, περιμένουν να ετοιμαστεί το φαγητό. Κι έμαθαν να περιμένουν επειδή οι γονείς τους έβαζαν όρια.
Έχουν μάθει να επιλέγουν
Δεν διαλέγουν οι γονείς τους τα ρούχα τους ή το σνακ τους κάθε φορά. Έχουν την ευκαιρία να επιλέξουν κι έτσι ακόμα και μπροστά σε μια πρόκληση ξέρουν να βλέπουν τις επιλογές και να μπαίνουν στη διαδικασία να διαλέγουν. Κανένα παιδί δεν “είναι μικρό” για να επιλέξει. Ακόμα κι ένα μωρό 8 μηνών ξέρει αν θέλει αρακά ή πατάτα!
Έχουν εξασκηθεί στον αυτοέλεγχο
Τα παιδιά που παίζουν μαζί με τους γονείς τους παιχνίδια που προωθούν τον αυτοέλεγχο, έχουν εξασκηθεί να αντιδρούν πιο ψύχραιμα μπροστά σε προκλήσεις. Επιτραπέζια παιχνίδια που σου μαθαίνουν να περιμένεις τη σειρά σου, παιχνίδια που πρέπει να μένεις σιωπηλός (το παιχνίδι της σιωπής), να σταματάς ή να κινηθείς όταν πρέπει (στρατιωτάκια ακούνητα), να θυμάσαι τους κανόνες, να προσέχεις τις λεπτομέρειες, να μην είσαι παρορμητικός (επιτραπέζια παιχνίδια, παιχνίδια στρατηγικής).
Διάβασε επίσης:
