Ζητάτε να κάνει κάτι και σας λέει «όχι»; Αυτές οι φράσεις κλειδιά θα σας βοηθήσουν να αποκτήσετε τη συνεργασία του παιδιού σας, χωρίς να το κάνετε να νιώθει ανίσχυρο ή ανίκανο. Όταν ένα παιδί νιώθει ότι η αυτονομία του είναι σεβαστή, αρνείται λιγότερα και οι οικογενειακές μάχες αποφεύγονται.
Όταν το παιδί αρνείται προσπαθεί να δείξει την επιθυμία του για ανεξαρτησία, να ελέγξει τον κόσμο των μεγάλων και να είναι το επίκεντρο της προσοχής. Χρησιμοποιώντας το «όχι» το παιδί με αυτή την τακτική κατορθώνει να περάσει τα δικά του «θέλω». Αισθάνεται ότι με αυτό τον τρόπο αποκτά εξουσία ενώ η εξουσία των γονιών του περιορίζεται. Ένας αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης της παδικής άρνησης είναι η διπλωματία. Αυτές είναι οι φράσεις κλειδιά για να αποτρέψετε την παιδική άρνηση.
1 «Να σου δείξω ένα κόλπο;»
Μπορεί να βλέπετε το μικρό παιδί σας να «παλεύει» με κάτι, αλλά γνωρίζετε ότι εάν προσφέρετε βοήθεια, θα την αρνηθεί. Μερικά μικρά παιδιά είναι πολύ ευαίσθητα με την ανεξαρτησία τους και θέλουν να κάνουν τα πάντα μόνα τους, και αυτό είναι υπέροχο! Αλλά μπορεί να κάνει τα πράγματα δύσκολα κάποιες φορές. Προσπαθήστε να προσφέρετε τη βοήθειά σας λίγο πιο έμμεσα, λέγοντας: «Να σου δείξω ένα κόλπο; » Τότε δείξτε του πώς να το κάνει και αφήστε το να το δοκιμάσει μόνο του.
2 «Όταν κάνεις αυτό, μπορούμε να…»
Αν αρνείται να κάνει κάτι, δεν χρειάζεται να μαλώνετε. Προσπαθήστε να παραμείνετε ήρεμοι και χρησιμοποιήστε αυτή τη μικρή φράση «Όταν κάνεις αυτό, μπορούμε να…» Για παράδειγμα, «όταν βάλεις τα παπούτσια σου, μπορούμε να πάμε στο πάρκο.» Στη συνέχεια, αφήστε το μόνο του να κάνει ό,τι χρειάζεται και εσείς κάντε κάτι άλλο μέχρι να ετοιμαστεί. Αυτό έχει δύο οφέλη. Κατ ‘αρχάς, αποφεύγετε άμεσα να πείτε τι πρέπει να κάνει, και πιθανώς να αρνηθεί. Δεύτερον, εξηγείτε γιατί είναι δική του ευθύνη να κάνει κάτι τέτοιο.
3 «Θα προτιμούσες αυτό ή το άλλο;»
Τα μικρά παιδιά θέλουν να έχουν λόγο. Μόλις ανακάλυψαν ότι έχουν δική τους φωνή και θέλουν να τη χρησιμοποιήσουν. Βοηθήστε τα, προσφέροντάς τους την επιλογή, όποτε είναι δυνατόν. Πάρα πολλές επιλογές μπερδεύουν, όμως, δύο επιλογές είναι καλές. Σκεφτείτε πότε λέει συνεχώς «όχι» και σας δυσκολεύει. Στη συνέχεια, σκεφτείτε τι επιλογές θα μπορούσατε να προσφέρετε.
Είναι η αλλαγή της πάνας; Πάρτε δύο πάνες με διαφορετικά σχέδια και αφήστε το να επιλέξει ποια θα φορέσει.
Είναι η τακτοποίηση των παιχνιδιών; Ρωτήστε το αν θα βάλει τα παιχνίδια του πρώτα στο μεγάλο κουτί ή στο μικρό κουτί. Προσφέροντάς τους αυτές τις μικρές επιλογές, δείχνετε ότι σέβεστε τις απόψεις του και αυτό το βοηθά στην αυτονομία του.
4 «Αναρωτιέμαι αν ξέρεις πώς να…»
Εάν ο χρόνος δεν σας πιέζει, φωνάξτε δυνατά για να παρακινήσετε το μικρό σας χωρίς να χρειάζεται να του ζητήσετε να κάνει κάτι. «Αναρωτιέμαι αν ξέρεις πώς να βάζεις το παντελόνι σου». Θα τρέξει να σας το αποδείξει. Ομοίως δοκιμάστε «αναρωτιέμαι αν ξέρεις πού είναι τα παπούτσια σου» αντί για το «βρες τα παπούτσια σου». Θα είναι πρόθυμο να σας δείξει όλα τα πράγματα που ξέρει.
5 «Το ρολόι λέει…»
Αρνείται τις δικές σας οδηγίες; Αν μεταθέσετε την ευθύνη σε έναν τρίτο τι θα συμβεί; Αν πείτε στο παιδί σας ότι ήρθε η ώρα να αφήσετε το σπίτι για το σχολείο, αντιλαμβάνεται ότι η οδηγία αυτή προέρχεται από εσάς και αρνείται. Προσπαθήστε να πείτε: «Το ρολόι λέει ότι είναι ώρα να φύγουμε». Κάντε το ρολόι τον εχθρό, αντί να γίνετε εσείς. Μπορείτε επίσης να βάλετε ένα χρονόμετρο με ειδοποίηση γι’ αυτόν το σκοπό και να πείτε «Το ρολόι χτύπησε και λέει ότι ήρθε η ώρα να πάμε για ύπνο».
Αν είναι ώρα να επιστρέψετε ένα βιβλίο στη βιβλιοθήκη δοκιμάστε «Οι κανόνες της βιβλιοθήκης λένε ότι αυτό το βιβλίο πρέπει να επιστραφεί σήμερα».
Εάν είναι δουλειά του παιδιού σας να στρώνει το τραπέζι, φτιάξτε μια λίστα με δουλειές που αναλαμβάνει κάθε μέλος της οικογένειας, δείξτε τη και πείτε: «Η λίστα λέει ότι είσαι υπεύθυνος για το στρώσιμο του τραπεζιού».
Το μυστικό είναι να επισημάνετε ένα συγκεκριμένο πράγμα που μπορεί να δει το παιδί σαν μια λίστα ή αντικείμενο και να αποδώσει την αναγκαιότητα για δράση σε αυτό το πράγμα.
Τέλος, τα μικρά παιδιά είναι όντως μικρά. Θα μπορούσατε απλά να τα παραλάβετε από τον παιδικό σταθμό και να τα βάλετε στο αυτοκίνητο ή να τα πιέζετε να βάλουν τα παπούτσια τους. Αλλά ένας από τους ρόλους σας ως γονείς είναι να βοηθήσετε τα παιδιά να αναπτύξουν την αυτονομία τους και να συμμετέχουν πρόθυμα, ώστε να γίνουν υπεύθυνα.
