“Μαμά, βαριέμαι να πάω κολυμβητήριο”, θα πει τη μια μέρα και την άλλη θα γκρινιάξει ότι είναι κουρασμένο. Κάθε χρόνο σχεδόν επαναλαμβάνεται το ίδιο, ξεκινάει μια δραστηριότητα και μετά κουράζεται. Γράφεται στο καράτε αλλά δεν του αρέσει, ξεκινάει ρομποτική και θέλει να σταματήσει. Σε ποιες περιπτώσεις, όμως, ο γονιός οφείλει να πει “πρέπει να συνεχίσεις” και σε ποιες πρέπει να αντιληφθεί ότι υπάρχει πραγματικά λόγος για να σταματήσει;
Οι γονείς θέλουμε τα παιδιά μας να ασχοληθούν με εξωσχολικές δραστηριότητες για να μάθουν, να ααθληθούν, να κοινωνικοποιηθούν. Τα οφέλη είναι πολλά, ειδικά όταν πρόκειται για μια καλλιτεχνική ή αθλητική δραστηριότητα. Θέλουμε τα παιδιά μας να μάθουν να τελειώνουν κάτι που ξεκινάνε, να έχουν πειθαρχία, να μάθουν να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις και να μην τα παρατάνε εύκολα. Παράλληλα, όμως, κατανοούμε ότι δεν ταιριάζουν όλες οι δραστηριότητες σε όλα τα παιδιά και θέλουμε να ανακαλύψουν κάτι που τους αρέσει πραγματικά. Σύμφωνα με την Jenn Berman, ψυχοθεραπεύτρια και συγγραφέα του “A to Z Guide to Raising Happy, Confident Kids” τα παιδιά “πρέπει να έχουν επιλογές όσο γίνεται. Αλλά χρειάζονται και όρια, να αποκτήσουν εργασιακό ήθος και να εστιάζουν την ενέργειά τους σε κάτι θετικό”.
Πότε να ενθαρρύνουμε το παιδί να συνεχίσει
Εάν το παιδί δεν θέλει να πάει στην εξωσχολική δραστηριότητα και φαίνεται εκνευρισμένο, τότε ίσως είναι η πρώτη του αντίδραση μπροστά σε μια πρόκληση. Μπορεί να φοβάται μήπως δεν είναι καλό σε κάτι, ίσως να μην μπορεί να προσαρμοστεί ή να υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα. Τότε πρέπει να επιμείνουμε και να το βοηθήσουμε να διαχειριστεί την πρόκληση.
Εάν η δραστηριότητα είναι κάτι που το βοηθάει να αναπτύξει την αυτοπεποίθησή του, είναι κάτι που το έχει επιλέξει το ίδιο το παιδί, και γενικά έχει θετική επίδραση στο παιδί, τότε σίγουρα πρέπει να τη συνεχίσει.
Πότε να συμφωνήσουμε να σταματήσει
Εάν το παιδί γκρινιάζει διαρκώς, παραπονιέται, λέει ψέματα ότι πονάει και δεν συμμετέχει καθόλου στη δραστηριότητα, τότε μάλλον πρέπει να σταματήσει. Αυτή η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική από τον εκνευρισμό, αφού υποδηλώνει άγχος. Αν το παιδί αγχώνεται– εξαιτίας της εξωσχολικής δραστηριότητας- τότε θα παρατηρήσετε ότι θα έχει αλλαγές στις διατροφικές του συνήθειες, στον ύπνο, στη διάθεσή του. Αντίθετα, ο εκνευρισμός είναι μια φυσική αντίδραση μπροστά σε μια πρόκληση.
Εάν συνειδητοποιήσεις ότι το παιδί δεν ενδιαφέρεται για τη δραστηριότητα γιατί ήταν κάτι που ήθελες εσύ περισσότερο να κάνει και όχι το ίδιο, τότε -αφού το δοκίμασε και δεν του άρεσε- πρέπει να τη σταματήσει.
View this post on Instagram
Τι πρέπει να συζητήσουμε με το παιδί
Πέρα από όσα μας λέει το παιδί, καλό είναι να κάνουμε μια όμορφη συζήτηση μαζί του για να μάθουμε τους πραγματικούς λόγους που δεν θέλει να πηγαίνει σε μια εξωσχολική δραστηριότητα. Μπορεί να του αρέσει ο χορός αλλά να μην θέλει να το κάνει μπροστά στους άλλους, μπορεί να λατρεύει το ποδόσφαιρο αλλά να φοβάται ότι θα τον κοροιδέψουν. Μπορεί το πρόγραμμά του να είναι πολύ απαιτητικό κάποιες μέρες. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορούμε να “πείσουμε” το παιδί να συνεχίσει αν απλά αλλάξουμε την μέρα και την ώρα της δραστηριότητας, εάν το βοηθήσουμε να αντιμετωπίσει μια πρόκληση ή το στηρίζουμε με την παρουσία μας. Αυτό που έχει σημασία είναι το παιδί να απολαμβάνει τη δραστηριότητα, να παίρνει κάτι θετικό και να χτίζει την αυτοπεποίθηση και τις δεξιότητές του. Ό,τι κι αν αποφασίσουμε, όμως, θα πρέπει να συμπεριλάβουμε και το παιδί στην απόφαση για να του δείξουμε ότι δεν το κρίνουμε αλλά το στηρίζουμε.
