Όλοι γκρινιάζουμε, τα παιδιά πολύ παραπάνω κι αυτό γιατί δεν ξέρουν ακόμα- όπως εμείς- να έχουν αυτοέλεγχο και να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους. Οι γονείς καταλαβαίνουμε πότε τα παιδιά μας γκρινιάζουν επειδή είναι κουρασμένα ή επειδή πεινάνε. Πότε γκρινιάζουν επειδή δεν γίνεται αυτό που περίμεναν ή επειδή είναι άρρωστα. Ξέρουμε, όμως, πώς πρέπει να αντιδρούμε στη γκρίνια που δεν οφείλεται σε κάποια σημαντική ανάγκη τους;
Οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι γονείς δεν πρέπει ποτέ να αγνοούμε την γκρίνια των παιδιών ούτε να την υποτιμάμε με φράσεις “έλα δεν έγινε κατι σημαντικό”. Όπως τονίζει σε ανάρτησή της και η παιδίατρος Σουζάνα Κέμπερ, οι γονείς πρέπει να αντιδρούν με ενσυναίσθηση ακόμα και στην προσποιητή γκρίνια, αφού ακόμα και πίσω από αυτή τη γκρίνια κρύβεται ένα αληθινό συναίσθημα.
Το κλαψούρισμα, το ψεύτικο δάκρυ είναι κάτι πολύ φυσιολογικό στα μικρά παιδιά, είναι ένας τρόπος να επικοινωνούν αυτά που αισθάνονται και θέλουν. Δεν θα περίμενε κανείς από ένα παιδί να πει «μαμά σήμερα πέρασα μια χάλια μέρα». Αντίθετα, θα κλαψουρίσει, θα ζητήσει αγκαλιά, θα γκρινιάξει.
Πώς πρέπει να αντιδράμε οι γονείς στην γκρίνια;
Πρέπει να δώσουμε προσοχή στο παιδί, να μιλήσουμε μαζί του και να του δείξουμε ότι νοιαζόμαστε και μπορούμε να το βοηθήσουμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ενδώσουμε σε ό,τι ζητάει, ούτε να μην του επιστήσουμε την προσοχή στο γεγονός ότι ξεπερνάει τα όρια που έχουμε θέσει, σε περίπτωση που το κάνει. Αυτό που χρειάζεται το παιδί εκείνη τη στιγμή η παρουσία, η προσοχή και η αγάπη μας!
