Περνάμε πολλές στιγμές μέσα στην ημέρα με τα παιδιά μας που μας δίνουν αφορμές να τους πούμε πολλά πράγματα. Μας δείχνουν μια ζωγραφιά, λέμε απλά «φανταστική». Μας λένε ότι δεν θέλουν να πάνε σχολείο, λέμε χωρίς να το σκεφτούμε «μα περνάς όμορφα στο σχολείο». Κάθε διάλογος, κάθε στιγμή είναι μια ευκαιρία όχι απλά να θέσουμε όρια, να διδάξουμε κάτι, αλλά και να τα μάθουμε να διαχειρίζεται τις προκλήσεις και τις δυσκολίες της ζωής.
Πόσες φορές δεν μας έχεις δείξει το παιδί τη ζωγραφιά του, μια κατασκευή, ένα σχέδιο, μια εργασία; Κι εμείς έχουμε πει «πολύ ωραία!»; Σύμφωνα με τη ψυχολόγο Becky Kennedy, όταν τα παιδιά μας μεγαλώσουν θα ασχοληθούν με κάτι, θα γίνουν καλλιτέχνες, θα αναλάβουν ένα project στη δουλειά, θα δημιουργήσουν κάτι. Κι όταν κάνουν αυτό το κάτι, δεν θέλουμε αμέσως να σκεφτούν «ποιος θα μου πει ότι αυτό που έκανα είναι φανταστικό;».
Θέλουμε να φτιάξουν κάτι και να αναρωτηθούν μόνοι τους «τι πιστεύω εγώ για αυτό που έκανα;». Για να θέσουμε τις σωστές βάσεις ώστε να μπουν σε αυτή τη λογική, όταν μας δείχνουν για παράδειγμα μια ζωγραφιά, μπορούμε να πούμε αρχικά «εσένα σου αρέσει;», «πώς σκέφτηκες να βάλεις αυτό το χρώμα;» και «ποιο είναι το αγαπημένο σου σημείο». Έτσι ενδυναμώνουμε τα παιδιά και τα μαθαίνουμε να έχουν σε όλη τους τη ζωή αντοχές και κρίση.
Δες το βίντεο με τις συμβουλές της ψυχολόγου:
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
