Οι γονείς πάντα θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας, θέλουμε να ξέρουν ότι θα είμαστε πάντα στο πλευρό τους για ό,τι χρειαστούν. Όσο, όμως, τα παιδιά μεγαλώνουν προτιμούν, όπως είναι φυσιολογικό, να περνούν περισσότερο χρόνο με τους φίλους τους. Και κάπου εκεί οι γονείς, προσπαθώντας να περάσουν χρόνο και να δεθούν με τα έφηβα πλέον παιδιά τους, τα προσεγγίζουν με ένα πιο φιλικό παρά γονεϊκό τρόπο. Τελικά, είναι καλό να προσπαθούμε να είμαστε φίλοι με τα παιδιά ή οφείλουμε να παραμείνουμε γονεϊκές φιγούρες και σταθερές στη ζωή τους;
Σύμφωνα με την ψυχολόγο Mehezabin Dordi και την Sherene Aftbab, ιδρύτρια της συμβουλευτικής ‘Serene Hour’ που μίλησαν στο Ινδικό Harpers Bazaar, υπάρχουν θετικά και αρνητικά στην προσπάθεια των γονιών να γίνουν φίλοι με τα παιδιά τους. Αυτό που είναι, όμως, σημαντικό είναι να μην ξεχνάμε ότι παραμένουμε γονείς και οφείλουμε να συνεχίζουμε να θέτουμε όρια.
Τα θετικά
Δεν είναι κακό εκ μέρους του γονιού να θέλει να γίνει φίλος του παιδιού του. Κάτι τέτοιο θα δημιουργήσει μια νέα σχέση, ένα δυνατό δεσμό, αλλά και ένα ασφαλές περιβάλλον μέσα στο οποίο το παιδί θα νιώθει άνετα να μοιραστεί τις σκέψεις του και τα προβλήματά του αλλά και να εκφράσει τα συναισθήματά του. Αυτή η σχέση με τους γονείς, μάλιστα, θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο πόσο υγιείς θα είναι οι σχέσεις που θα διαμορφώνει και στην ενήλικη ζωή του.
Τα αρνητικά
Όταν το παιδί βλέπει τον γονιό ως φίλο, τότε είναι δύσκολο να ακολουθήσει και τα όρια που του θέτει. Οι γονείς δυσκολεύονται να καθορίσουν τους κανόνες αλλά και να καθοδηγήσουν τα παιδιά τους όταν χρειάζεται. Πολλά παιδιά, μάλιστα, συνειδητοποιούν ότι όταν οι γονε΄ςι τους είανι “φίλοι” τους χάνουν την αυτονομία τους και δεν τους δίνονται ευκαιρίες να δοκιμάσουν την ανεξαρτησία τους. Εάν, μάλιστα, τα παιδιά εκμυστηρεύονται τα πάντα στους γονείς, δεν έχουν ανάγκη να δημιουργήσουν δυνατούς δεσμούς με συνομήλικούς τους, κάτι το οποίο είναι καθοριστικό για την ανεξαρτησία τους.
