Ο τρόπος που μεγαλώναμε εμείς απέχει πολύ από αυτόν που μεγαλώνουμε σήμερα τα παιδιά μας. Ευτυχώς, οι περισσότεροι γονείς έχουμε αφήσει πίσω μας αυτά που μας πλήγωναν όταν ήμασταν παιδιά και προσπαθούμε να δώσουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε στα δικά μας παιδιά με βάση τα νεότερα επιστημονικά δεδομένα για την ψυχολογία και την ανατροφή των παιδιών.
Κι ενώ κάποια πράγματα που μας έμαθαν οι δικοί μας γονείς τα κρατάμε σαν θησαυρούς– συμβουλές που θα μεταφέρουμε στα παιδιά μας, κάποια άλλα δεν τα υιοθετούμε πια, βλέποντας σημαντική αλλαγή στη σχέση που δημιουργούμε με τα παιδιά μας.
“Τα παιδιά δεν πρέπει να ακούγονται”
“Στο σπίτι μου θα γίνεται ό,τι λέω εγώ”, μας έλεγαν συχνά οι γονείς μας και σίγουρα δεν εννοούσαν ότι μόνο τα σημαντικά ζητήματα της οικογένειας ήταν αποφάσεις των γονιών αλλά και τα ανούσια. Τα παιδιά δεν είχαν άποψη για το τι θα τρώνε, με ποιους θα κάνουν παρέα, ποιους συγγενείς θα αγκαλιάσουν ή ποιο κουκλάκι θα πάρουν μαζί τους στο κρεβάτι τους για ύπνο. Σήμερα οι γονείς θέτουν όρια αλλά ταυτόχρονα λένε στα παιδιά τους “η άποψή σου μετράει”.
“Έχω γίνει θυσία για σένα κι έτσι μου το ανταποδίδεις;”
Οι γονείς γίνονταν θυσία για τα παιδιά. Άφηναν καριέρες, έκαναν διαφορετικές επιλογές, δεν είχαν προσωπική ζωή. Όλα ήταν βάρος για το παιδί. Ένιωθες ότι τους χρωστάς… Ευτυχώς πλέον λέμε στα παιδιά “δεν μου χρωστάς τίποτα” και προσπαθούμε να είμαστε ευτυχισμένοι για να είναι κι αυτά!
“Επειδή το λέω εγώ”
Μία από τις φράσεις που ακουγόταν πιο συχνά στις ελληνικές οικογένειες. Γιατί; “Γιατί το λέω εγώ”. Αυτό που έλεγε ο γονιός ήταν νόμος απαράβατος. Κι ενώ μπορεί να ήταν για λίγο αποτελεσματικό, τελικά τα παιδιά περισσότερο φοβόντουσαν παρά σέβονταν. Σήμερα οι γονείς όταν τα παιδιά τους ρωτάνε “γιατί”.. εξηγούν τους λόγους και προσπαθούν να έρθουν πιο κοντά με τα παιδιά αντί να τα απομακρύνουν.
“Μην μου αντιμιλάς, είσαι κακομαθημένο”
Τα παιδιά θα αμφισβητήσουν τους γονείς, θα τεστάρουν τα όριά τους, θα αντιμιλήσουν γιατί πολλές φορές δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν τα έντονα συναισθήματά τους. Κάποτε θεωρούσαμε ότι αυτά τα παιδιά είναι κακομαθημένα, σήμερα γνωρίζουμε ότι χρειάζονται καθοδήγηση στη διαχείριση των συναισθημάτων τους, αλλά και χρόνο για να ηρεμήσουν.
