Η κραυγή της Μαρίας Καρυστιανού, μητέρα της 19χρονης Μάρθης που χάθηκε στα Τέμπη και Προέδρου της προσωρινής διοίκησης του συλλόγου οικογενειών θυμάτων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών είναι ή θα έπρεπε να είναι η κραυγή μιας ολόκληρης κοινωνίας απέναντι σε ένα Κράτος που αποποιείται κάθε ευθύνη.
Ξεκινώντας την ομιλία της στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής έθεσε ένα ερώτημα προς τα μέλη της: πώς θα τους φαινόταν αν ο πιο αγαπημένος τους άνθρωπος πέθανε από ιατρικό λάθος και αντί ο γιατρός να οδηγηθεί στο δικαστήριο, εξεταζόταν απλώς από τον Ιατρικό Σύλλογο, όπως συμβαίνει τώρα με την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής; Γιατί τόσο ο σύλλογος των συγεννών όσο και η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έχει ζητήσει την άρση της ασυλίας του τότε Υπουργού Μεταφορών, Κ.Καραμανλή , ωστόσο εκείνος δεν παραιτείται. “Μα θέλει Αρετή η Πολιτική και Ήθος” τόνισε δικαίως η κ. Καρυστιανού.
“Σε αυτό λοιπόν το έγκλημα, που αφορά, όχι 57 ανθρώπους, αλλά όλη την κοινωνία, η απόδοση της δικαιοσύνης είναι μονόδρομος” είπε στη συνέχεια. Καταθέτοντας ως μάρτυρας στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για “τη διερεύνηση του εγκλήματος των Τεμπών”, η κυρία Καρυστιανού, μητέρα της θανούσης 20χρονης φοιτήτριας Μάρθης Ψαροπούλου, είπε ότι δεν βρίσκεται στη Βουλή μόνη της αλλά έχοντας δίπλα της τους 57 νεκρούς, τους 180 τραυματίες και τις οικογένειές τους, σημειώνοντας ότι όσοι ανέβηκαν στο τρένο όλα τα τελευταία χρόνια ήταν τυχεροί, “εκτέθηκαν, όμως, σε κίνδυνο απώλειας της ζωής τους διότι κάποιοι δεν έκαναν τη δουλειά τους, και με δόλο τούς προέτρεπαν να το χρησιμοποιήσουν”.
Διάβασε περισσότερα στο Womantoc.gr
