Ακόμα την κουβαλάω μερικές φορές.
Κάποιοι λένε πάρα πολλά.
Αλλά συνεχίζω και την κουβαλάω.
Τα πόδια της σχεδόν στα γόνατά μου, η ηλικία της δυόμισι, σχεδόν τριών. Παρόλο που μπορεί να περπατήσει, να τρέξει και να κουβαλήσει πράγματα μόνη της.
Την κουβαλάω ακόμα, κάνοντας τα πράγματα πιο δύσκολα για μένα και πιο εύκολα για εκείνη.
Ακόμα την κουβαλάω, με εκείνη σκαρφαλωμένη στον ένα γοφό μου, με λανθασμένα σχηματισμένες προτάσεις να αντηχούν στο αυτί μου.
Ακόμα την κουβαλάω, εκείνη και κάτι παραπάνω από το βάρος της όταν είναι στην αγκαλιά μου.
Ακόμα την κουβαλάω.
Όταν θέλει να την κουβαλήσω.
Όταν χρειάζεται να την κουβαλήσω.
Όταν με φτάνει με τα μακριά πλέον χέρια της και μου λέει, “Μαμά, πάνω, πάνω, πάνω” χωρίς υπομονή.
Τη σηκώνω.
Την φέρνω κοντά μου.
Την κουβαλάω σαν να είναι ακόμα το μωρό μου.
Γιατί είναι ακόμα το μωρό μου.
Θα είναι πάντα το μωρό μου.
Ένα μωρό που μια μέρα θα περπατάει με “κουλ” ρούχα και ένα κινητό τηλέφωνο στο οποίο δεν μου τηλεφωνεί όσο θα ήθελα.
Ένα μωρό που μπορεί να επιλέξει να το κουβαλήσει στην αγκαλιά του κάποιος άλλος εκτός από τη μαμά της.
Έτσι, εξακολουθώ να την κουβαλάω.
Στην κουζίνα μας, στα μαγαζιά και στο τέλος κάθε βόλτας.
Γιατί ανεξάρτητα από την ηλικία ή το μέγεθος ή από το αν μπορούμε να πάμε από το Α στο Β μόνοι μας, όλοι χρειαζόμαστε και θέλουμε να μας κουβαλάνε μερικές φορές, έτσι δεν είναι;
Γιατί ανεξάρτητα από το φορτίο που κουβαλάμε εμείς οι ίδιοι, όλοι μας θέλουμε να μοιραζόμαστε το φορτίο ή να το κουβαλάμε εμείς μερικές φορές, έτσι δεν είναι;
Γιατί ανεξάρτητα από το τι σκέφτονται οι άλλοι, το να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να μας κουβαλάνε μερικές φορές είναι σημαντικό, έτσι δεν είναι;
Την κουβαλάω ακόμα γιατί θέλω να της το διδάξω αυτό.
Θέλω να τη βοηθήσω να μοιράζεται το φορτίο και να επιτρέπει στον εαυτό της να μεταφέρεται μερικές φορές.
Θέλω να εκτιμήσει τον εαυτό της αρκετά ώστε να γνωρίζει ότι το να σε βοηθούν μερικές φορές δεν είναι ποτέ αδυναμία.
Γιατί ως γυναίκες κουβαλάμε πολλά.
Κάποιοι λένε πάρα πολλά.
Έτσι, την κουβαλάω τώρα.
Θα την κουβαλάω όσο με αφήνει.
Και πάντα θα κουβαλάω περισσότερο από το βάρος της, είτε το χρειάζεται είτε όχι.
Στο μυαλό μου, στην καρδιά μου, σε κάθε μου ανάσα,
θα την κουβαλάω για πάντα.
Κείμενο της Emma Heaphy στο LifeQuotes
