Ως γονείς έχουμε όρια και θέτουμε όρια. Δεν μπορείς να χτυπάς, να κλωτσάς, να φωνάζεις. Όμως συχνά ξεχνάμε ότι και τα παιδιά έχουν και τα δικά τους όρια. Τους χρόνους τους, τις απόψεις τους, τις προτιμήσεις τους. Σύμφωνα με τους ειδικούς όταν τα παιδιά έχουν επιθετική συμπεριφορά- κυρίως απέναντί μας- είναι ο δικός τους τρόπος για να θέσουν τα όριά τους. Για να πουν ‘δεν μπορώ άλλο’ ή ‘δεν το δέχομαι αυτό’.
Η επιθετική συμπεριφορά είναι ένας τρόπος που έχουν βρει για να χειρίζονται μια δυσκολία και να νιώσουν ασφάλεια. Η μεγαλύτερη δυσκολία ενός παιδιού με επιθετική συμπεριφορά είναι να θέσει τα όριά του, να πει αυτό που χρειάζεται, με υγιή τρόπο. Κι εμείς πρέπει να τους καθοδηγήσουμε σε αυτό, να τους μάθουμε πώς θα λύνουν τα προβλήματα με υγιή τρόπο. Με λέξεις κι όχι με μια επιθετική συμπεριφορά. Πώς μπορούμε να το καταφέρουμε αυτό;
Τα βοηθάμε να αναγνωρίσουν τα συναισθήματά τους
Όταν ένα παιδί έχει ένα ξέσπασμα ή επιδεικνύει μια επιθετική συμπεριφορά, οφείλουμε να το ηρεμήσουμε και να το ρωτήσουμε τι νιώθει. Τι συνέβη και συμπεριφέρται έτσι. Αυτό θα το βοηθήσει να μπει στη λογική να αναγνωρίζει μόνο του το πρόβλημα, την αιτία και το συναίσθημα που έχει.
Τα βοηθάμε να επικοινωνούν με υγιή τρόπο
Βοηθάμε το παιδί να βρει τις λέξεις ώστε να επικοινωνήσει με υγιή τρόπο αυτό που βιώνει. Να εκφραστεί καλύτερα. Οφείλουμε να το ενθαρρύνουμε να μιλάει, όχι μόνο σε εμάς, αλλά και στους φίλους, στους δασκάλους.
Τα βοηθάμε να λύνουν μόνα τους τα προβλήματά τους
Αντί να δίνουμε λύσεις, πρέπει να τα βοηθάμε να βρίσκουν τη λύση μόνα τους. Αυτό θα τα βοηθήσει να κατανοήσουν το πρόβλημα και να αναπτύξουν τις δεξιότητες που χρειάζονται για να λύνουν προβλήματα.
