Δεν υπάρχει γονιός που όταν ήταν μικρός δεν είχε ακούσει από τους δικούς του γονείς ή τους παππούδες του το “μην μιλάς σε ξένους”. Όλοι μεγαλώσαμε γνωρίζοντας ότι δεν μιλάμε σε κάποιον που δεν γνωρίζουμε, δεν παίρνουμε γλυκά από ξένους και δεν πηγαίνουμε πουθενά μαζί τους.
Ουσιαστικά, οι γονείς μας μάς είχαν μάθει να μην εμπιστευόμαστε τους ξένους. Οι ξένοι θα μας έκαναν κακό. Αυτό, βέβαια, όσο καλές προθέσεις κι αν είχαν οι γονείς μας, έκανε εμάς τα παιδιά να φοβόμαστε τους ξένους αλλά και να πιστεύουμε ότι πρέπει να εμπιστευόμαστε μόνο όποιον γνωρίζουμε.
Τι γίνεται όμως εάν κάποιος που γνωρίζαμε ήταν επικίνδυνος; Εάν κάποιος συνομήλικος μας έκανε κάτι που δεν θέλαμε; Εάν κάποιος μας έκανε κακό… με λεκτική επίθεση; Το να λέμε στα παιδιά ότι οι ξένοι είναι επικίνδυνοι δεν είναι αρκετό ή μάλλον δεν είναι ξεκάθαρό.
Σύμφωνα με την ψυχολόγο του Nurtured First, Jess Vanderwier, πρέπει να εξηγήσουμε στα παιδιά μας τι σημαίνει “ξένος” και τι “μη ασφαλής συμπεριφορά”. Κι επειδή αυτό μερικές φορές είναι πολύπλοκο, ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι πολλές φορές παιδιά πέφτουν θύματα βίαιων συμπεριφορών ακόμα και από συγγενείς τους, είναι πιο σωστό να τους διδάξουμε ποιες καταστάσεις είναι μη ασφαλείς.
Μερικά παραδείγματα:
Μια επικίνδυνη κατάσταση μπορεί να είναι όταν κάποιος, ξένος ή γνωστός, σου ζητάει να κρατήσεις ένα μυστικό από τους γονείς σου. Το μυστικό είναι επικίνδυνο, δεν είναι σαν τις εκπλήξεις!
Όταν κάποιος, ξένος ή γνωστός, σου δείχνει φωτογραφίες που σε κάνουν να νιώθεις άβολα.
Όταν κάποιος, ξένος ή γνωστός, σε ακουμπάει χωρίς να θέλεις.
Όταν σου ζητάει προσωπικές πληροφορίες, όπως που μένεις κλπ.
Όταν σου ζητάει πληροφορίες για τους γονείς σου, π.χ. Που δουλεύουν, τι ώρα επιστρέφουν σπίτι.
View this post on Instagram
