Σχολικές εξετάσεις και κάθε φορά το ίδιο.
Το άγχος στην αρχή είναι υπόγειο. Σου προκαλεί απλώς μία ελαφρά καούρα στο στομάχι. Ένα ήπιο τσίτωμα στους ώμους. Ένα μικρό βάρος στον αυχένα. Προσποιείσαι στον εαυτό σου πως όλα είναι μία χαρά. Το παίζεις άνετη στις φίλες σου και το παίζεις ακόμη πιο άνετη στα παιδιά.
Όση ψυχανάλυση κι αν έχεις κάνει, όσο επιπόλαιος τύπος κι αν είσαι, όσο κι αν σε φωνάζουν πίσω από την πλάτη σου «η κυρία-δε-με–μέλει», οι σχολικές εξετάσεις είναι μία δοκιμασία που μπορεί να σε γονατίσει.
Είναι ένα βασανιστήριο που προφανώς το έχουν εμπνευστεί οι Ναζί για να κάμπτουν τις αντιστάσεις των μαμάδων και να φτάνεις να ομολογείς τα ανομολόγητα:
Ναι, μου αρέσει η Άντζελα Δημητρίου.
Ναι, φοράω κρέμα για την κυτταρίτιδα.
Ναι, βάζω μαξιλαράκια στο σουτιέν για να φαίνεται το στήθος πιο πλούσιο.
Ναι, αφήνω τα παιδιά με τις ώρες στο ίντερνετ.
Το βασανιστήριο αρχίζει ως εξής:
Λίγες μέρες πριν τις εξετάσεις το σχολείο απελευθερώνει τους μαθητές απ’τις σχολικές τους υποχρεώσεις για να «διαβάσουν για τις εξετάσεις». Πράγμα που σημαίνει πως ενώ, μέχρι τότε, είχες ένα καθαρό οκτάωρο τα πρωινά, κατά το οποίο τα παιδιά ήταν «μαντρωμένα» σε ασφαλές περιβάλλον, ξαφνικά, τα παιδιά παραμένουν σπίτι.
Αν δουλεύεις τα πρωινά, είσαι τυχερή, είσαι ευλογημένη από τον ίδιο το Θεό.
Αν δεν δουλεύεις τα πρωινά, κάνεις τα εξής:
Ξυπνάς ανά πεντάλεπτο τα παιδιά, για να σηκωθούν να διαβάσουν. Τα παιδιά λένε «λίγο ακόμη» και γυρίζουν πλευρό. Τα ξαναξυπνάς κι αυτά αντιδρούν με κλωτσιές, βρισιές, νυχιές.
Τελικά, μέσα από το κρεβάτι σου λένε:
– Θα σηκωθούμε μόνο αν κάνεις κρέπες για πρωινό, κάνε μας κρέπες, έχουμε εξετάσεις.
Πας στην κουζίνα, περνάς μιάμιση ώρα κάνοντας κρέπες: γλυκιές, αλμυρές και σκέτες. Βάζεις τις κρέπες σε δίσκους και τις σερβίρεις στο κρεβάτι, μαζί με μονό λουλούδι σε βαζάκι. Τις πρωινές εφημερίδες και χαρτοπετσέτες διπλωμένες σε σχήμα καρδιάς. Μετά τα παιδιά λένε:
– Χυμό δεν έκανες, πώς θα διαβάσουμε για τις εξετάσεις;
Πας κάνεις χυμό. Τα παιδιά λένε:
Πήγαινε να σουρώσεις τον χυμό, έχουμε εξετάσεις…
Σουρώνεις τον χυμό και τον ξαναπάς.
Ανοίγεις πρόσχαρη τις κουρτίνες.
Τακτοποιείς τους στάβλους των δωματίων (έχουν εξετάσεις, δεν προλαβαίνουν να τακτοποιήσουν, είναι λογικό). Βάζεις μαξιλαράκια στις καρέκλες των γραφείων. Το αιρκοντίσιον ακριβώς στους 21 βαθμούς για ευχάριστο περιβάλλον και χαλαρωτική μουσική. Μετά σου ζητούν να αποσυρθείς για να διαβάσουν. Πέντε λεπτά μετά, φωνάζουν:
– Τι θα κάνεις για μεσημεριανό;
Λες:
– Μα ακόμη δεν κατέβηκε η μπουκιά από το πρωϊνό σας…
Απαντούν:
– Πρέπει να τρώμε καλά, έχουμε εξετάσεις.
Μαγειρεύεις, λοιπόν, το αγαπημένο τους φαγητό, γιατί έχουν εξετάσεις.
Συμβουλή: μαγειρέψτε μακαρόνια με κιμά, έχει αποδειχθεί πως τα ηρεμεί.
Δύο ώρες μετά το πρωϊνό, σερβίρεις μεσημεριανό. Τα παιδιά τρώνε. Τρώνε βασανιστικά αργά, ενώ εσύ υπολογίζεις μέσα σου πως δεν έχουν προλάβει να διαβάσουν ούτε μία ώρα. Μετά λένε:
– Πετάξου ως το περίπτερο για καμιά σοκολάτα, έχουμε εξετάσεις.
Πας – έρχεσαι. Τα παιδιά λένε:
– Αφού ξέρεις πως μας αρέσει η αμυγδάλου, όταν έχουμε εξετάσεις.
