Θέλουμε τα παιδιά μας να μεγαλώσουν και να έχουν αυτοπεποίθηση, να καταφέρουν να έχουν μια επιτυχημένη επαγγελματική ζωή και μια ευτυχισμένη προσωπική ζωή. Θέλουμε να νιώθουν σιγουριά για τον εαυτό τους, να φροντίζουν τα “θέλω” τους και να είναι ευτυχισμένα. Οι ειδικοί λένε ότι οι έπαινοι, η προσοχή, η συναισθηματική σύνδεση με τα παιδιά τα βοηθούν να έχουν αυτοπεποίθηση, ταυτόχρονα όμως παρατηρούν ότι δεν κάνουν όλα τα “μπράβο” μας καλό. Κάποια δημιουργούν υπερβολική πίεση στα παιδιά κι ίσως τελειομανία για να γίνουν αυτοί που θέλουμε εμείς να γίνουν.
Σύμφωνα με την ερευνήτρια και συγγραφέα του βιβλίου “Never Enough: When Achievement Pressure Becomes Toxic — and What We Can Do About It” (Όταν η πίεση για κατορθώματα γίνεται τοξική), Jennifer Breheny Wallace, όταν οι γονείς λέμε μπράβο στα παιδιά μας πρέπει να εστιάζουμε στα χαρακτηριστικά που τους βοήθησαν να τα καταφέρουν κι όχι στο ίδιο το κατόρθωμα. Δηλαδή αντί για “μπράβο που έδεσες τα κορδόνια σου” να λέμε “μπράβο που είχες τόση υπομονή να δέσεις τα κορδόνια σου”.
“Όταν παρατηρούμε τις ικανότητές τους, τις αναγνωρίζουμε, τους κάνουμε να νιώθουν ότι έχουν αξία”, λέει σε συνέντευξή της στο CNBC, τονίζοντας ότι η έρευνά της σε 6.500 γονείς την οδήγησε στο συμπέρασμα ότι το να εστιάζουμε στα θετικά των παιδιών μας όπως η ειλικρίνεια, η δημιουργικότητα κ.α. τα βοηθάει να αναπτυχθούν με υγιή τρόπο. “Τα παιδιά γίνονται πιο δυνατά και πιο ώριμα όχι από τους επαίνους αλλά όταν αναγνωρίζονται”, λέει, εξηγώντας ότι “πρέπει να δούμε την αξία τους κι όχι τα κατορθώματά τους”.
Πότε τα “μπράβο” κάνουν κακό
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους αλλά και την Wallace όταν επαινούμε τα παιδιά για τα κατορθώματά τους, μπορεί να τα αγχώσουμε και να τα υποβάλλουμε σε μια πίεση να συνεχίσουν να είναι καλοί σε κάτι ή τέλειοι. Είναι σαν να τους λέμε “περιμένω από εσένα να είσαι καλός”. Αντίθετα, συνιστά να αναγνωρίσουμε όλα τα καλά χαρακτηριστικά του παιδιού (π.χ. Ότι δεν λέει ψέματα, ότι βοηθάει το αδελφάκι του, ότι είναι ευγενικός, έχει υπομονή) και να το επαινούμε για αυτά.
