Η ζήλια είναι ένα άβολο συναίσθημα, είναι, όμως, ένας συναίσθημα που όλοι νιώθουμε κατά καιρούς. Όταν οι γονείς βλέπουμε τα παιδιά μας να ζηλεύουν πολλές φορές δεν ξέρουμε να αντιδράσουμε. Συμπάσχουμε, γιατί το έχουμε νιώσει κι εμείς, αλλά δεν ξέρουμε πώς να τα βοηθήσουμε να το ξεπεράσουν.
Εάν το παιδί ζηλεύει τον συμμαθητή του επειδή έχει πιο όμορφη τσάντα από εκείνον ή επειδή τρέχει πιο γρήγορα, αν θέλει τα ίδια παιχνίδια ή νιώθει άβολα επειδή το άλλο παιδάκι δείχνει περισσότερο θαρραλέο, θέλουμε να το κάνουμε να νιώσει καλύτερα με τον εαυτό του. Συχνά, μάλιστα, ανησυχούμε γιατί πιστεύουμε ότι το παιδί νιώθει ανασφάλεια ή αδύναμο.
Η ζήλια είναι ένα συναίσθημα που μας προκαλεί, όμως, εύκολα μπορούμε να το μετατρέψουμε σε κάτι καλό. Η ζήλια μπορεί να μας κάνει να γίνουμε πιο παραγωγικοί, να μας δώσει έμπνευση και να μας βοηθήσει να εξελιχθούμε. Αν για παράδειγμα, ζηλεύουμε κάποιον για το όμορφο σώμα του, η λύση είναι να γυμναστούμε κι εμείς, να πάρουμε έμπνευση, δηλαδή, από την προσπάθεια του άλλου για να κάνουμε κάτι καλό για τον εαυτό μας.
Η ζήλια μας βάζει στη διαδικασία να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους και συνήθως νιώθουμε άβολα γιατί νιώθουμε ότι χάνουμε στη σύγκριση. Εάν, όμως, βλέπουμε τους άλλους κι αντί να μπαίνουμε σε σύγκριση, αναζητήσουμε μια έμπνευση, θελήσουμε να μάθουμε από αυτούς και όσα κάνουν, τότε μετατρέπουμε ένα αρνητικό συναίσθημα σε κάτι καλό.
Όταν το παιδί εκφράσει τη ζήλια του για κάτι, μπορούμε να του πούμε “ναι, όλοι ζηλεύουμε κάποιες φορές. Ξέρω ότι είναι ένα άβολο συναίσθημα. Γιατί πιστεύεις ότι ο φίλος σου είναι καλύτερος επειδή έχει πιο όμορφη τσάντα/ τρέχει πιο γρήγορα; Αυτό θα ήθελες κι εσύ; Θέλεις να το καταφέρεις κι εσύ;”. Μια τέτοια συζήτηση θα βοηθήσει το παιδί να μάθει τη διαδικασία διαχείρισης των συναισθημάτων του και θα νιώσει λιγότερο ανασφαλή και αδύναμο. Θα έχει μετατρέψει ένα αρνητικό συναίσθημα σε μια θετική σκέψη!
