Το παιδί μου είναι ένα ήρεμο παιδί. Καθόλου ντροπαλό, αλλά αρκετά ευαίσθητο. Ο καλύτερός του φίλος είναι ο “αρχηγός” της τάξης. Πολύ κοινωνικός, ενίοτε επιθετικός και θέλει να δείχνει ότι είναι καλύτερος σε όλα. Ο γιος μου τον ακολουθεί σε όλα. Σε μια συζήτηση με την ψυχολόγο μου για τις στιγμές που το παιδί μου έχει πληγωθεί από τον φίλο μου επειδή του είπε “είσαι χαζός” ή “δεν μπορείς να κάνεις τίποτα” ή “δεν σε παίζω γιατί δεν ξέρεις να παίζεις μπάλα”, μου είπε ότι πρέπει να επέμβω. Μέχρι τότε το μόνο που έκανα είναι να συζητάω με το παιδί μου για το πώς διαλέγουμε φίλους, πώς πρέπει να μας κάνει να αισθανόμαστε ένας φίλος και πόσο όμορφη είναι η φιλία όταν υπάρχει σεβασμός.
Η ψυχολόγος μου είπε ότι πρέπει να απομακρυνθούμε από το παιδάκι. Ότι οι “ακόλουθοι” μια μέρα γίνονται θύματα εκφοβισμού, ότι αν ο γιος μου αντιδράσει μια μέρα στις προσβολές ίσως το άλλο παιδί να του επιτεθεί “επειδή θα έχει χάσει τον πιστό του φίλο”. Μια τρομακτική συνειδητοποίηση για ένα γονιό όταν βλέπει μια κατάσταση να εκτυλίσσεται μπροστά του.
Διαβάζοντας για το θέμα έπεσα πάνω σε μια ανάρτηση του Nurturedfirst για ένα παρόμοιο περιστατικό. “Ένα από τα πιο σημαντικά posts για παιδιά” ανέφερε.
“Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους ένα (μικρό) παιδί μπορεί να θέλει να πει στον φίλο του “είσαι χαζός”. Μερικές φορές κάνει προβολή. Νιώθει ο ίδιος χαζός, στο σπίτι του λένε ότι είναι χαζός ή τον κάνουν να νιώθει χαζός. Κάποιες άλλες φορές μπορεί να άκουσαν τη λέξη και να θέλουν να τη χρησιμοποιήσουν από περιέργεια, για να δουν πως θα αντιδράσει ο άλλος”, έγραφε η ανάρτηση. Έχει σημασία να καταλάβουμε ως γονείς τι συμβαίνει και να αντιδράσουμε ανάλογα και με την ηλικία του παιδιού. Άλλη η περίπτωση ενός 4χρονου, άλλη ενός 7χρονου κι άλλη ενός 10χρονου.
Το πιο σημαντικό, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι να κάνουμε το παιδί μας να καταλάβει πως όταν κάποιος τους προσβάλλει δεν φταίει το ίδιο. Θυμάστε το “όποιος κοροϊδεύει τον άλλο, κοροϊδεύει τον εαυτό του”; Αυτό ακριβώς. Όταν κάποιος μας προσβάλλει συνήθως νιώθει έτσι για τον εαυτό του.
Η δουλειά μας ως γονείς είναι να προστατεύσουμε τα παιδιά μας αλλά και να τα μάθουμε να προστατεύουν τον εαυτό τους. Για αυτό πρέπει να τους πούμε ότι ένα παιδί που κοροϊδεύει ίσως να μην το κάνει από κακία, αλλά σε καμία περίπτωση αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή. Και το πιο σημαντικό, αν επαναληφθεί ή επαναλαμβάνεται οφείλουμε να επέμβουμε. Να μιλήσουμε με το σχολείο εάν είναι συμμαθητής ή με τους γονείς εάν είναι για φίλος εκτός σχολείου.
Τα παιδιά πρέπει να νιώθουν ότι είμαστε πάντα με το μέρος τους και τους προστατεύουμε. Έτσι θα νιώσουμε ασφάλεια να σταθούν στα πόδια τους, να βάζουν όρια και να έχουν κριτήρια όσον αφορά στις παρέες τους.
