Φωνάζεις το όνομά του τρεις φορές, σε ακούει στην τέταρτη. Ζητάς να μαζέψει το δωμάτιό του και δεν το κάνει. Δεν θέλεις να φωνάξεις αλλά μόνο τότε «ακούει». Τελικά πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε ένα παιδί ώστε να το πείσουμε να σταματήσει ουσιαστικά να κάνει κάτι που βρίσκει διασκεδαστικό για να κάνει κάτι που «πρέπει»;
Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό που βοηθάει τα παιδιά να δώσουν προσοχή είναι να νιώσουν ότι τα καταλαβαίνουμε κι ότι δίνουμε αξία σε όσα κάνουν. Αντί να τους πούμε, λοιπόν, άσε το παιχνίδι κι έλα να πλύνεις τα δόντια σου, ίσως αν δείξουμε κατανόηση στο ότι εκείνη τη στιγμή έχουν αφοσιωθεί στο παιχνίδι, θα μπορέσουν κι αυτά να καταλάβουν εμάς.
Σε καταλαβαίνω
«Το ξέρω ότι θα ήθελες να συνεχίσεις το παζλ σου αλλά ήρθε η ώρα για ύπνο»- Δείχνει στο παιδί ότι το καταλαβαίνεις, ότι ενδιαφέρεσαι για αυτό που νιώθει.
Σε ακούω
«Είναι ώρα για φαγητό. Ο Spiderman θα μπορούσε να έρθει στην κουζίνα σε 3 λεπτά. Εσύ πόσο θα το κάνεις;» – Μέσα από το παιχνίδι μοιράζεσαι με το παιδί τον κόσμο του!
Αξίζεις!
«Έλα για φαγητό. Θες να κάτσεις δίπλα στη μαμά ή στην αδελφή σου; Εσύ επιλέγεις!» – Δίνοντας στο παιδί την επιλογή, του δείχνεις ότι αξίζει και η γνώμη του μετράει!
Τι δεν πρέπει να κάνεις
Να φωνάζεις/ να διατάζεις ειδικά όταν είσαι σε άλλο δωμάτιο
Να επαναλαμβάνεις διαρκώς τα ίδια αυξάνοντας την ένταση της φωνής σου
Να δίνεις πολλές οδηγίες, τα μικρά παιδιά χάνονται με τις πολλές λέξεις/ πληροφορίες
Να λες ότι θα τιμωρηθούν
