Ζούμε την εποχή που όλο και περισσότεροι γονείς δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους.
Τα social media και συγκεκριμένα το Facebook, έχουν γεμίσει με αντιστασιακούς κατά των εμβολίων. Σελίδες με αναρίθμητα like με στρατευμένους γονείς που τα βάζουν: Με τις φαρμακευτικές που πλουτίζουν εις βάρος μας. Με τους γιατρούς που «τα παίρνουν» απ’τις φαρμακευτικές. Με τους «ανεύθυνους γονείς που παίζουν τη ζωή των παιδιών τους στη ρουλέτα με το να τα εμβολιάζουν».
Συνήθως οι διαχειριστές των συγκεκριμένων σελίδων (που δεν φαίνεται να’ναι γιατροί ή ειδικοί εν πάση περιπτώσει) προτρέπουν τους γονείς να μην εμβολιάζουν τα παιδιά τους κι εκεί μέσα γίνεται το αλαλούμ. Κάποιοι γονείς βρίσκονται σε τέτοια σύγχυση που ρωτάνε αν πειράζει που το παιδί τους κάνει παρέα μ’άλλα παιδιά που’ναι εμβολιασμένα. Με λίγα λόγια δεν πιάνουμε πάτο, αλλά Μεσαίωνα.
Πριν λίγο καιρό έπεσα πάνω σε μια παρέα μαμάδων – αρνητών των εμβολίων. Απ’τις συζητήσεις τους κατάλαβα ότι όλες είχαν από ένα μέχρι δέκα παιδάκια στον κοντινό τους κύκλο που ενώ δεν έκαναν εμβόλια δεν αρρώστησαν ποτέ. Οι ίδιες πάλι γνώριζαν έναν τεράστιο κύκλο παιδιών που έπαθαν τα χίλια μύρια όσα απ’τους εμβολιασμούς. Άλλα έμειναν παράλυτα, άλλα δεν τα κατάφεραν και μερικά ακόμα την γλίτωσαν από θαύμα. Οι ιστορίες της κόρης της θείας μιας μακρινής θείας που’παθε εκείνο και τ’άλλο μόλις εμβολιάστηκε διαδίδονταν από στόμα σε στόμα επιβεβαιώνοντας πόσο τυχερές είναι που δεν ακολουθούν το κοπάδι. Όλους εμάς, δηλαδή, που εμβολιάζουμε τα παιδιά μας. Μ’έναν πρόχειρο υπολογισμό συγκέντρωσα τα 3 συνηθέστερα επιχειρήματα που αντιτάσσουν οι πολέμιοι των εμβολίων για να βγάλω άκρη κάποια στιγμή:
«Εμείς δεν εμβολιάσαμε τα παιδιά μας, και δεν έχουν πάθει τίποτα μέχρι τώρα».
Αγαπητοί γονείς που δεν εμβολιάζετε τα παιδιά σας, να ξέρετε πως «δεν πάθατε τίποτα» γιατί οι υπόλοιποι, που ευτυχώς είμαστε πολλοί ακόμα, έχουμε εμβολιάσει τα δικά μας παιδιά και τους εαυτούς μας. Με λίγα λόγια δεν πάθατε τίποτα γιατί πολύ απλά ζείτε σ’ένα περιβάλλον που’ναι δύσκολο να σας μεταδώσει κάποιος οποιαδήποτε αρρώστια. Αν ωστόσο ακολουθήσουν κι άλλοι το παράδειγμά σας και δεν εμβολιάζουν τα παιδιά τους, τότε οι επικίνδυνες νόσοι μπορεί να μας χτυπήσουν την πόρτα.
Για να το πούμε διαφορετικά, εάν 5/100 γονείς αποφύγουν τον εμβολιασμό, οι πέντε οικογένειες θα προστατευτούν αποφεύγοντας και τους κινδύνους του εμβολίου, χάρη στις υπόλοιπες 95 που εμβολιάστηκαν και έθεσαν τα παιδιά τους στους–ελάχιστους–κινδύνους του εμβολίου. Αν, όμως, 20/100 γονείς αποφασίσουν ν’αποφύγουν τον εμβολιασμό, τότε οι υπόλοιποι 80 ανέλαβαν το ρίσκο απ’το εμβόλιο για τα παιδιά τους παραμένοντας ταυτόχρονα απροστάτευτοι. Μια επιδημία μπορεί να τους πλήξει, ανά πάσα στιγμή, παρά τον εμβολιασμό.
