“Χτύπησες τον αδελφό σου, πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη” και “μου μίλησες με αγένεια/ έριξες κάτω το πιάτο/ δεν καθάρισες το δωμάτιό σου, άρα ο κανόνας λέει ότι πρέπει να…”. Οι γονείς έχουμε διάφορους κανόνες για να υπάρχει μια τάξη στο σπίτι αλλά και για να μάθουμε στα παιδιά πώς πρέπει να συμπεριφέρονται σωστά. Όμως, μερικές φορές αυτοί οι κανόνες πρέπει να παρακάμπτονται. Οι κανόνες μερικές φορές πρέπει να προσαρμόζονται ή μάλλον να θέτουμε τα όριά μας και τους κανόνες γνωρίζοντας “γιατί” και όχι απλά επειδή “πρέπει”.
Μια μέρα η κόρη μου κι εγώ καθόμασταν στο σαλόνι. Εγώ ηρεμούσα μετά από μια δύσκολη μέρα κι εκείνη ζωγράφιζε. Η μεγάλη μου κόρη έκανε τα μαθήματά της στο δωμάτιό της. Άρχισα να μιλάω στο τηλέφωνο με μια φίλη μου και ξαφνικά η μικρή άρχιζε να μου μιλάει ταυτόχρονα. Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ κι άρχισα να εκνευρίζομαι. Ο κανόνας μας ήταν “όταν οι μεγάλοι μιλάνε στο τηλέφωνο, δεν τους ενοχλούμε. Περιμένουμε να κλείσουν το τηλέφωνο, εκτός αν είναι επείγον”.
Η κόρη μου, όμως, δεν περίμενε. Εκεί που μιλούσα ξαφνικά μου πέταξε το χαρτί που ζωγράφιζε στο κεφάλι μου. Έγινα έξαλλη. Κλείνω το τηλέφωνο και άρχιζα να φωνάζω. “Ήταν πολύ άσχημο αυτό που έκανες. Μου έριξες κάτι στο κεφάλι επειδή ήθελες να μιλήσουμε την ώρα που έκανα κάτι άλλο. Πήγαινε στο δωμάτιό σου!”.
Άρχισε να κλαίει. “Μα, δεν της φώναξα τόσο πολύ”, σκέφτηκα. Η μεγάλη μου κόρη που είχε ακούσει τι είχε γίνει, ήρθε και μου είπε: “Ήθελε να σου δώσει τη ζωγραφιά, το έλεγε από το πρωί. Ήταν ένα βραβείο για την καλύτερη μαμά του κόσμου”. Ένιωσα χάλια.
Δεν ήθελε να με ενοχλήσει ούτε ήταν αγενής. Απλά θεωρούσε ότι ήταν επείγον. Φυσικά, ήθελε να μου δώσει το βραβείο της Καλύτερης Μαμάς. Κι εγώ δεν είχα δείξει περιέργεια πριν φωνάξω. Δεν αναρωτήθηκα τι είναι αυτό που θέλει να μου πει και γιατί επιμένει να κλείσω το τηλέφωνο. Σκεφτόμουν μόνο ότι δεν έχει μάθει να είναι ευγενική και υπομονετική.
Πήγα στο δωμάτιό της και ζήτησα συγγνώμη. Και εκεί, όταν αγκαλιαστήκαμε, της εξήγησα πώς μπορεί να μου ζητάει πιο κατανοητά ότι με χρειάζεται και ότι είναι σημαντικό αυτό που θέλει να μου πει. Και βρήκαμε καινούριους κανόνες. Ο δικός μου ήταν πάντα να αναρωτιέμαι “γιατί το παιδί μου φέρεται έτσι”, πριν θέσω τον κανόνα ή πριν ενημερώσω το παιδί για τις συνέπειες των πράξεών του. Γιατί ένα παιδί που αγαπάς, που ξέρεις ότι είναι καλό και σε λατρεύει, έχει πάντα ένα πολύ καλό λόγο που φέρεται όπως φέρεται. Κι αυτό που πρέπει να ξέρει είναι ότι “τα συναισθήματα του είναι σημαντικά για τους γονείς του”.
