Η πρώτη μέρα στον παιδικό σταθμό είναι ίσως η πιο δύσκολη πρώτη μέρα. Μπορεί τα πρωτάκια στο δημοτικό και στο γυμνάσιο να φέρνουν νέες ευθύνες, όμως η πρώτη μέρα στον παιδικό σταθμό είναι ένας μεγάλος αποχωρισμός. Και για το παιδί και για τη μαμά. Είναι η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι θα αφήσεις τη φροντίδα του παιδιού σου σε κάποιον άλλο. Όχι στη γιαγιά, ούτε σε κάποιον συγγενή. Σε μια δασκάλα. Που θα το μάθει τραγουδάκια, θα το ταίσει και θα το βοηθήσει να ντυθεί. Θα πουν όμορφα πράγματα κι εσύ δεν θα είσαι εκεί να το αγκαλιάσεις όταν ανησυχήσει, όταν φοβηθεί, όταν χαρεί. Είναι η πρώτη- από τις πολλές στιγμές- που θα κάνεις ένα βήμα πίσω για να κάνει εκείνο δύο μπροστά. Να κάνει φίλους, να γίνει αυτόνομο, να μάθει πράγματα, να αποκτήσει μια καθημερινότητα μακριά από σένα.
Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί ένα γράμμα, γραμμένο από μια νηπιαγωγό προς τις μαμάδες, που καταλαβαίνει ακριβώς όλα αυτά τα συναισθήματα που βιώνει μια μαμά στις αρχές της σχολικής χρονιάς. Κι είναι τόσο συγκινητικό, ακόμα κι αν έχουν περάσει χρόνια από τότε που το παιδί σου πήγε στον παιδικό σταθμό. Γιατί αυτή την πρώτη μέρα δεν θα την ξεχάσεις ποτέ.
“Η πρώτη μέρα”
Σου έκλεισα το μάτι και σου χαμογέλασα
όταν μπήκες μέσα στην τάξη σήμερα.
Γιατί ξέρω πόσο δύσκολο θα είναι να φύγεις
ενώ ξέρεις ότι το παιδί σου θα μείνει.
Ήσουν μαζί του συνέχεια τόσα χρόνια
και το καθοδηγούσες με αγάπη.
Αλλά τώρα ήρθε η στιγμή
να το αφήσεις μαζί μου.
Απλά θέλω να ξέρεις όπως θα φεύγεις
και τα δάκρυα θα κυλούν στο πρόσωπό σου
θα το προσέχω, όπως θα πρόσεχα τα δικά μου παιδιά
και θα το βοηθήσω να μάθει και να εξελιχθεί.
Οπότε ηρέμησε και μην κλαις άλλο.
Γιατί θα το φροντίζω κάθε φορά που θα το αφήνεις στην τάξη μου.
