Η μητέρα μου μού έδωσε την πρώτη της συμβουλή για το πώς να διαχειριστώ τη μητρότητα ενώ γεννούσα. Οι λέξεις που μου είπε είναι αυτές που μου δίνουν κουράγιο σε όλες τις δυσκολίες που συνάντησα στη ζωή μου ως μαμά.
Πριν δώδεκα χρόνια γέννησα και η θυμάμαι τη μέρα κάπως θολά. Θυμάμαι την μαία που έκανε κάτι άβολες κινήσεις για να δει αν είμαι έτοιμη να γεννήσω, πριν φωνάξει κάποιον πιο έμπειρο για να ελέγξει. Δεν θυμάμαι τι ώρα μπήκε η μαμά μου στην αίθουσα τοκετού αλλά θυμάμαι πόσο ανακούφιση ένιωσα. Ήξερα ότι όλα θα πάνε καλά. Θα ήξερε τι να κάνει.
Οι νοσοκόμες μπαινόβγαιναν, εγώ έκανα αναπνοές και όσο περνούσε η ώρα με έπιανε απελπισία. Ο πόνος γινόταν όλο και πιο έντος. Είχαν περάσει 20 ώρες. Ήμουν εξαντλημένη, αλλά δεν ένιωθα εξαντλημένη. Ήθελα απλά να σταματήσει. Τους παρακάλεσα να μου κάνουν επισκληρίδιο, αλλά μου είπαν ότι είχα δώσει εντολή να μην το κάνουν. Και ήταν έτσι κι αλλιώς αργά.
Τότε είπα «δεν μπορώ να το κάνω». Κι η μαμά μου τότε μου έκανε δώρο την συμβουλή της, μια φράση που μου έδωσε κουράγιο και τη σκέφτομαι συνέχεια από τότε. «Γλυκιά μου, ήδη το κάνεις»!
Όντως το έκανα. Δεν ήταν εύκολο, αλλά το έκανα. Άρχισα να σπρώχνω και η κόρη μέσα σε λίγα λεπτά γεννήθηκε.
Τον πρώτο χρόνο όταν η κόρη μου δεν κοιμόταν για περισσότερο από 3 ώρες συνεχόμενα, είπα «δεν μπορώ να το κάνω». Το εννοούσα. Αλλά σκέφτηκα «ήδη το κάνω».
Όταν η κόρη μου ήταν νήπιο και δεν σταματούσε να ουρλιάζει στις βόλτες μας στα μαγαζιά, σκέφτηκα «ήδη το κάνεις».
Όταν το δεύτερο παιδί μου διαγνώστηκε με ένα πρόβλημα ψυχικής υγείας, σκέφτηκα «ήδη το κάνεις» και όταν τσακώνονται τα παιδιά μεταξύ τους, σκέφτομαι «ήδη το κάνω».
Δεν είναι εύκολο να είσαι γονιός. Υπάρχουν στιγμές που δεν είναι διασκεδαστικές, στιγμές που νιώθεις ότι δεν θα αντέξεις. Αλλά το κάνουμε. Αντέχουμε. Δεν έχουμε επιλογή. Είμαστε εκεί και φροντίζουμε τα παιδιά μας ακόμα και στις χειρότερες στιγμές μας. «Ήδη το κάνουμε, μπορούμε»!
Άρθρο της Ashley Downend στο Today.com
