Μια ανάρτηση για το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα που προωθεί την “παπαγαλία” ήδη από τις μικρές τάξεις του δημοτικού, έκανε ο συγγραφέας Στέφανος Ξενάκης στο προφίλ του στο Facebook.
Όπως έγραψε: “Όλοι το γνωρίζουμε. Το είχαμε υποστεί κι οι ίδιοι όταν ήμασταν σχολείο, κυρίως στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Όμως πλέον ξεκινάει από το Δημοτικό και δυστυχώς κι από το Νηπιαγωγείο. Το γνωρίζουμε, το ανεχόμαστε και δυστυχώς συχνά το αναπαράγουμε.
Τα παιδιά στο σχολείο αντί να αγαπούν να μαθαίνουν, μαθαίνουν να αποστηθίζουν. Το κάναμε κι εμείς όταν ήμασταν στα θρανία, το υφίστανται τα παιδιά μας κι αν μείνουμε άπραγοι, θα το υποστούν και τα παιδιά των παιδιών μας”.
“Ως γονείς έχουμε σιωπηρά αποδεχτεί ότι και τα παιδιά μας θα περάσουν αυτόν τον «Μεσαίωνα», ο οποίος θα τα πάει πολύ πίσω, με κίνδυνο να μην καταφέρουν ποτέ να ξανασηκώσουν κεφάλι. Κι οι εκπαιδευτικοί – ευτυχώς με κάποιες εξαιρέσεις – το έχουν αποδεχτεί κι αυτοί. Για λίγες δεκαετίες θα το υποστούν κι οι ίδιοι, αλλά και οι μαθητές τους κι απλά περιμένουν υπομονετικά τη συνταξιοδότησή τους, μέχρι να συνεχίσουν κι οι νεότεροι συνάδελφοί τους τη σκυταλοδρομία του ολέθρου.
Γνωρίζουμε ότι τα παιδιά μας στερούνται ύπνο, παιχνίδι, δημιουργικότητα, και στο τέλος την ίδια τη γνώση που θα έπρεπε να είναι η αποστολή του σχολείου. Η αποστήθιση δεν έχει καμία σχέση με τη γνώση. Τουναντίον τη σκοτώνει.
Γνωρίζουμε ότι τα παιδιά μας, ειδικά στην εφηβεία, μετά το τέλος του μαρτυρίου της αποστήθισης καταφεύγουν απελπισμένα στις συσκευές και τα TIKTOK για να χαλαρώσουν κι εθίζονται ακόμη πιο πολύ στις συσκευές τους, σε χαμηλή αυτοεκτίμηση και διαρκή αναζήτηση ντοπαμίνης που τα οδηγεί σε συγκρίσεις που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε δυστυχία και κατάθλιψη”, γράφει.
Όπως καταλήγει “Γνωρίζουμε ότι η αγάπη για το διάβασμα και τα ΒΙΒΛΙΑ, καθορίζει μακροπρόθεσμα την επιτυχία και την ευτυχία στη ζωή. Τα παιδιά μας αγαπούν να διαβάζουν τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Το βράδυ τα αποκοιμίζαμε με βιβλία. Κάποια στιγμή αγάπησαν και τα ίδια τα βιβλία κι άρχισαν να διαβάζουν. Όμως ποιος τα αδικεί στην πορεία που μισούν τα βιβλία κάπου εκεί στο διάβασμα, όταν μεταφέρουν τόνους άχρηστα βιβλία στις τσάντες τους και δημιουργούν τους πιο αρνητικούς νευροσυσχετισμούς σε σχέση με τα βιβλία, όταν αναγκάζονται να στερούνται ύπνο και χαρά για να απομνημονεύσουν άχρηστες πληροφορίες; Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί προτιμούν τις συσκευές και τα tiktok από τα βιβλία μεγαλώνοντας…
Ακόμη δεν έχω καταλάβει και κανένας δεν μου έχει εξηγήσει γιατί συνεχίζουμε να αποδεχόμαστε κα να αναπαράγουμε αυτό το διαγενεακό έγκλημα που κλέβει χαρά, ευτυχία και στο τέλος κι υγεία και δημιουργεί με συνέπεια δυστυχισμένους ανθρώπους, οι οποίοι με τη σειρά τους θα δημιουργήσουν κι άλλους δυστυχισμένους ανθρώπους.
Το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό σύστημα δεν χρειάζεται άλλα μπαλώματα. Χρειάζεται ξήλωμα και ξαναφτιάξιμο”.
Δες εδώ όλη την ανάρτηση
