Τα παιδιά παίρνουν ρίσκα, είναι τολμηρά κι αυτό είναι μέρος της παιδικότητάς τους. Είναι κάτι που τους είναι απαραίτητο για να μάθουν τα όριά τους, το σώμα τους, την αντοχή τους αλλά και να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και αυτοέλεγχο.
Οι γονείς από την άλλη προβλέπουμε κάθε τους κίνηση και κάθε πιθανή συνέπεια των πράξεών τους. Για αυτό τα “πρόσεχε” στην παιδική χαρά, όταν σκαρφαλώνουν, όταν τρέχουν, όταν κάνουν ποδήλατο, όταν μεταφέρουν ένα ποτήρι, ακόμα κι όταν κάνουν κάτι που δεν είναι απειλητικό για την σωματική τους ακεραιότητα, δεν λείπουν!
Τα “πρόσεχε” όμως, όχι μόνο δεν σταματούν την πράξη πάντα, αλλά και δεν επιτρέπουν στο παιδί να καταλάβει τι κάνει λάθος και κυρίως “πώς” να προσέξει. Αντίθετα, υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι για να ενθαρρύνουμε το παιδί να εξερευνήσει τον κόσμο χωρίς να φοβάται, χωρίς να χάσει την τόλμη του και ταυτόχρονα αναπτύσσοντας την κριτική του σκέψη.
Αυτό που είναι πιο αποτελεσματικό από το πρόσεχε είναι να είμαστε πιο συγκεκριμένοι και να αναφέρουμε τα δεδομένα, δηλαδή: “γλιστράει ο δρόμος” ή “ο φράχτης δεν είναι σταθερός” ή “είσαι στην άκρη του πεζοδρομίου”.
Τα παιδιά μας ακούν καθημερινά πολλά “πρόσεχε” τόσα πολλά που πλέον τα αγνοούν και δεν τους δίνουν και τις πληροφορίες που χρειάζονται για να λύσουν το πρόβλημα. Κατά περίπτωση μερικές από τις φράσεις που μπορούμε να χρησιμοποιούμε είναι οι εξής:
“Τι σκοπεύεις να κάνεις τώρα;”
“Πρόσεξες ότι γλιστράει;/ δεν είναι σταθερό/ κρατάς κάτι γυάλινο κλπ”
“Θα είμαι εδώ αν χρειαστείς βοήθεια”
“Νιώθεις ασφαλής σε αυτό το παιχνίδι/ είναι σταθερό;”
“Πάρε τον χρόνο σου, δεν χρειάζεται να βιάζεσαι”
Διάβασε επίσης Λες κάτι στο παιδί σου και σε αγνοεί; Η εξήγηση και η λύση για να ακούει αυτό που του λες