Η ιδιαιτερότητα των εμβολίων είναι ότι δουλεύουν καλύτερα αν τα κάνουν όλοι. Όσοι δεν εμβολιάζετε τα παιδιά σας φέρετε ένα τεράστιο μερίδιο κοινωνικής ευθύνης για τις επιλογές σας.
«Και ποιος μου λέει ότι τα εμβόλια είναι 100% ασφαλή;»
Τίποτα δεν είναι 100% ασφαλές. Ούτε το νερό που πίνουμε. Κι η πραγματικότητα είναι ότι κανένα εμβόλιο, όπως και κανένα φάρμακο, δεν είναι 100% ασφαλές. Για κάθε ιατρική παρέμβαση είναι καλό να φανταζόμαστε μια ζυγαριά. Στην μία πλευρά υπάρχουν τα οφέλη του εμβολιασμού. Τα εμβόλια προστατεύουν από ασθένειες που σκοτώνουν. Στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς βρίσκονται οι πιθανές παρενέργειες από τα εμβόλια. Συνήθως, άμεσες και παροδικές, σπάνια μακροπρόθεσμες ή μόνιμες – υπαρκτές, αλλά ασυνήθεις. Η ζυγαριά κλίνει προς την πλευρά του οφέλους: τα συνιστώμενα εμβόλια σώζουν ζωές, δουλεύουν.
«Μα δεν υπάρχουν πια σήμερα οι ασθένειες του παρελθόντος, άρα γιατί να κάνουμε εμβόλια;»
Η ιλαρά είναι σήμερα σπάνια επειδή τα περισσότερα παιδιά εμβολιάζονται εναντίον της. Πριν την εποχή των συγκεκριμένων εμβολίων, τα νοσήματα αυτά θέριζαν. Σε περιοχές της Αφρικής και του αναπτυσσόμενου κόσμου, όπου τα σύγχρονα εμβόλια δεν υπάρχουν, ο κοκκύτης, η ιλαρά, ο τέτανος, η διφθερίτιδα συνεχίζουν να σκοτώνουν χιλιάδες, εκατομμύρια παιδιά κάθε χρόνο. Και η ιστορία δείχνει ότι, όποτε πέφτει η εμβολιαστική κάλυψη ενός πληθυσμού, η ασθένεια πολύ σύντομα αυξάνεται σε συχνότητα και εμφανίζονται επιδημίες. Μερικά χρόνια πριν, στη Μεγάλη Βρετανία, οι γονείς δεν εμβολίαζαν τα παιδιά τους ενάντια στην ιλαρά, μ’αποτέλεσμα να βρεθούν μπροστά σ’επιδημία της αρρώστιας.
Επειδή, λοιπόν, ο κίνδυνος θανάτου απ’αυτές τις ασθένειες σήμερα φαίνεται και είναι εντέλει, ελάχιστος και μη ορατός, πολλοί γονείς επιλέγουν την αποχή απ’αυτά. Κι αυτό είναι λάθος.
Οι γονείς που δεν θέλουν να εμβολιάσουν τα παιδιά τους, είμαι βέβαιη ότι δεν θέλουν το κακό τους.
Μάλιστα, συχνά, είναι γονείς που έχουν οικολογικές ευαισθησίες. Που ακολουθούν εναλλακτικές μεθόδους ιατρικής. Που είναι χορτοφάγοι. Που έχουν καταργήσει πλήρως τη χρήση αντιβιοτικών.
Κι ενώ, είναι γεμάτοι ευαισθησίες, είναι οι ίδιοι που μπορεί, εν αγνοία τους, να χορηγήσουν στο παιδί τους καθημερινά φόρμουλα ξένου γάλακτος ή τσάι. Ή προϊόντα που μπορεί να περιέχουν πολλαπλάσια ποσότητα αλουμινίου σε σύγκριση με τα εμβόλια για παράδειγμα. Είναι οι ίδιοι που, ενώ κάνουν τα πάντα, αν αρρωστήσει το παιδί τους, δυσκολεύονται να κάνουν όσα χρειάζεται ώστε να μην αρρωστήσει. Ο νόμος, όμως, επιβάλλει να φοράμε στα παιδιά μας ζώνες ασφαλείας όταν βρίσκονται σ’ένα αυτοκίνητο. Άσχετα αν κάποιοι, κάποιες φορές δεν το κάνουν. Κι αυτό είναι λάθος.
