Το γνωρίζαμε αλλά πλέον το επιβεβαιώνει και η επιστήμη: Οι μπαμπάδες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη των παιδιών τους όταν είναι ενεργοί στο μεγάλωμα τους στα πρώτα τους χρόνια. Τα παιδιά που έχουν μπαμπάδες που περνούν ποιοτικό χρόνο μαζί τους, που αγαπούν το να είναι μπαμπάδες και συνεισφέρουν το ίδιο με τις μαμάδες στην ανατροφή τους, σύμφωνα με τους ειδικούς, δείχνουν καλύτερο έλεγχο των συναισθημάτων τους, είναι πιο υπομονετικά ενώ παρουσιάζουν σε μικρότερο ποσοστό προβλήματα ψυχικής υγείας, όπως κατάθλιψη.
6 μπαμπάδες που λατρεύουν να είναι μπαμπάδες, μίλησαν στην ιστοσελίδα ZerotoThree.org για το πώς νιώθουν πραγματικά που είναι γονείς και για το τι θα ήθελαν να γνωρίζουν και οι μαμάδες των παιδιών τους.
1.Μου αρέσει που είμαι μπαμπάς και νομίζω ότι είμαι καλός σε αυτό.
“Θέλω να γίνω καλύτερος μπαμπάς. Το γεγονός ότι ψάχνω συμβουλές και πληροφορίες δεν σημαίνει ότι δεν ξέρω τι κάνω, απλά ότι μπορώ να μάθω περισσότερα πράγματα. Λατρεύω που είμαι μπαμπάς και νομίζω ότι κάνω καλή δουλειά”.
2.Είμαι μπαμπάς όχι babysitter.
“Αναγνώρισε την αξία μου. Όταν είμαι με τα παιδιά δεν υποθέτω ότι απλά βοηθάω. Δεν κάνω babysitting. Είμαι ο μπαμπάς τους, με έχουν ανάγκη και τα λατρεύω. Η ζωή μου ξεκίνησε όταν έγινα μπαμπάς. Αλλά συχνά οι άλλοι με κρίνουν. Όταν αγχώνομαι και κουράζομαι δεν παίρνω την στήριξη που χρειάζομαι”.
3.Δεν είμαι σαν τους γονείς μου. Είμαι περισσότερο παρόν στη ζωή τους.
“Το να είσαι μπαμπάς δεν σημαίνει να είσαι απλά δυνατός. Σημαίνει και να είσια τρυφερός και να τα αγαπάς. Είμαι περισσότερο παρόν στη ζωή των παιδιών μου από ό,τι ήταν οι γονείς μου. Τους λέω ‘σ’αγαπώ’ περισσότερο, τους ακούω, τους μιλάω. Θέλω να ξέρουν ότι είμαι εδώ για αυτά, για τα μικρά και τα μεγάλα”.
4.Θέλω να μοιράζομαι τις εμπειρίες της πατρότητας με άλλους μπαμπάδες.
“Έχω ανάγκη να ξέρω ότι δεν είμαι μόνος. Οι μπαμπάδες δεν έχουν συχνά την ευκαιρία να μοιραστούν τις εμπειρίες τους και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν με άλλους μπαμπάδες, αλλά θα το θέλαμε”.
5.Θέλω τα παιδιά μου να με σέβονται, όχι να με φοβούνται.
“Ψάχνω να βρω πιο αποτελεσματικούς τρόπους από τις φωνές και τις τιμωρίες για να θέσω όρια στα παιδιά. Δεν είχα καλό πρότυπο από τους γονείς μου και θέλω να ανακαλύψω καλά παραδείγματα πειθαρχίας που δεν περιλαμβάνουν φωνές που προκαλούν ντροπή ή πληγώνουν τα παιδιά μου”.
6.Ξέρω ότι τα παιδιά μου βλέπουν ό,τι κάνω
“Είναι τρομακτικό αλλά μπου δίνει και κίνητρο για να είμαι καλύτερος. Είμαι ένα σημαντικό πρότυπο για τα παιδιά μου για το πώς θα διαμορφώσουν τον χαρακτήρα τους και τις σχέσεις που θα κάνουν ως ενήλικες. Θέλω η κόρη μου να ξέρει την αξία της και να μην ψάχνει την αγάπη σε λάθος ανθρώπους. Θέλω ο γιος μου να δει τι σημαίνει να είσαι καλός, υπεύθυνος άντρας”.
