Η Κόρα Καρβούνη ανήκει σε αυτή τη σπουδαία κατηγορία ηθοποιών που μεταμορφώνεται σε κάθε ρόλο. Την χαρακτηρίζουν συχνά “χαμελαίοντα” και της αρέσει να το ακούει γιατί απολαμβάνει αυτή την αλλαγή. “Δεν πρέπει να παίζεις για τον εαυτό σου, πρέπει να παίζεις για τον κόσμο. Ο πόνος της Κόρας είναι πολύ μικρός σε σχέση με τον πόνο του κόσμου” λέει στην πρόσφατη συνέντευξή της στη Madame Figaro γνωρίζοντας την μεγάλη ευθύνη που σηκώνει στους ώμους της. “Η υποκριτική τέχνη έχει ευθύνη” συμπληρώνει.
Η ηρωίδα που υποδύεται η Κόρα Καρβούνη στην σειρά του ΣΚΑΙ “Οι Πανθέοι” είναι ιδιοκτήτρια ενός μεγάλου αθηναϊκού ξενοδοχείου. Μια γυναίκα πολύ μπροστά από την εποχή της. Μιλώντας για τις διαφορές που βρίσκει η ίδια στη ζωή των γυναικών μέσα στα χρόνια, αναφέρθηκε και στον ρόλο της οικογένειας.
Ο ρόλος της Νίνας αλλά και ο προηγούμενος στη “Αυτή η νύχτα μένει” είναι ηρωίδες εποχής. Έχεις μπει στη διαδικασία να προβληματιστείς για το πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα για τις γυναίκες;
Φυσικά. Η θέση της γυναίκας έχει αλλάξει ριζικά για κάποιες γυναίκες ενώ για κάποιες άλλες όχι. Εξού και συνεχίζονται τόσες γυναικοκτονίες και ούτω καθεξής. Δεν είναι όλες οι γυναίκες στην ίδια θέση στην Ελλάδα, όπως και στον κόσμο. Παρόλα αυτά είναι, επίσης, πολύ σημαντικό ότι μιλάνε οι γυναίκες. Στο “Αυτή η νύχτα μένει”, για παράδειγμα, υπήρχε ένας βιασμός ενός κοριτσιού και η πρώτη που την υποστήριξε για να πάει να το καταγγείλει εκείνη την εποχή, στο Αγρίνιο κιόλας, ήταν ο ρόλος μου. Ήταν μια πάρα πού δυναμική γυναίκα, και η ίδια βιασμένη, η οποία όμως σαν χαρακτήρας ήταν πιο δυνατή από το μικρό κορίτσι. Είχε τη δύναμη να τη βοηθήσει και να μη φοβηθεί την κοινωνική κατακραυγή. Έχει να κάνει λοιπόν και με τον χαρακτήρα της κάθε γυναίκας.
Ο οποίος χτίζεται από την οικογένεια;
Ξεκινάει από την οικογένεια. Εγώ αυτό το πιστεύω αυτό το πιστεύω πάρα πολύ. Ο τρόπος που θα γαλουχηθεί ένας άνθρωπος εξαρτάται πρωταρχικά από την οικογένειά του. Η δύναμη και η αυτοπεποίθηση που θα αποκτήσει από την αγάπη που θα προσλάβει, είναι αυτά που θα καθοδηγήσουν όλη του τη ζωή. Οι άνθρωποι που φοβούνται είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν αγαπηθεί. Υποτιμούν τον εαυτό τους και τις ικανότητές τους και έτσι δυσχεραίνουν τη ζωή τους. Η οικογένεια και ο τρόπος που θα μεγαλώσει ο κάθε άνθρωπος είναι το νούμερο ένα. Από εκεί ξεκινούν όλα. Από εκεί ξεκινούν και οι άνθρωποι οι οποίοι γίνονται θύτες. Και τα θύματα και οι θύτες από ένα οικογενειακό περιβάλλον έχουν προέλθει το οποίο τους οδήγησε να γίνουν αυτό που έχουν γίνει. Επομένως, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να μεγαλώσουμε σωστά τα παιδιά μας. Να τα αγαπήσουμε για αυτό που είναι και να τους δώσουμε όλα τα εφόδια για να μπορέσουν να βγουν σε μία πάρα πολύ σκληρή κοινωνία.
Διάβασε όλη τη συνέντευξη στo MadameFigaro.gr
