Πονάει η εφηβεία; Είναι μια στενάχωρη περίοδος; Για τα παιδιά είναι μια αγχωτική αλλά και πολύ ενδιαφέρουσα περιόδος στη ζωή τους. Περνούν αλλαγές, κάνουν τα πρώτα βήματα ανεξαρτητοποίησης, απομυθοποιούν τους γονείς, επαναστατούν, επικοινωνούν περισσότερο με τους συνομήλικούς τους, μαθαίνουν τον εαυτό τους και το σώμα τους από την αρχή. Για τους γονείς, όμως;
Οι γονείς που έχουν μάθει στις αγκαλιές. Έχουν συνηθίσει τα “σ’αγαπώ μαμά” και τα “έλα να σου πω τι έγινε σήμερα στο σχολείο”. Κι όλα αλλάζουν. Τα παιδιά κλείνουν την πόρτα του δωματίου τους, ακούν μουσική και μιλάνε στα social media με τους φίλους τους. Οι γονείς δεν ξέρουν τι κάνουν όλη μέρα, με ποιους κάνουν παρέα, που πάνε, τι τους ενδιαφέρει και τι τους απασχολεί.
Είναι μια μορφή απώλειας. Στερείσαι ξαφνικά τη στενή επαφή με τα παιδιά σου. Κι όταν τα πλησιάζεις απομακρύνονται. Τι κάνεις; Ο εκπαιδευτικός Μάριος Μάζαρης έκανε μια ανάρτηση για το ζήτημα αυτό και όπως πρότεινε καλό είναι να θυμηθείς τη δική σου εφηβεία: “Όταν ήσουν έφηβος, πώς ένιωθες; πάμε να θυμηθούμε την ανάγκη της αγκαλιάς σε αυτές τις ηλικίες. Γίνεται με άλλους τρόπους, συμβολικούς, είναι εκεί και περιμένει. Σε κάθε περίπτωση, μην ανησυχήσεις προκαταβολικά, Δεν έκανες κάτι κακό στο μεγάλωμα του παιδιού σου, ούτε σε σιχαίνεται στην εφηβεία του!”.
Περιγράφοντας την εμπειρία ενός μπαμπά με έφηβη κόρη, έγραψε:
Με λίγα λόγια, γονείς εφήβων: ψυχραιμία και υπομονή, γονείς μικρών παιδιών: αγκαλιάστε τα όσο περισσότερο μπορείτε, η εφηβεία μια μέρα θα χτυπήσει και τη δική σας πόρτα!
Διάβασε επίσης:
