Μπορεί όταν τα παιδιά είναι μικρά να ακολουθούν κάθε μας βλέμμα, κάθε μας οδηγία και να συμφωνούν με ό,τι λέμε αλλά όσο μεγαλώνουν, πηγαίνουν σχολείο και επηρεάζονται περισσότερο από τον κοινωνικό τους περίγυρο, πολλές από τις συμπεριφορές τους αλλά και οι δικές μας αντιδράσεις μπορεί να τα αποξενώσουν από τους γονείς.
Σύμφωνα με την κλινική ψυχολόγο Becky Kennedy, η πιο σημαντική στρατηγική των γονιών για να έχουν μια δυνατή σχέση με τα παιδιά τους είναι “η θεραπεία”. Οι γονείς οφείλουν να ελέγχουν τα συναισθήματά τους, να αναγνωρίζουν τα λάθη τους και να συζητούν με τα παιδιά τους ώστε κάθε φορά που δεν συμπεριφέρονται καλά να τους προσφέρουν μια “θεραπεία”, να επιδιορθώνουν δηλαδή το λάθος τους.
Η δύναμη της θεραπείας
Είναι σημαντικό μετά από κάθε λάθος τα παιδιά μας να μας βλέπουν να αναλαμβάνουμε την ευθύνη. Αυτό μπορεί να συμβεί αναγνωρίζοντας αρχικά το λάθος που κάναμε και να συζητάμε με τα παιδιά ώστε να τους επιβεβαιώσουμε ότι δεν θα κάνουμε το ίδιο λάθος την επόμενη φορά. Αυτό μας φέρνει πιο κοντά στα παιδιά, αφού δεν είναι το λάθος που θα μας απομακρύνει αλλά το γεγονός ότι δεν το συζητήσαμε.
Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να αποφύγουμε να κατηγορήσουμε το παιδί για το δικό μας λάθος ή τη δική μας αντίδραση (π.χ. Φώναξα αλλά δεν άκουγες τι σου είπα). Για να γίνει μια σωστή και εποικοδομητική συζήτηση, οφείλουμε να ελέγξουμε τα συναισθήματά μας και να ζητήσουμε συγγνώμη.
Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουμε στο παιδί τον σωστό τρόπο επικοινωνίας μετά από μια διαφωνία, ενώ του μαθαίνουμε ταυτόχρονα στην πράξη τι σημαίνει σεβασμός.
Τα παιδιά έχουν ανάγκη να ακούσουν την ειλικρινή συγγνώμη μας αλλά και τον τρόπο που θα προσπαθήσουμε να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Έτσι δεν τους δείχνουμε μόνο σεβασμό αλλά και κατανόηση, αφού δείχνουμε ότι κατανοούμε τα συναισθήματά τους και τα βιώματά τους.
Διάβασε επίσης Είμαστε η πρώτη γενιά γονιών που ζητάει συγγνώμη στα παιδιά της: Ας μάθουμε να το κάνουμε σωστά