Πας στο περίπτερο, έρχεσαι. Τα παιδιά λένε:
– Πήγες που πήγες, δεν πήρες και κανένα παγωτάκι, εξετάσεις έχουμε…
Πας – έρχεσαι.
Τα παιδιά τεντώνουν τους λαιμούς και τα χέρια τους και λένε:
– Πιαστήκαμε, έχει νερό ο θερμοσίφωνας να κάνουμε ένα καυτό μπάνιο;
Κάνουν μπάνιο. Κάνουν μπάνιο με τις ώρες. Μετά στρώνονται να διαβάσουν. Ξαφνικά θυμούνται πως πρέπει να τηλεφωνήσουν στο «φυτό» της τάξης για τα sos.
Τελικά μιλούν με όλους τους μαθητές της τάξης:
– Εξετάσεις δίνουμε, να μην έχουμε σφαιρική άποψη των sos;
Έχει φτάσει απόγευμα. Τα παιδιά λένε:
– Δεν κάνεις κανά σαντουϊτσάκι;
Κάνεις σαντουϊτσάκια. Τους τα προσφέρεις σε δίσκο μαζί με τις απογευματινές εφημερίδες. Τα παιδιά κάνουν διάλειμμα για να φάνε και ρωτούν:
– Τι θα φάμε το βράδυ;
Απαντάς αστόχαστα:
– Ό,τι και το μεσημέρι.
Θυμώνουν άγρια:
– Εξετάσεις έχουμε, δε θα κάνεις κάτι σπέσιαλ;
Κάνεις κάτι σπέσιαλ, ενώ αυτά κάνουν περιήγηση στο ίντερνετ. Δεν μπορούν να διαβάσουν ώσπου να ετοιμαστεί το βραδινό. Έχουν υπογλυκαιμία. Τρώνε το βραδινό. Μετά βλέπουν λίγη τηλεόραση «μέχρι να χωνέψουν».
Διαβάζουν 5 λεπτά.
Οουπς, η ώρα είναι δέκα. Τα παιδιά λένε:
-Πρέπει να κοιμηθούμε νωρίς, έχουμε εξετάσεις.
Φοράνε τις πιτζάμες, ενώ εσύ απαγγέλεις φωναχτά τα αρχαία, για να μην χάσουν λεπτό. Ο χρόνος τους είναι πολύτιμος στις σχολικές εξετάσεις. Τα φιλάς για καληνύχτα. Τα παιδιά θυμούνται πως έχουν άγχος. Κάθεσαι δίπλα τους και τους λες ανέκδοτα για να χαλαρώσουν. Κοιμούνται. Πας να ξεραθείς στο κρεβάτι. Τα παιδιά ξυπνούν. Έχουν άγχος. Δε λύσανε μία δύσκολη άσκηση.
– Κι αν πέσει αυτή η άσκηση;
Σου ζητούν να μαλακώσεις την άσκηση.
Δηλαδή; Ρωτάς.
– Λύσε την άσκηση, να ξέρεις τον μηχανισμό της, να κερδίσουμε χρόνο, έχουμε εξετάσεις.
Λύνεις την άσκηση μετά από δύο ώρες. Πας να ξεραθείς. Τα παιδιά ξυπνούν, έχουν άγχος. Πας δίπλα τους και τους διαβάζεις σιγανά, σαν παραμύθι, την ιστορία. Παραστατικά, όμως, για να τους μείνουν οι ημερομηνίες και τα σημαντικά γεγονότα. Τα παιδιά λένε:
– Δεν ντρέπεσαι να μην μας αφήνεις να κοιμηθούμε; Έχουμε εξετάσεις.
Πας και ξεραίνεσαι.
Αλλά ξυπνάς στις 5. Σου είπαν να τα ξυπνήσεις στις 5, για να διαβάσουν. Τα ξυπνάς ανά πεντάλεπτο. Αδιαφορούν. Ξυπνούν μισή ώρα πριν τις εξετάσεις. Ρωτούν:
– Που είναι το γουρλίδικό μου παντελόνι;
Βρίσκεις το γουρλίδικο παντελόνι. Το φοράνε.
Μετά θυμούνται πως έχουν άγχος, πως σβήνουν, πως χάνονται. Πως είναι αδύνατον να πάνε στις εξετάσεις παρ’όλο που έχουν διαβάσει τόοοοοσο πολύ. Τους κάνεις μία μίνι ψυχανάλυση. Τα διαβεβαιώνεις πως θα τα αγαπάς ακόμη κι αν γράψουν μηδέν. Τους λες και ένα φοβερό ανέκδοτο που έχεις στην πάντα για τέτοιες καταστάσεις. Πείθονται. Τα πας σχολείο. Στο αυτοκίνητο κάνουν εμετό. Είναι από την πολυφαγία, αλλά αυτά λένε πως είναι από το άγχος. Τα σταυρώνεις. Τα βάζεις στην τάξη. Κρέμεσαι από τα κάγκελα και περιμένεις…
Περιμένεις, περιμένεις, περιμένεις…
Να βγουν να σου πουν πως πέρασες τις εξετάσεις.
Και πως δεν μένεις ανεξεταστέα στο μάθημα της συμπαράστασης, της φροντίδας, της μητρότητας.
Γράφει η Γιώτα Στεφάνου
Το νέο βιβλίο της Γιώτας Στεφάνου «Το ζευγάρι απέναντι δεν καυγαδίζει πια» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος
