Από τότε που το παιδί μου έγινε 5 ετών το “μαμά, μαμά” -αυτό το επίμονο, το “σε χρειάζομαι τώρα, μαμά”- έγινε ασταμάτητο. “Μαμά τώρα”, ήταν η πιο συχνή φράση που άκουγα στο σπίτι. Πλέον είναι 8 ετών και τα “τώρα” έχουν μειωθεί αλλά δεν έχουν σταματήσει.
Αρχικά έλεγα ότι είναι της ηλικίας. Μετά, λόγω τύψεων που έλειπα από το σπίτι αρκετές ώρες, πίστευα ότι το παιδί απλά θέλει την προσοχή μου και να περάσουμε χρόνο μαζί. Σήμερα πιστεύω ότι απλά τον έμαθα να τα έχει όλα όταν τα ζητάει, δηλαδή “τώρα”.
Είναι λες και το σπίτι μας είναι πλήρως εναρμονισμένο με τους γρήγορους ρυθμούς που ζούμε όλοι. Με την τηλεόραση και τα social media. Όλα αλλάζουν γρήγορα και όλα γίνονται αμέσως. Θέλεις φαγητό; Θα έρθει γρήγορα επιλέγοντας ό,τι θες από την αφρμογή. Θες να δεις μια ταινία, την βρίσκεις στην πλατφόρμα και τη βάζεις. Θες να μιλήσεις με τον συμμαθητή; Θα τον καλέσεις μέσω κάποιας εφαρμογής. Τα παιδιά έχουν μάθει ότι όλα γίνονται εύκολα, άρα γιατί όχι και από τους γονείς;
Τα παιδιά είναι παρορμητικά και τείνουν να είναι εγωκεντρικά. Δεν σκέφτονται καν ότι μπορεί να “ξεβολεύεσαι” επειδή πρέπει να δεις “τώρα” τη ζωγραφιά τους. Δεν τους νοιάζει αν θα μπει το πλυντήριο. Δεν ξέρουν να περιμένουν και νιώθουν άβολα.
Ως γονείς οφείλουμε να τους μάθουμε να έχουν υπομονή. Να νιώθουν άνετα και να ξέρουν πως να διαχειριστούν την αναμονή. Να μην νιώθουν ανασφάλεια ούτε ότι δεν τα αγαπάμε επειδή δεν τρέξαμε να δούμε τη ζωγραφιά τους “τώρα”.
Όταν οι γονείς τα κάνουν όλα “τώρα” μαθαίνουν στα παιδιά τους να:
Νιώθουν ότι το δικαιούνται
Να βιάζονται συνέχεια
Ενώ οι γονείς καταλήγουν:
Να φωνάζουν και να είναι εκνευρισμένοι
Να εξαντλούνται σωματικά και ψυχικά
Για αυτό μαθαίνουμε στα παιδιά πώς να διαχειρίζονται την αναμονή:
Πολλές φορές, μπορούμε να κάνουμε ό,τι ζητούν “τώρα” αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει. “Θα στο φέρω όταν τελειώσω το φαγητό μου”, μπορείς να πεις. Κι αν γκρινιάξει μπορείς να δείξεις κατανόηση: “Το ξέρω ότι είναι δύσκολο να περιμένεις. Αλλά ξέρω ότι μπορείς να τα καταφέρεις”. Κι όταν όντως τα καταφέρουν, πες “μπράβο που περίμενες, το εκτιμώ”.
Καλό είναι μέσα στην ημέρα να δίνετε χρόνο στα παιδιά να είναι μόνα τους. Να παίζουν μόνα τους και να κάνουν ησυχία. Όπως είχαμε εμείς “την ώρα κοινής ησυχίας”. Αυτό τους δίνει τη δυνατότητα να μάθουν να περιμένουν, να δείχνουν υπομονή, να ανακαλύπτουν δημιουργικούς τρόπους να περνούν τον χρόνο τους, να βαριούνται και να ξεκουράζονται!
Επιπλέον, μην αγοράζετε ό,τι θέλει, ακόμα κι αν μπορείτε! Πείτε “θα το βάλουμε στη λίστα μας και θα το αγοράσουμε το Πάσχα ή το καλοκαίρι”.
Διάβασε επίσης:
