Παιδικό καλοκαιρινό πάρτι, σε σπιτικό κήπο.
Από αυτά τα πάρτι που τα τρίχρονα, πεντάχρονα – μέχρι εκεί, τρέχουν αλαλιασμένα πέρα δώθε, ουρλιάζουν και γενικώς λυσσάνε με την βοήθεια κλόουν και γενικά έμπειρων ανθρώπων που τα φέρνουν σε μια σειρά ώστε η δόλια η μάνα να πάρει μια ανάσα.
Τα δικά μου έχουν αμοληθεί το γρασίδι και μαζί με άλλα δέκα παιδάκι έχουν κρεμαστεί σαν τσαμπιά από ένα δέντρο.
Τα κοιτάζω ήρεμη, τα πάντα είναι ασφαλή, όμορφα και ηλιόλουστα και οι μαμάδες είναι έτοιμες να πάρουν την πρώτη ανάσα, και να πιουν έναν χυμό ή να τσιμπήσουν κάτι από τον μπουφέ.
Με την άκρη του ματιού βλέπω μια θέση άδεια σε έναν ψάθινο καναπέ και αφού γεμίσω το πιάτο μου με διάφορες λιχουδιές βιαστικά, μην χάσω τη θέση, ορμάω και κάθομαι. Στην παρέα είναι άλλες 6 μαμάδες οι οποίες απολαμβάνουν τη σκιά και την προσωρινή ηρεμία τους.
Είμαι έτοιμη να ενταχθώ στη παρέα και να ανταλλάξω δυο τρεις ανώδυνες κουβέντες, όταν ο μικρός μου έρχεται τρέχοντας πάνω μου, με τα χέρια μέσα στα χώματα για να του τα σκουπίσω. Τον καθαρίζω με ένα μωρομάντιλο και τότε μια μαμά που κάθεται δίπλα μου με ρωτά ευγενικά διάφορα για τον μικρό.
Στην αρχή θεωρώ ότι η συζήτηση είναι φυσιολογική όταν ξαφνικά αρχίζω να δέχομαι πυρά ερωτήσεων, μάλλον γιατί ήμουν καλοπροαίρετη και δεν περίμενα την συνέχεια…
Μιλάει καθαρά βλέπω ε; Πότε μίλησε για πρώτη φορά; Ποια ήταν η πρώτη του λέξη, α εμάς είπε μαμά και μετά γιαγιά, τον μπαμπά του καθόλου. Τρώει όλο του το φαγητό; Εμάς ναι, και φρούτα και λαχανικά. Περπάτησε γρήγορα; Εμένα περπάτησε πιο νωρίς και ο γιατρός είπε ότι δεν έχει ξαναδεί τέτοιο πράγμα ποτέ. Ενώ η μικρή μου έχει αργήσει. Ά έχετε και κοριτσάκι; Αυτό πότε πρωτομίλησε; Τί; Δεν θυμάστε; Α εγώ κρατάω ένα μικρό ημερολόγιο όπου σημειώνω όλα όσα έκαναν με τις ημερομηνίες πέρα απ΄τα βίντεο που τραβάω με το κινητό. Τώρα ψάχνουμε σε ποιο νηπιαγωγείο θα τον πάμε. Εσείς όχι; Μα γιατί είναι πολύ σημαντικό το καλό νηπιαγωγείο. Και ήδη σκεφτόμουν να τον πάω να κάνει γιόγκα για μωρά. Γελάτε ή μου φαίνεται; Μα γιατί; Λένε όλοι ότι κάνει πολύ καλό στα παιδιά και τα φέρνει κοντά με τη μουσική. Εσάς κάνει κάποια δραστηριότητα; Είναι ό,τι καλύτερο τα παιδιά να κάνουν δραστηριότητες από μικρά. Και για πείτε μου, γράφει λεξούλες. Εμένα το Α, το αρχικό του δηλαδή, από το Αντρέας. Αλήθεια πως τα λένε τα παιδιά σας; Μαρία; Της πεθεράς σας ε;
Κόντεψα να τρελαθώ ειλικρινά.
το μυαλό μου ήρθε εκείνη η ελληνική ταινία με τον Σταυρίδη που έλεγε διαρκώς “αχ και δεν με νοιάζει”. Επιθυμούσα διακαώς να της το πετάξω στη μούρη, ή έστω να σηκωθώ από τον καναπέ. Τότε άκουσα από την άλλη άκρη του κήπου ένα σπαρακτικό “μαμάααα”. Κοίταξα καλά και ήταν η μικρή μου που είχε σκοντάψει και έκλαιγε γοερά. Δεν ξέρω αν ξαναχάρηκα ποτέ που είδα το παιδί μου να πέφτει και να κλαίει.
Πετάχτηκα από τον καναπέ για να τρέξω κοντά της και δεν ξαναγύρισα ποτέ.
